Archief: artikelen van
Gastcolumn van Bert de Bruin
Woensdag 06 Juli 2005 in categorie Gastcolumns
De Franse president Chirac heeft een week na de herdenking van de slag bij Trafalgar een poging gedaan om nog weer eens wraak te nemen op Engeland, deze keer door de Britse keuken aan te vallen. In een ontmoeting met president Poetin en bondskanselier Schroeder gaf hij af op de Engelse landbouw en het Engelse eten, dat hij na het Finse het slechtste eten van Europa vindt. Zou het kunnen dat hij het jammer vindt dat door die vervelende Tommies en hun Yankee-vrienden de Fransen de geneugten van de Duitse keuken niet beter hebben leren kennen?
Lees verder...
Woensdag 29 Juni 2005 in categorie Gastcolumns
Toen ik in Nederland aan mijn omgeving vertelde dat ik ging emigreren naar Roemenië, vroegen meerdere mensen of ze daar al stromend water hadden. Nu heeft iedere vriendengroep wel een nitwit ertussen zitten, maar het is zeker niet zo dat mijn halve kennissenkring behoort tot de groep met mensen die in 'De Vakantieman' Zwitserland zouden aanwijzen als antwoord op de vraag waar Nederland ligt. Maar over Roemenië wordt daadwerkelijk zo gedacht.
Dat ik in het snelst groeiende economische gebied van Europa woon beseffen ze niet. Dat zo'n beetje het enige automerk dat vorig jaar winst in plaats van verlies draaide de Roemeense Dacia is, geloven ze niet.
In de stad waar ik woon verklaarde het gemeentebestuur begin januari het huidige industrieterrein vol. Ze maakten alvast wat schetsen waar het tweede industrieterrein moest komen. Eind januari zat dit ook alweer vol.
Lees verder...
Dinsdag 26 April 2005 in categorie Gastcolumns
Mijn eerste opdracht als verslaggever voor een groot muziekblad was het interviewen van een Ierse popzanger. Ik leek toen nog op Brad Pitt en wat kon mij gebeuren? Vlak voordat ik tot zijn hotelkamer zou worden toegelaten zwaaide de deur open en werd een journalist van een grote ochtendkrant naar buiten geschopt.
"Fuck off bastard," brulde het Ierse fenomeen met het schuim op zijn mond.
"Wat ging er mis?" vroeg ik snel aan mijn voorganger. Het bleek dat hij had geïnformeerd naar het drugsverleden van de Belfast Cowboy. Dat was kennelijk niet in goede aarde gevallen.
Hierna mocht ik -met knikkende knieën- binnentreden. Slachttijd?
Lees verder...
Vrijdag 08 April 2005 in categorie Gastcolumns
Beste dokter Finkelstrauch,
Nu ik al een maand zelfstandig functioneer vond ik het tijd worden mijzelf te belonen. Na veel wikken en wegen heb ik na tien minuten besloten mijn vakantiegeld aan te breken en te spenderen aan een tatoeage.
Gisteren was het zo ver. Een bebaarde man heeft drie uur in mij zitten prikken. Het gevoel was euforisch, dokter. Endorfine was even mijn beste vriend.
Vroeger moest ik van u een uur in de isoleercel wanneer ik mijzelf weer eens had verminkt met een Hema-mesje. Deze man noemt het gewoon
Body modification en laat me er zelfs voor betalen. Want piercings, scarificaties en tongsplitsingen zijn specialiteiten, zegt hij. Die gespleten tongen lijken me trouwens wel makkelijk voor schizofrenen.
Lees verder...
Maandag 28 Maart 2005 in categorie Gastcolumns
Beste dokter Finkelstrauch,
Mijn koffers zijn uitgepakt. Het was laatst nog een hele toer om ze die acht trappen naar de bovenste etage op te krijgen. Het zijn nauwe steile trappen. Gelukkig was de man die naast mij woont zo vriendelijk een helpende hand te bieden. Hij kwam wat gesedeert op mij over, maar lachte me wel vriendelijk toe met de drie rotte tanden die hij nog had.
Het resocialiseren gaat prima, dokter. Ik heb mijn eerste potje macaroni al gekookt. Eigenlijk is het spaghetti. Die heb ik in duizenden stukjes gebroken omdat er in de
Albert Heijn to go verder alleen maccheroncini, cannelloni, vier granen pasta en tagliare te krijgen was. Maar dat geeft niet. Ik begrijp nu meteen uw uitspraak over de macht der verbeelding. Daar heb ik nu mooi profijt van met die spaghettimacaroni.
Lees verder...
Vrijdag 18 Maart 2005 in categorie Gastcolumns
Beste dokter Finkelstrauch,
Ik ben zojuist aangekomen op mijn nieuwe kamer in het verre Utrecht. Mijn twee oude koffers staan nog onuitgepakt. Het is een hele overgang, van vier witte rechte muren naar een modieus, pastel getint studentenhok. Ik dacht: laat ik u meteen een brief sturen. Dat lijkt mij een toepasselijk begin van mijn resocialisatieprogramma.
Ik hoor het u nog zeggen, dokter Finkelstrauch: "Het afbouwen van de benzo's levert een dunne lijn op tussen absent zijn en Absintzin."
Dat was een hele mooie woordspeling van u. Jammer genoeg snapte ik hem niet. Maar ik hoor u wel vaker wat zeggen in mijn hoofd. Ik besteed daar maar geen aandacht aan. Het is nogal een lege bedoening hier. In elk geval lijkt deze nieuwe start op het stickertje van mijn doosje Lithium: heel doorslikken, niet kauwen.
Lees verder...
