beste dokter finkelstrauch
Vrijdag 18 Maart 2005 in categorie Gastcolumns
Beste dokter Finkelstrauch,Ik ben zojuist aangekomen op mijn nieuwe kamer in het verre Utrecht. Mijn twee oude koffers staan nog onuitgepakt. Het is een hele overgang, van vier witte rechte muren naar een modieus, pastel getint studentenhok. Ik dacht: laat ik u meteen een brief sturen. Dat lijkt mij een toepasselijk begin van mijn resocialisatieprogramma.
Ik hoor het u nog zeggen, dokter Finkelstrauch: "Het afbouwen van de benzo's levert een dunne lijn op tussen absent zijn en Absintzin."
Dat was een hele mooie woordspeling van u. Jammer genoeg snapte ik hem niet. Maar ik hoor u wel vaker wat zeggen in mijn hoofd. Ik besteed daar maar geen aandacht aan. Het is nogal een lege bedoening hier. In elk geval lijkt deze nieuwe start op het stickertje van mijn doosje Lithium: heel doorslikken, niet kauwen. Waar was ik gebleven? O ja, ik heb het makkelijk kunnen vinden. Dankzij die verrukkelijke vrouwenstem van mijn navigatiesysteem. Weet u nog dokter Finkelstrauch, dat ik tijdens uw cognitieve gedragstherapie vertelde dat ik mijzelf wel eens aftrok op die heerlijke stem?
Daar keek u toen wat ongerust bij. Maar volgens mij trekken wel meer mensen met dat ding erop uit. Even lekker weg in eigen land, als u begrijpt wat ik bedoel.
Beste dokter Finkelstrauch, een goede psychiater is een werkloze psychiater, dus u zult het voorlopig wel te druk hebben om mij een antwoord te schrijven. Maar toch hoop ik dat u even tijd vindt om uw ex-patiënt een briefje terug te sturen.
Ik ga maar eens mijn koffers uitpakken. Ander vertier is hier niet.
Met vriendelijke groeten,
Alexander Blokman
| Tweet |
