Poëzie fiscale

Vrijdag 22 Maart 2002 in categorie Geldkwesties

• durfkapitaal
• agaathlening
• forfait
• fietsaftrek
• heffingskorting
• vervreemdingsvoordelen
• woz-waarde
• zeedagenaftrek

Poëzie fiscale

de charlatan

Woensdag 20 Maart 2002 in categorie Lezen

altijd
innemend
zich
uitgevend
voor
uitnemend de charlatan

crazy mouse disease

Dinsdag 19 Maart 2002 in categorie Satire

Nou, dat is weer het gesprek van de dag natuurlijk: we hebben geleerd dat prionen hele foute eiwitten zijn die BSE en de ziekte van Kreuzfeld-Jacob veroorzaken. En dat ze ook in spierweefsel van gemodificeerde muizen voorkomen, niet alleen in ruggenmerg en zenuwweefsel. De spanning wordt nu opgevoerd, want de volgende onderzoeksvraag is: kan het prion in principe ook in de koeienbiefstuk zitten? Dit muisje gaat dus een een staartje hebben.
Tijd voor een rondje bellen.

Eerst telefoneren wij met de ons bekende Fryske agrariër Wietze de Vries. Kort houden dat gesprek, want de tarieven voor internationaal bellen naar Fryslân zijn niet mals. Zijn dochter neemt op en zegt dat heit in de stal is en dat wij hem maar op z'n mobiel moet bellen. Ook dat nog.
Maar goed, toch maar even doorzetten. Hebbes, daar is Wietze. Wat vindt hij van de dreigende commotie rond de biefstuk? We moeten de vraag herhalen, want op de achtergrond klinkt het luide loeien van de koeien. Waarom staan die beesten nog niet buiten trouwens? O, je hebt het hele weiland tegenwoordig overdekt, net als de Arena. Hoezo, dat is toch slecht voor de grasmat? Juist ja, ze hoeven er alleen maar van te vreten en niet op te voetballen. Bovendien kan de kap open.
Wij lopen duidelijk achter bij de moderne ontwikkelingen in de landbouw. Waarom heb je dat gedaan dan? Ah, staaltje boerenslimheid: hij kan nu net zoveel mest uitrijden als hij wil, want binnen hebben ze daar niks over te zeggen.
Vooruit, niet afdwalen, dit gesprek is al duur genoeg. Het nieuws over de mogelijke BSE-biefstuk, wat vindt hij daarvan?
Wietze wordt overstemd door luid boe-geroep van de veestapel. Vrij vertaald uit het Fries komt zijn antwoord neer op: "Nou, je hoort het, hè? Daar heb ik weinig aan toe te voegen!"
Ok, bedankt Wietze, heel leerzaam.
"Goei!"

Vervolgens draaien wij het nummer van Gouchos, het wereldwijd vertakte biefstuk-restaurant.
"El jefe, por favor," zeggen wij in ons beste Volksuniversiteit-Spaans. Maar 'El jefe' krijgen wij niet aan de lijn. Met moeite vernemen wij van ober Miguel (inderdaad, een Miguel, dat treffen wij weer!) dat 'el jefe' met zijn dikke corpus al depressief op z'n eigen grill ligt. Lijkt ons verstandig van de zwaarlijvige 'el jefe', want varkensvlees is waarschijnlijk het enige dat de klanten vanaf heden nog vertrouwen. We doen nog een tot mislukken gedoemde poging tot navraag over Gouchos' prionen-opinie.
"Soy el camarero!" Ok, Miguel, laat maar, gracias.

Dan maar naar de Keurslager. "Overweegt u de naam te veranderen in Kreuzfeld-slager?", vallen wij met de winkeldeur in huis. Wij kunnen slechts het vege lijf redden door de zaak uit te spurten. Een ons nageworpen stuk uitbeengereedschap blijft trillend in de deurstijl steken. Het ongebruikte volgnummertje overhandigen wij aan een oude baas met boodschappentas die net de slagerij wil betreden. Hij kijkt ons wantrouwend aan.
We twijfelen even, maar stellen onszelf gerust: hij is zeker tachtig en met zo'n lange incubatietijd hoeven we ons niet bezwaard te voelen.

Maar wat nu? Dan krijgen wij een briljante inval. Wij gaan dit probleem eens vanuit een heel andere hoek benaderen. Op naar Rijswijk! Niet geheel toevallig bevindt zich daar de alternatieve slagerij 'The Cutting Edge', slechts enkele straten verwijderd van de Lange Kleiweg. Het alternatieve zit 'm in het feit dat het een delicatessen slagerij is voor 'thrill-seekers'. De nergens voor terugdeinzende hardcore butchers van 'The Cutting Edge' kopen afgeschreven en stevig besmette lab-fauna op van diverse onderzoekscentra. Vervolgens wordt daar een breed assortiment levensbedreigende delicatessen van gemaakt.
"Walgelijk!" zult u denken. Maar er is helaas een markt voor. Er is nu eenmaal een grote groep mensen die leeft volgens het principe 'live your life to the limit'.
Deze 'thrill-seekers' zijn uitgekeken op het zo langzamerhand toch wel tamme bungyjumpen, para-gliden, zelfmoordskiën, parachutespringen, 7-up slempen en Himalaya-klauteren.
'Seen it, been there, done it', die types. Voor hen is er nu het 'onbeperkt proefdier-schransen'. Dit is de verzamelnaam voor het nuttigen van heftig genetisch gemanipuleerd en besmet vlees met de meest exotische chemische verbindingen erin. Dit schijnt te leiden tot uitzinnig psychedelische sensaties. Daarbij vergeleken is LSD een asperientje. En na afloop is er natuurlijk het adrenaline aanjagende effect van 'overleef ik dit?'.

We arriveren bij 'The Cutting Edge'. Maar we hoeven niet eens naarbinnen: reeds door de etalageruit zien wij het personeel in polonaise door de zaak hossen. Wij weten dus hoe laat het is. Deze slagerboys gaan een gouden toekomst tegemoet.

De 'Crazy Mouse Disease' is wederom een gewonnen slag voor vegetariër en tuinbouwer. Op de terugweg in de auto heffen wij daarom het bij oudere jongeren bekende lied aan van 'de groenteman':

Cha-cha-cha, wat zullen we eten?
Cha-cha-cha, wat zal het zijn?
Wie is de man die mij dat zeggen kan?
De GROENTEMAN!!!
Cha-cha-cha!!

crazy mouse disease

filebestrijding

Maandag 18 Maart 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

Geïnspireerd door de Vlaamse minister Steve Stevaert gaat Verbal Jam de files in Nederland bestrijden. Wij hebben daarmee gewacht tot het eind van de regerings-periode, want wij willen niet dat Netelenbos met de eer gaat strijken. Wij verdenken haar ervan Roel Pieper ingehuurd te hebben omdat zij hem zo'n lekkere vent vond, maar dit terzijde. Die Pieper kan dus in de biobak.
En wees gerust, dit betoog zal u aanspreken. Lees door en zegt het voort.
Zonder de pretentie te hebben volledig te zijn, volgen hier de belangrijkste maatregelen, welke in combinatie genomen dienen te worden.

1. Oorzaak van de files is vooral dat iedereen op dezelfde tijd van eenzelfde route gebruik maakt. Daarom gaan we eerst maar eens de werktijden flink flexibiliseren.
Het bedrijfsleven begint nu natuurlijk te mekkeren dat dit niet kan, omdat bedrijven onderling geen zaken kunnen doen wanneer niet iedereen zo'n beetje gedurende eenzelfde periode van de dag aanwezig is. Flauwekul, want als het in hun kraam te pas komt pleiten zij voor de 24-uurs economie. Bovendien zou je dan ook internationaal geen zaken kunnen doen. Immers, wanneer wij op kantoor komen, liggen ze in Amerika te pitten en gaan ze in Japan bijkans alweer naar huis.
Die paar uurtjes variatie in aanvangstijd leveren dus geen enkel probleem op. In grote landen met interne tijdsverschillen doen ze daar ook niet moeilijk over.

2. Geef elke auto zo'n geavanceerde navigatiecomputer. Gratis.
Wanneer je als overheid een dergelijke mega-order bij VDO Dayton plaatst kosten die dingen nog maar een paar tientjes.
Voordeel: drastische afname van het aantal autokilometers, want men rijdt heel wat af door zoeken en omrijden. Bovendien berekent het ding alternatieve routes.

3. In navolging van Stevaert: gratis openbaar vervoer. In samenhang met de flexibele werktijden vindt er een gespreide en dus betere benutting van de huidige vervoers-capaciteit plaats.
Uiteraard is er tevens een fikse investering in openbaar vervoer nodig, maar daar staan besparingen op andere infrastructuur tegenover. Ook zijn we verlost van kaartjesverkoop en controlegedoe. Scheelt ook weer centjes.
Aanvullende maatregelen: korting op vouwfietsen en skates. Auto aan de stadsrand parkeren, daarna verder fietsen of skaten. Fiets, skates, skateboard en step kunnen ook worden meegenomen in het openbaar vervoer. Neveneffect: meer lichaamsbeweging, minder ziekteverzuim.

4. Gratis geavanceerde 'Microsoft Car Simulator' voor automobilisten die daar behoefte aan hebben. Dit kan een deel van de drang wegnemen om in de auto te kruipen.
Voordeel: je kunt ook eens in een Ferrari rijden in plaats van die lullige tweedehands Fiat Punto.
En laten we niet merken dat auto-fabrikanten dit idee jatten om zichzelf te promoten! Dan halen wij Youp van 't Hek erbij. Want wat met Buckler kon, kan ook met BMW.

5. Telewerken. Elke woning in Nederland rechtstreeks aan de glasvezelkabel. Dus geen halfbakken promotie van dit fenomeen, gewoon rigoreus doorvoeren. Ook geen tele-werkcentra waar mensen naartoe moeten.
Iedereen daarbij een gratis webcam, waardoor visueel contact met de collega's is gewaarborgd.
Nederland loopt in één klap voorop in de ICT. Minder werkstress (besparing ziektekosten, lagere WAO-instroom), minder kinderopvang nodig.
Nu we het toch over de WAO hebben: mensen die thuis werken kunnen vaak weer uit de WAO en nemen dus weer deel aan het arbeidsproces.
Ja, wij lossen hier en passant ook nog wat andere problemen op.

Kortom, wie zitten er straks voornamelijk nog op de weg? De transporteurs, die altijd klaagden dat ze zoveel schade leden doordat ze niet konden doorrijden. De aannemers die ergens iets te bouwen hebben. De SRV-man. Toeristen die het hier zo lekker rustig vinden.
En de bus, die nu op tijd rijdt.
We laten dit doorrekenen door het CPB.

filebestrijding

bolletjesslikker

Zaterdag 16 Maart 2002 in categorie Satire

Dat is ook weer zo'n buzzword heden ten dage: bolletjesslikker. Wat moeten toekomstige generaties daar nu weer van denken wanneer zij de digitale archieven doorspitten? Genoeg materiaal voorhanden, daar niet van, want elke televisiezender aast op een interview met een bolletjesslikker.
Toevallig kennen wij ook een bolletjesslikker. Die kans laten wij dus niet aan onze neus voorbijgaan!
Daarom een exclusief interview met bolletjesslikker M. te L.

Hoe lang doet u dit werk al?
Ruim twintig jaar, denk ik zo. Ik was er vrij vroeg bij.

Waarom bent u ermee begonnen?
Ach, daar rol je eigenlijk vanzelf in. Ik ben ermee opgegroeid, zogezegd. Mijn vader en moeder deden het ook. En verder nog een oudere broer van me...

Bent u wel eens gepakt?
Nee, nooit eigenlijk. Maar als je zoveel ervaring hebt in dit vak als ik gebeurt dat ook niet zo snel.

Levert deze business nu veel geld op?
Wanneer je een tijdje bezig bent gaat het aardig aantikken. Je maag rekt namelijk in de loop der tijd steeds meer op. Dus kun je ook meer vervoeren, zeg maar.

Hoeveel bolletjes vervoert u per keer?
Dat hangt van het type bolletjes af.

Zijn er dan verschillende bolletjes?
Ja, natuurlijk. Nogal logisch. Het ene bolletje is het andere niet.

Welke soorten bolletjes slikt u dan zoal?
Toen ik pas begon voornamelijk crocus-bolletjes. Maar al snel ga je dan over op de tulpenbollen. Die zijn het meest gevraagd. En natuurlijk de narcisbolletjes.

Welke bolletjes slikt u het liefst?
De grootste uitdaging is natuurlijk de amaryllisbol. Die is erg groot, dus dat is wel even slikken. Maar daar staat tegenover dat de uitscheiding weer echt genieten is.

Uitscheiding?
Ja, ze moeten er toch weer uit? Het is echt kicken, van die grote bollen in je endeldarm. Waarom denkt u dat er zoveel bolletjesslikkers zijn?
Het liefst houd ik het altijd nog een beetje op, net als bij het gewoon poepen. Het heeft veel weg van een orgasme. Je zou kunnen zeggen dat de amaryllis hierdoor een verslavend aspect aan het bolletjesslikken geeft.

Is er geen gevaar bij?
Mwah, je houdt er hooguit een tros fikse hemorroïden aan over.

Wat voor soort bolletjes zijn dat?
Aambeien. Klinkt ook latijns, nietwaar? (lacht).

Ah, op die manier. Wat is eigenlijk te beschouwen als het centrum van de bolletjesslikkerij?
Lisse. Keukenhof. Vlak bij Schiphol, dus goede logistiek. De hele infrastructuur in dat gebied is er op ingesteld.

Heeft u onderweg wel eens problemen gehad?
Niet vaak. Het lastigst zijn eigenlijk de crocusbolletjes. Tijdens een lange vliegreis willen die wel eens te vroeg uitlopen, zoals wij dat noemen.

Uitlopen?
Ja, uitlopen. Dat kent u toch wel? Voorjaar, beetje zon en het eerste wat boven de grond komt zijn die rottige crocussen.
Mooi om te zien, maar onderweg in het vliegtuig zit je niet te wachten op die kleurenpracht uit je anus.

Welke soorten bolletjes heeft u zoal vervoerd in uw carrière?
De uitdaging is natuurlijk de markt steeds te voorzien van telkens nieuwe variëteiten en soorten. Eens kijken... Het assortiment is eindeloos tegenwoordig. Galtonia candicans en viridiflora, Ornithogalum varianten, Gladiolussen, Bogoniaceae, Oxalis deppei voor geluk onderweg en natuurlijk de Freesiaatjes. Maar die laatste doe ik liever niet, want die geuren zo sterk in het vliegtuig. Valt teveel op.

Bent u niet bang voor de toekomst, vanwege het huidige restrictieve overheidsbeleid ten aanzien van de bolletjesslikkers?
Bang? Integendeel! Het ziet er juist prima voor ons uit. Vijf april start de Floriade!

bolletjesslikker

De oplossing van het WAO-probleem

Zaterdag 16 Maart 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

De 'oplossing' van het WAO-probleem à la Fortuyn is inmiddels breed uitgemeten: mensen met niet-beroepsgerelateerde ziekten moeten er allemaal uit. Daar moet maar een andere, particuliere, verzekering voor komen. Kunnen ze zelf kiezen hoe ver ze willen gaan in dat verzekeren.
Daar moet je nu echt 'professor' voor zijn, om zulke domme uitspraken te doen. Denkt Fortuyn nu echt dat verzekerings-maatschappijen zitten te wachten op dit soort klanten? Laat hij even bij een HIV-patiënt langs gaan.
Wees gerust, of nee, wees ongerust: dat denkt hij helemáál niet. Slimme Pim weet donders goed hoe het werkelijk zit. Maar daar gaat het hem niet om. Een stem op Lijst Fortuyn is een stem op het arrogante ego van Pim. Dat is is zijn werkelijke drijfveer.
Het is beter voor dit land wanneer iedereen dit vóór de verkiezingen inziet. Wat er niet deugt weten we nu. Mooi zo. En dan nu een paar types in de ring die écht competent genoeg zijn om aan de oplossing ervan te werken. Geen charlatans als Fortuyn.

(toevoeging achteraf: dit laatste is welhaast een profetisch understatement, gezien de moord op Fortuyn op 6 mei 2002).

De oplossing van het WAO-probleem

politieke zeespiegel

Vrijdag 15 Maart 2002 in categorie Politiek & Maatschappij

[verkiezingen 2002]

Wat is de stemgerechtigde dikwijls toch kort van memorie. Nederland moet inmiddels boven de zeespiegel liggen vanwege al het politieke puin. Of moeten we dat vanaf heden spellen als 'puyn'?
Het woord 'puin' is met enige overdrijving bijkans een archaïs begrip in de politiek. Tijd dus voor een beetje amateur-archeologie mijnerzijds. Corrigeer mij als ik het mis heb, maar waren het niet Van Agt en Lubbers die het ook al over 'puinruimen' hadden? Daarbij verwezen ze uiteraard naar kabinetten waaraan sociaal-democraten deelnamen.
En nu dus Fortuyn weer. Op de puinhopen van Paars.

Degenen die er werkelijk een puinhoop van hebben gemaakt, zijn CDA-VVD kabinetten uit de tweede helft van de jaren zeventig en de jaren tachtig.
De jaren tachtig kenmerkten zich door rigide bezuinigingen op de publieke sector. Bezuinigingen werden toen nog eufemistisch 'ombuigingsoperaties' genoemd. Veel arbeidsonrust was het gevolg: stakende ambtenaren, onderwijzers, politieagenten, verpleegkundigen. Ontwikkelingen als een 'terugtredende overheid' en 'privatisering' zijn een rechtstreeks gevolg van dit type beleid. Tekorten aan onderwijzers en verpleegkundigen: allemaal erfenissen uit de periode vóór Paars.

Het interessante is dat met name de VVD dit puin niet tegen Pim Fortuyn in de strijd kan werpen. Ze waren immers medeschuldig in dat pre-paars tijdperk.
Dit betoog is geen verdediging van Paars. Het is wèl een illustratie van het feit dat Pim demagogische onzin uitkraamt. En over een aantal jaren noemt de volgende volksmenner hem Pim Puynhoop. Zo gaat dat.

politieke zeespiegel