de platte batterij
Woensdag 20 Juli 2005 in categorie Flashback verhalen
Tussen wat oude spullen kwam ik een overjarige multimeter tegen van Russische makelij. Er zat een platte batterij in van 4,5 volt. Zo eentje met een lang en een kort koperen lipje aan de bovenkant. Zouden die dingen überhaupt nog geproduceerd worden? Bestaan ze nog? Ja, ze bestaan nog, al leiden ze volgens mij een kwijnend bestaan in de marge van de batterijensamenleving, onder typenummer 3R12P.De platte batterij is een nostalgische batterij. Als kind liep ik op weg naar school langs de lampenwinkel. In de etalage hingen witte kartonnen kaarten waarop kleine elektrische onderdelen voor zwakstroom waren bevestigd. Een kleine deurbel, een plastic drukknopje, een lampje, een bijbehorend fittinkje, een bosje blauw elektriciteitsdraad ('schelledraad') én de platte batterij van Witte Kat (tegenwoodig eigendom van Varta). Op de achterkant van het karton stond een aansluitschema getekend. Ik besloot mijn zakgeld te investeren in zo'n kaart met onderdelen. Ik bedelde bij mijn moeder om een schoenendoos en monteerde de spulletjes volgens de instructies allemaal op het deksel. Het werkte. De bel rinkelde en het lampje brandde. Ik nam mijn zelfgebouwde 'gadget' mee naar school en mocht mij op het plein verheugen in de bewonderende belangstelling van vrijwel de gehele schoolpopulatie. Dat was nog eens iets anders dan zo'n suffe kijkdoos!
In een later stadium heb ik het poppenhuis van mijn zuster geheel voorzien van elektrische verlichting. Ik voelde mij als de ingenieur die een achtergebleven bergdorp had aangesloten op de moderne wereld.
Ik zal mij onthouden van oudelullenopmerkingen als 'kom daar tegenwoordig nog eens om' of 'vandaag de dag krijg je die koters alleen maar tevreden met een mobieltje of een iPod'. Zo ben ik niet. Over twintig jaar mogen zij weer een stukje schrijven over hun nostalgische Nokia met spontaan in de broekzak ontploffende Lion batterij.
| Tweet |
