Archief: artikelen van
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Nou, u kunt weer reageren op het masturberen hoor, bij-voorbeeld dan, zie volgend stuk.
Omdat de server van het vorige reactieforum al een tijd down was ben ik maar op zoek gegaan naar iets anders.
Emailen kan ook weer.
Een volgend gebrek is dat ik niet wordt weergegeven in de linklijst (eerst wel, nu weer nada). Dat heb ik nu altijd: geef ik Zijperspace de tip hoe ie 't moet doen, lig ik er zelf weer uit! Had ik vroeger ook bij tentamens: legde ik het uit aan een ander, haal ik een 6 en die ander een 9.
Het leven is een strijd.
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Gozertje
O ja, was ik nog vergeten te vertellen: over de hond van Michael van hiernaast. Michael is twee jaar jonger dan ik, maar hij heeft wel onwijs veel speelgoed, dus kom ik vaak bij hem.
Had ie al maanden om lopen zeuren, om een hond, maar z'n moeder wou het niet. Het is daar nogal netjes binnen en ze hebben duur servies. Maar ineens vond z'n vader het goed. Zijn vader is dik en groot en hij drinkt elke dag een borrel. Dus hij zal er wel een paar extra op gehad hebben toen ie dat zei.
Maar het moest wel een hond uit het asiel zijn. Eentje die al zindelijk was. Zijn moeder had geen trek in drollen op haar dure tapijt. Ze hebben daar tapijt dat zo hoog is als een grasveld, maar dan bijna wit. Ik moet altijd mijn schoenen uitdoen als ik daar ben.
Vlak na Sinterklaas kwam er eerst een soort herdershond. Daar leek het tenminste vaag op. Een vrouwtje. Maar die was de week daarna meteen loops. Konden we spoorzoeken op het tapijt.
Ze hebben het eerst nog met een luier om z'n achterste geprobeerd, maar toen wilde Michael de hond niet meer uitlaten. En z'n vader had ook geen zin om voor spot te lopen op straat met zo'n pamper op vier poten. Dus ging dat beest weer terug naar het asiel.
Vlak na de kerst had Michael weer een nieuwe hond. Een boxer. Dat was pas echt een smerig beest. Die had steeds van die lange kwijlslierten uit z'n bek hangen. En dan kwam ie aan je gulp snuffelen en dan zat ik met dat gore kwijl aan m'n kruis.
"Nou, jij zorgt maar dat het er weer af komt!" zei ik tegen Michael, "Het is jouw debiele kwijlhond!"
Dus Michael ging de keukenrol halen en me daar een beetje hard op m'n lul staan poetsen. Ja, dag! Ik ben geen homo!
"Wat is een homo?" vroeg Michael.
Dat wist ik eigenlijk ook niet zo goed, maar volgens mij had het wel met lullenpoetsen te maken of zoiets. Het leek me in elk geval beter dat ie van m'n kruis afbleef. En die rothond kwam er toch steeds weer tussendoor met z'n kwijlbek, dus helpen deed het ook niet echt.
"Hij ruikt de pis in je onderbroek!" zei Michael, "Je hebt in je broek gepist zeker..."
Ik heb hem toen maar een hengst voor z'n kop gegeven, want anders zegt ie dat straks ook waar Achmed of Fransie bij is. En dat kan ik natuurlijk niet hebben van een gozertje dat twee jaar jonger is dan ik. En ik ben naar huis gegaan. Mijn onderbroek was eerlijk schoon, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een nieuwe aangedaan voor ik weer naar buiten ging.
Michael was zijn hond aan het uitlaten op de skatebaan die midden in onze straat ligt. Het is een vierkant veld asfalt met een ramp aan de zijkant. Meestal voetballen we daar.
Die rothond liep los, dus ik ben maar op een afstand blijven kijken. Ik had geen zin om wéér een andere onderbroek aan te moeten trekken.
Toen kwam Michael z'n moeder op het balkon en riep dat ie binnen moest komen.
"Hero, kom hier!" riep Michael tegen z'n hond. Hero! Wie noemt z'n hond nou naar cassis! En dus verdomde die hond het ook om te komen. Groot gelijk.
Michael riep nog een paar keer. Toen begonnen andere kinderen pesterig te roepen: "Hiero Hero, hiero!"
Toen wist die hond helemaal niet meer waar hij heen moest. Michael liep naar hem toe. "Hierkomen Hero!!" Maar je zag dat Michael niet zo goed durfde, want Hero was behoorlijk groot en Michael eigenlijk niet. Michael ging met de riem boven zijn hoofd staan zwaaien. Ja, hoor, dat helpt. Sukkel.
Ineens kwam Hero toch hard op Michael afrennen. Het kwijl wapperde uit de hoeken van z'n bek.
Michael schrok zich de klere, draaide zich om en rende jankend weg. Hero blaffend achter hem aan. Iedereen lachen. Michael probeerde weg te komen en liep rondjes om de skatebaan. Met die hond op z'n hielen, die naar z'n schoenen probeerde te bijten. Volgens mij heeft Michael zeker vijf rondjes om de skatebaan gelopen.
Fransie kwam net aanfietsen. Achmed stond bij hem achterop de bagagedrager met z'n handen op Fransies schouders.
"Wat is er?"
"Michael wordt door z'n eigen hond achterna gezeten! Lachen man!"
"Kom op," zei Fransie, "Gaan we er achteraan fietsen!"
"Mooi niet," zei Achmed, "Als dat kreng me aanraakt moet ik weer naar huis om te douchen!"
Dat schijnt zo te zijn bij die Marokkanen. Die vinden honden zo smerig dat ze zich helemaal moeten wassen als zo'n beest maar even tegen ze aan komt.
Michael z'n vader kwam naar buiten. Jammer genoeg had hij de hond al snel te pakken bij z'n halsband. Had ik wel even willen zien, dat die dikke er ook nog achteraan ging hollen.
De volgende dag zei Michael dat Hero ook weer terug naar het asiel was.
"Ik heb nou een goudvis, kom je kijken?"
"Zolang ie niet aan me lul snuffelt..."
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Lijf en ledematen, Incrowd: over webloggen
Ik zat daarnet eens naar mijn tellertje te staren. Ook ik ja. Ontken het maar niet: u bent er ook aan verslaafd. Toen vielen mij enkele dingen op, bij dat tellertje.
Ten eerste een referrer. Het draadje volgend zag ik dat Verbal Jam nu in NL-menu is vermeld, samen met een flink aantal andere collega's. Ik wist nergens van! Maar goed, het is iets degelijks van de Koninklijke Bibliotheek of zo, dus mooi meegenomen.
Ten tweede maakte mijn tellertje gewag van de 'top 25 keywords'. Bovenaan stond: 'masturberen+and+jongeren'. Nogmaals: ik weet nergens van!
Lees verder...
Dinsdag 15 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag hem ik weer iets triviaals geleerd. En als het triviaal is heeft het meestal met computers te maken.
Ik leerde dat een notebook-computer met Windows XP
home edition absoluut niet op het
werk thuis hoort.
Puur seksisme van Microsoft: de
home-edition hoort achter het aanrecht bij wijze van spreken. Die hoort niet op het werk, in de grote wereld van netwerken en NT-servers. Daarvoor hebben ze de
professional edition. Maar in tegenstelling tot de home edition werkt de professional edition zowel op de zaak als thuis. Da's dus makkelijk.
Hieruit valt een maatschappelijke opvatting te distilleren. Microsoft vindt dat u het werk wel mee naar
huis mag nemen, maar uw huiselijke toestanden horen
niet op de
zaak! Geraffineerde manipulatie.
Ja, zo had u het nog niet bekeken hè?
Vandaag had ik voor het eerst een 'legale' versie van XP in handen. Ik schrijf 'legaal' bewust tussen aanhalingstekens. Niet omdat hij volgens Microsoft
illegaal is, maar omdat hij volgens
mijn maatstaven illegaal is. Deze 'legale' versie dicteert namelijk dingen die ik zelf wel uitmaak. Zoals het stickertje dat bij de 'legale' versie wordt geleverd. Ik ben verplicht dat op de buitenkant van de computer te plakken, ten bewijze van het feit dat er mij niet heb ingelaten met criminele handelingen jegens MS. Het is gelukkig een klein stickertje, dus ik zal het in mijn hol plakken. Mag Bill persoonlijk mijn bilnaad komen controleren. Krijgt hij wèl meteen mijn wind van voren.
Hoewel... Ik kan hem maar beter uit die buurt houden. Je weet tenslotte maar nooit hoe ruim hij het begrip 'security patch' opvat.
Bij nader inzien plak ik daarom een vrolijke sticker over het Microsoft plakplaatje heen.
'Houd Fokker in de lucht' bijvoorbeeld, want iets anders dan deze antieke heb ik even niet liggen.
Ondanks de kekke kleurtjes van XP is het nieuwste besturingssysteem van Microsoft
niet creatief. Daarvoor moeten ze eerst een Windows XP
Sabbatical Edition uitbrengen.
sorry, moest even over computers.
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vandaag eerst maar eens die
virtuele onverlaat de kans geven. Dat is al weer te lang geleden.
Ook al weer te lang geleden:
Politieke Berichten. Wordt door deze kamer van Kerstreces teruggeroepen. Heeft nou wel lang genoeg geduurd.
Wij zijn als
beste nieuwkomer genomineerd, achter
ome Bie. Mwa, eervol. En bijna goed. En met heel veel dank aan dat selecte groepje lezers van Verbal Jam.
Verder hoort god ons brommen, want wij gooien in dit stadium natuurlijk niet onze eigen glazen in
Wij schrijven deze alinea in de stijl van
Zijperspace, want dit log missen wij tussen de nominaties. Er had wellicht een categorie 'meest toegewijde' weblogger moeten zijn. Goed dat hij er niet om maalt.
Alle genomineerde nederbloggies mogen hun handen dichtknijpen dat 'den belg' niet meedoet. Dan kwamen wij in het hele stuk niet voor, net als bij het nationaal dictee.
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Gozertje
Ja, hoor: we zijn weer het lulletje! Ben ik die hele kerstvakantie goed doorgezwijnd, moet die ouwe me nu zo nodig weer te grazen nemen. Hij zit gewoon op me te loeren! Dus moet ik weer schrijven. Ik zeg natuurlijk niet wat ik in de vakantie allemaal heb uitgevreten, want daar weet hij niks van. En dat hou ik liever zo. Deze reden voor straf is al oneerlijk genoeg!
Gisteren was het zondag. Ik was vroeg wakker. Me vader en me moeder sliepen nog. Helemaal uitgeput van de vakantiebeurs zeker. Ik hoefde gelukkig niet mee.
Maar goed, het is elf uur en ik begin me te vervelen. Ik ga de slaapkamer binnen. "Slapen jullie nou nog? Mag ik naarbuiten?"
"Rot op," zegt m'n vader.
Ik trek de deur dus maar weer dicht, want als ie dat twee keer moet zeggen doet het meestal zeer. En daar heb ik geen zin in.
Maar ik zie Achmed al buiten dus ik wil ook. Ik ben slim en ik ga thee voor ze zetten. Alleen thee. Dat is wel genoeg. Ik ga niet overdrijven met een heel ontbijt, want dan ben ik straks elk weekend de lul. Je moet ze niet teveel in de watten leggen die ouders.
Ik ga weer naar binnen. Nu met theepot en twee bekers.
"Rot op!" zegt m'n vader weer. Hij ziet de thee. "O, zet daar maar even neer..."
"Wat?" hoor ik m'n moeder onder de dekens zeggen. Of onder m'n vader, dat kan ook. Hi hi.
"Hij heeft thee gezet..."
Zegt me moeder: "Wat lief, weet je wat, zet het maar in de huiskamer. Dan drinken we het zo daar wel..."
"Maar ik wil naar buiten! Mag ik naar buiten?"
"Doe wat je moeder zegt. Wegwezen graag!" zegt m'n vader. Ik dus maar weer weg met die theezooi en natuurlijk goed de klere erin.
Ik zet de thee op tafel in de huiskamer. Ik dacht, laat ik die theezak er maar uithalen, want tegen die tijd dat ze klaar zijn is het te sterk geworden. Krijg ik straks daar weer klachten over.
En toen kreeg ik wel een goed idee, vind ik van mezelf. Ik haal 't theezakje uit de pot en leg hem op een schoteltje. Toen hup naar de wc, tampon van m'n moeder gepikt, labeltje van het theezakje eraan, tampon in de theepot, labeltje hangt naarbuiten, deksel erop en toen maar stiekem snel de deur uit.
"Slaapkop. Je bent laat," zei Achmed.
"De thee wou niet trekken," zei ik.
Maar die Achmed moest natuurlijk weer wijs doen:
"Had je er twee zakkies in moeten hangen..."
Ik kwam dus even niet meer bij van 't lachen jonge toen ie dat zei... Zie je 't voor je?
Maar 's middags wel straf dus.
Zondag 13 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ga dan maar foto's kijken bij
visual jam. Daar heb ik er weer een paar bij gezet. Niets wereldschokkends, hoog Natuurmonumentengehalte, dus niet klagen dat je sexplaatjes had verwacht.
Ik bekijk mijn wijk met andere ogen nu ik een digitaal cameraspeeltje heb. Hij verhoogt zogezegd mijn woongenot. Vertel dit niet aan de taxatiecommissie van de Onroerende Zaak Belasting, want dan gaat het me straks weer extra geld kosten.
