de kwijlhond
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Gozertje
O ja, was ik nog vergeten te vertellen: over de hond van Michael van hiernaast. Michael is twee jaar jonger dan ik, maar hij heeft wel onwijs veel speelgoed, dus kom ik vaak bij hem.
Had ie al maanden om lopen zeuren, om een hond, maar z'n moeder wou het niet. Het is daar nogal netjes binnen en ze hebben duur servies. Maar ineens vond z'n vader het goed. Zijn vader is dik en groot en hij drinkt elke dag een borrel. Dus hij zal er wel een paar extra op gehad hebben toen ie dat zei.
Maar het moest wel een hond uit het asiel zijn. Eentje die al zindelijk was. Zijn moeder had geen trek in drollen op haar dure tapijt. Ze hebben daar tapijt dat zo hoog is als een grasveld, maar dan bijna wit. Ik moet altijd mijn schoenen uitdoen als ik daar ben.
Vlak na Sinterklaas kwam er eerst een soort herdershond. Daar leek het tenminste vaag op. Een vrouwtje. Maar die was de week daarna meteen loops. Konden we spoorzoeken op het tapijt.
Ze hebben het eerst nog met een luier om z'n achterste geprobeerd, maar toen wilde Michael de hond niet meer uitlaten. En z'n vader had ook geen zin om voor spot te lopen op straat met zo'n pamper op vier poten. Dus ging dat beest weer terug naar het asiel.
Vlak na de kerst had Michael weer een nieuwe hond. Een boxer. Dat was pas echt een smerig beest. Die had steeds van die lange kwijlslierten uit z'n bek hangen. En dan kwam ie aan je gulp snuffelen en dan zat ik met dat gore kwijl aan m'n kruis.
"Nou, jij zorgt maar dat het er weer af komt!" zei ik tegen Michael, "Het is jouw debiele kwijlhond!"
Dus Michael ging de keukenrol halen en me daar een beetje hard op m'n lul staan poetsen. Ja, dag! Ik ben geen homo!
"Wat is een homo?" vroeg Michael.
Dat wist ik eigenlijk ook niet zo goed, maar volgens mij had het wel met lullenpoetsen te maken of zoiets. Het leek me in elk geval beter dat ie van m'n kruis afbleef. En die rothond kwam er toch steeds weer tussendoor met z'n kwijlbek, dus helpen deed het ook niet echt.
"Hij ruikt de pis in je onderbroek!" zei Michael, "Je hebt in je broek gepist zeker..."
Ik heb hem toen maar een hengst voor z'n kop gegeven, want anders zegt ie dat straks ook waar Achmed of Fransie bij is. En dat kan ik natuurlijk niet hebben van een gozertje dat twee jaar jonger is dan ik. En ik ben naar huis gegaan. Mijn onderbroek was eerlijk schoon, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een nieuwe aangedaan voor ik weer naar buiten ging.
Michael was zijn hond aan het uitlaten op de skatebaan die midden in onze straat ligt. Het is een vierkant veld asfalt met een ramp aan de zijkant. Meestal voetballen we daar.
Die rothond liep los, dus ik ben maar op een afstand blijven kijken. Ik had geen zin om wéér een andere onderbroek aan te moeten trekken.
Toen kwam Michael z'n moeder op het balkon en riep dat ie binnen moest komen.
"Hero, kom hier!" riep Michael tegen z'n hond. Hero! Wie noemt z'n hond nou naar cassis! En dus verdomde die hond het ook om te komen. Groot gelijk.
Michael riep nog een paar keer. Toen begonnen andere kinderen pesterig te roepen: "Hiero Hero, hiero!"
Toen wist die hond helemaal niet meer waar hij heen moest. Michael liep naar hem toe. "Hierkomen Hero!!" Maar je zag dat Michael niet zo goed durfde, want Hero was behoorlijk groot en Michael eigenlijk niet. Michael ging met de riem boven zijn hoofd staan zwaaien. Ja, hoor, dat helpt. Sukkel.
Ineens kwam Hero toch hard op Michael afrennen. Het kwijl wapperde uit de hoeken van z'n bek.
Michael schrok zich de klere, draaide zich om en rende jankend weg. Hero blaffend achter hem aan. Iedereen lachen. Michael probeerde weg te komen en liep rondjes om de skatebaan. Met die hond op z'n hielen, die naar z'n schoenen probeerde te bijten. Volgens mij heeft Michael zeker vijf rondjes om de skatebaan gelopen.
Fransie kwam net aanfietsen. Achmed stond bij hem achterop de bagagedrager met z'n handen op Fransies schouders.
"Wat is er?"
"Michael wordt door z'n eigen hond achterna gezeten! Lachen man!"
"Kom op," zei Fransie, "Gaan we er achteraan fietsen!"
"Mooi niet," zei Achmed, "Als dat kreng me aanraakt moet ik weer naar huis om te douchen!"
Dat schijnt zo te zijn bij die Marokkanen. Die vinden honden zo smerig dat ze zich helemaal moeten wassen als zo'n beest maar even tegen ze aan komt.
Michael z'n vader kwam naar buiten. Jammer genoeg had hij de hond al snel te pakken bij z'n halsband. Had ik wel even willen zien, dat die dikke er ook nog achteraan ging hollen.
De volgende dag zei Michael dat Hero ook weer terug naar het asiel was.
"Ik heb nou een goudvis, kom je kijken?"
"Zolang ie niet aan me lul snuffelt..."
| Tweet |
