Zondag 07 April 2002 in categorie Lezen
Mijn altijd lieve vriendin (zij is bijkans te goed voor deze wereld) stortte zich met ware doodsverachting op 'De ontdekking van de hemel'. Maar zij, zelfs zij, kreeg na circa zeventig procent van deze Paris-Dakar van de Nederlandse literatuur te hebben afgelegd, een vastloper. Nou ja, Nederlandse literatuur... Eigenlijk bestaat er sinds jaar en dag slechts Nederlandse en Echte Literatuur. Dat is wat kort door de bocht, maar voor velen toch herkenbaar, vrees ik.
We zijn de hemel toen maar in de cinema gaan ontdekken. Zeer zeker een mooi werk van Jeroen Krabbé, daar doen we niets aan af.
Maar zoals ik al had gevreesd: het verhaal van Mulisch is Vullisch. Stephan Fry redt de zaak.
Verder kan Harry de Hemelbestormer weer niet nalaten om breed voor ons uit te meten in welke landen hij allemaal is geweest, hoe belezen hij is, hoe goed hij kan punniken met platte symboliek en hoe hij stiekum graag Umberto Eco had willen zijn.
Ik ga in hemelsnaam van de roos maar weer eens ontdekken.
Zaterdag 06 April 2002 in categorie Technologie
- Bent u ook wel eens vergeten dat u de koptelefoon nog op had toen u uit uw leunstoel opstond?
- Heeft u toen ook de hele stereo-installatie achter u aan getrokken?
- Had u toen de indruk dat de stereo-installatie op zijn beurt nog iets veel zwaarders achter zich aan sleurde?
- Was dat die keer dat u dat eikenhouten wandmeubel in uw nek kreeg?
- Raakte u toen enige tijd buiten bewustzijn?
- Heeft u sindsdien óók zo'n last van vergeetachtigheid?
- Vraagt u zich af of u dáárdoor steeds vergeet die koptelefoon af te zetten?
- Dringt het nu eindelijk tot u door dat dit dus niet de eerste keer was dat dit gebeurde?
- Herinnert u zich wat 'amnesie' betekent?
- Draait u überhaupt nog wel eens een cd-tje?
U ziet: dat draadloze gedoe is lang zo spannend niet.
Zaterdag 06 April 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
Het is natuurlijk altijd nuttig om precies uit te zoeken wat er destijds fout ging in Srebrenica en wie het allemaal beter hadden moeten doen. Maar om nu op de toer te gaan welke Nederlanders verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van duizenden moslimmannen lijkt mij een nogal vreemde redenatie. De daders zijn Milosovic, Mladic, Karadzic en trawanten. Die zijn verantwoordelijk. Punt. Daar moet Nederland dus maar geen schuldcomplex over hebben.
Een ander verhaal is de manier waarop de Nederlandse militaire en politieke leiding met het probleem is omgegaan. Achteraf is het weliswaar makkelijk praten, maar de verregaande knulligheid die nu aan het licht komt hoeven we niet te pikken van lieden die pretendeerden 'professionals' te zijn.
Neem 'don't-shoot-the-pianoplayer' Karremans. Ik wed overigens dat hij niet eens piano kan spelen. Maar dit terzijde. Ik ben vroeger meerdere malen uitgebreid liftend door Joegoslavië getrokken. Een van de eerste dingen die je daar leert wanneer je een geüniformeerd type tegen het lijf loopt: ikke niet begrijp.
Maar nee, wat doet onze Karrebaas? Hij gaat Engels praten en een tolk vertaalt dit dan nog een keertje voor Macho Mladic, die zelf geen woord Engels spreekt. Dan zit je natuurlijk psychologisch direct al in de 'losers'-rol.
Het maakt niet uit of ze vermoeden dat je de Engelse taal wèl beheerst. Gewoon stug Nederlands blijven praten en niks begrijpen. Is veel veiliger: ome Ratko kan niet lekker belangrijk gaan staan doen en Karreknecht krijgt geen kans om in diens kont te kruipen. Want dat laatste was nog het meest gênante aan die ontmoeting.
Simpele voorstelling van zaken? Kan best, maar tóch altijd eerst proberen. In de praktijk maakte ik meerdere malen mee dat je goed wegkomt met zo'n strategie van gespeelde onnozelheid. De grootste fout die je kunt maken, is met die uniformen in discussie te gaan. Dat pikken ze niet en dan slaan ze je in elkaar. Niet begrijpen dus en gemoedelijk blijven lachen.
Leger en politie waren ook toen al geen lekkere jongens. Cynisch grapje dat in die tijd in Zagreb de ronde deed:
"Weet je hoe de Joegoslavische politie een tijger vangt?"
"Ze sleuren een kat van de straat en slaan hem net zolang voor z'n donder tot ie bekent dat ie een tijger is."
Al sinds Bismarck maakt een stoere snor geen indruk meer
Vrijdag 05 April 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten, Religie
We gaan de mensheid maar eens anders indelen. Dat kan iedereen zelf doen, zo'n klus is dat niet. Let maar op.
Eigenlijk is het alleen nodig om onderscheid te maken tussen aardige en niet-aardige mensen. Soms kan daar een ietwat grijs gebied tussen zitten, maar dan kijken we gewoon efkes de kat uit de boom.
Het onderscheid dat altijd wordt gemaakt op grond van kleurtjes, godsdienst, sociale klasse of seksuele geaardheid is geheel uit de tijd. Dat is ook nooit zinvol gewéést. Wat is het nut ervan? Het werkt alleen maar contraproductief.
Het staat iedereen uiteraard vrij om tot een bepaalde groep te willen behoren. Dat kan een lekker gevoel van verbondenheid geven. Maar de groep gebruiken om anderen uit te sluiten is foute boel.
Ik zag een tijd geleden een paar Palestijnen en Joden met elkaar praten. Ze waren buren, maar er was prikkeldraad tussen hen gelegd. Met enige moeite konden ze elkaar tussen de stekels door de gebruikelijke hand geven. Het gesprek ging heel gemoedelijk, zoals dat gaat tussen buren. Op de toer van: hoe is het nou bij jullie? Kijk, zo hoort het in de wereld: een beetje normaal doen tegen elkaar. Daar moet je geen prikkeldraad tussen gooien omdat er ook niet-aardige Palestijnen of Joden bestaan. Of Friese Chinezen.
Als er een opperwezen (m/v) is, zit het rustig af te wachten tot alles voldoende door elkaar geneukt is. Pas dan komt de Grote Baas hier wel weer eens kijken, denk ik...
Woensdag 03 April 2002 in categorie Waargebeurde verzinsels
Van onze verslaggeefster
Bij een bedrijf in Utrecht is gisteren de zestigjarige vrouwelijke manager G.D. met grof geweld door haar glazen plafond gestoten. De vallende scherven verwondden een groot aantal onder haar staande medewerkers, van wie enkele ernstig. De vrouw is aangehouden op verdenking van niets ontziende ambitie.
De aangerichte schade aan personeel en inboedel is nog niet met zekerheid te schatten. Een woordvoerder van het bedrijf in kwestie noemde deze echter 'ongetwijfeld aanzienlijk'.
Het motief voor de daad van de manager is vooralsnog onduidelijk. Naar verluidt was er binnen het bedrijf al geruime tijd een discussie gaande rondom de vakbekwaamheid van de vrouw. Anonieme bronnen onder het personeel spreken dan ook van een 'zielige vertoning'.
Het overig management was niet bereikbaar voor commentaar.
Door dergelijke berichten laten wij ons niet ontmoedigen, dames!
Dinsdag 02 April 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
<%image(20020723-tel aviv cafe bombing.jpg|340|219|)%>
Onze lieve vriendin belt op dat ze weer terug is. Terug uit Tel Aviv. Mooi zo, kunnen we weer even bijkletsen.
Ik vraag gekscherend: "Lekker veilig gevoel weer, hè? Hier in Nederland..."
Aarzelend antwoord: "Nou, dat duurt nog wel een paar dagen, denk ik... Voor ik mij weer veilig voel..."
Er valt een korte stilte.
"Heb je nog wat van die aanslagen gemerkt?" vraag ik, altijd nieuwsgierig. Stukje beroepsdeformatie dat nog niet helemaal is weggesleten, sus ik mijn geweten dan altijd.
Voorzichtig antwoordt ze: "Nou.., dat kun je wel zeggen..."
"Hoezo, heb je de explosies gehoord dan?"
Nerveus lachje. "Ik was erbij."
"Erbij? Hoezo erbij? Heb je het gezien?"
"Ik was daar."
"In dat café?"
"Ik zat niet binnen. Ik zat buiten."
"En je hebt niets?"
De antwoorden komen langzaam.
"Nee, gelukkig niet. Ik zat een beetje om de hoek. Dus de kracht van de explosie is net langs me heengegaan. Maar ik verkeer nog een beetje in shock..."
"Tjesus... En toen?"
"Ik ben heel hard gaan rennen. Weggevlucht. Dat moet je doen, want er kan altijd nog een bom ontploffen. Soms blijkt er ook nog eentje bij te zijn die daarna gaat schieten..."
We houden haar in de gaten, onze vriendin. Want de terugslag kan later komen. Maar ze is sterk. Zo sterk dat ze zelfs nu nog de politiek van geweld veroordeelt die Sharon en Arafat voeren. Ze kan treuren om de jeugd aan beide zijden, van wie de toekomst wordt vernietigd door trauma's en haat.
Het
nieuws komt soms erg dichtbij.
Maandag 01 April 2002 in categorie Trivialiteiten
...dat u op 1 april (hopelijk) niet hoeft te werken. Het vrijwaart u van veel kantoorhumor. Kantoorhumor is het ergste dat er is. U hoeft er niet eens voor op een kantoor te werken, het komt overal voor. De eerste april is de feestdag voor de kantoorhumorist. Maar dit jaar hebben ze pech en u heeft geluk.
Want de tweede paasdag voelt nu immers dubbel vrij. Eindelijk eens echt genieten van een 1 aprildag. Buit deze buitenkans ten volle uit, zou ik zeggen.
Een heerlijk gevoel. Denkt u zich eens in:
- U kunt uw veters vandaag gewoon los laten.
- Heren, uw gulp mag heden provocerend open blijven.
- Dat belastingbiljet kunt u gewoon verscheuren.
- Onder het autorijden kunt u de telefoon gewoon met beide handen blijven vasthouden. Dat verbod op handsfree bellen is fake. Netelenbos wilde Zalm dit jaar de loef afsteken. Ook eens leuk doen.
Niet intrappen: als het waar was had ze neuspeuteren onderweg ook wel verboden.
- Pim Fortuyn leeft nog. Die Leo beweert nu wel elke dag op de radio dat hij weet wie Kale Kale heeft omgelegd, maar dat is een geintje van Peter R. de Vries.
Ga maar na: niemand houdt het toch zo lang uit in Centerparks?
Jammer eigenlijk, want natuurlijk hoopten we stiekem dat het wel waar was , van die Kale Kale.
- O ja: het is ook geen tweede paasdag. U hoort eigenlijk op uw werk te zitten. Een geluk dus dat uw baas er eveneens ingetrapt is.
Niets is meer zeker vandaag, dat is zeker
