Archief: artikelen van
Dinsdag 16 April 2002 in categorie Media
Radio 1 kondigt aan dat premier Kok over twee minuten met een verklaring komt. Ferry Mingelen zit onderwijl te babbelen met Jan Terlouw. In een extra uitzending van het NOS journaal. Je zou dus zeggen: ze staan op scherp!
Radio 1 zendt de verklaring van Kok uit. Ferry kletst gezellig voort met Jan en weet van niets. Z'n 'oortje' blijft kennelijk stil. Vreemd gezicht: Mingelen heeft niets in de gaten terwijl op de radio de belangrijkste verklaring van deze kabinetsperiode klinkt.
RTL 5 was sneller: meldde het in elk geval al mondeling.
Pas daarna ontdekt de Haagse redactie van het journaal dat er iets gaande is en krijgen we beelden te zien.
Radio heeft gewonnen. TV moet beter naar de radio luisteren.
Srebrenica gevallen, kabinet gevallen, valt allemaal niet mee.
Vrijdag 12 April 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Geen conducteur meer op de trein betekent nóg meer bordjes. Dat is zonde. Want een conducteur helpt beter dan een bordje.
We hebben het al jaren in de Amsterdamse tram ervaren. Niet roken, geen ijs of patat, geen messen, niet praten met de bestuurder tijdens de rit, gaat u zitten, ik kan staan, remzand, videobewaking, de bestuurder heeft geen toegang tot de videoband, gelieve met gepast geld te betalen, stop, vóór instappen, brandblusser, hier geen bagage plaatsen, kinderen moeten bij plaatsgebrek op schoot worden genomen.
O ja, ook nog borden met uitleg over boetes bij geen kaartje en de opsomming van de haltes langs de lijn.
Hebben de bordjes eigenlijk wel nut? Nee. Want of je hebt toch al geen ijs, mes of patat bij je, of je bent een van die types die bordjes altijd aan de laars lapt.
Van bordjes gaat geen corrigerende werking uit. Jammer, want anders zou ik voor bussen in een bepaald land nog wel een bordje weten. 'Verboden explosieven mede te nemen'.
Maar ja, dat is wel erg extreem geredeneerd.
Eén conducteur zegt meer dan duizend bordjes.
Donderdag 11 April 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Ik wip een ogenblik de vergadering uit om u snel bij te praten over de discussies met de marketingafdeling. Ik heb zojuist die types de oren gewassen inzake de kwetterkist hier aan de rechterkant. Want ik wil mijn trouwste lezers natuurlijk niet van mij vervreemden.
Het gaat er ruig aan toe in de vergadering tot dusver, kan ik u melden.
Allereerst heb ik de aanwezigen duchtig onderhouden over het feit dat de door hen verzonnen naam 'kletskist' al elders in gebruik was en dus niet nieuw!
"Ja, maar..." begon er eentje.
Moet je net bij mij zijn. Die snotneus heb ik net zo lang met z'n notebook om z'n puberale flaporen staan jammen tot hij de nieuwe naam 'kwetterkist' tussen z'n rammelende voortanden uitstotterde. Goed zo, jochie. Zo mag ik het horen! Af en toe moet je de jongelui laten weten wie de baas is.
Volgende agendapunt: onze trouwste lezers zien de kwetterkist helemaal niet als een verbetering. Wat nu?
Het bleef verontrustend stil rond de vergadertafel. Dan moet je als hoogste baas een doorbraak forceren. Dus heb ik twee willekeurige medewerkers bij de ongeschoren nekharen gevat en naar hun werkplek geleid. Zo doe ik dat wel vaker. Vervolgens moet ik zorgen dat beide neuzen goed dezelfde kant op wijzen en dan beginnen met een krachtige sessie synchroonbeuken met de hoofden op hun respectieve toetsenborden. Net zolang tot het goede antwoord wordt opgehoest.
"Wat zie je?!!" Ikzelf weet het antwoord natuurlijk allang.
"Toetsen??"
Fout. Ik ram de koppen weer neerwaarts.
"Capslock, baas??"
"Numlock dan?"
Koud. En dus fout.
De ander kermt iets over 'Repetitive Strain Injury'.
Van dat laatste kan ik wel de humor inzien. Helaas: toch fout.
Ik herhaal mijn vraag dus nog indringender en beuk de bleekneuzen weer op hun keyboard:
"WAT... ZIE... JE...???!"
"Sterretjes..."
Best mogelijk, maar toch fout. Nóg maar een hengst.
Het hele querty-reeksje passeert de revue.
"Knopjes...????" oppert er een ten einde raad.
Hè, hè...!
Dat laatste reken ik maar goed, want ik krijg zelf óók wel een beetje last van RSI zo langzamerhand.
Een knop dus. Eindelijk begint het te dagen.
Je moet nooit tevéél van je personeel vergen, dus leg ik de rest maar zelf uit.
"Boven de kwetterkist maken we een knop en dit concept vertaalt zich in het eerste 'stiltegebied naar keuze' van Nederland.
Ik word glazig aangestaard. Niet iedereen is natuurlijk zo bijdehand als ik en zeker niet op hetzelfde moment. Daarom gun ik ze enige momenten om mijn idee te laten absorberen door het verdroogde brein.
Het geeft mij de kans om zoals gezegd even de vergadering uit te wippen en u als lezer bij te praten.
Boven de kwetterkist komt dus nu een knop: stille marge. Klik daarop en al het geroep vanaf de (rechter)zijlijn verstomt abrupt. Iedereen kan dan kiezen: gezellig verbaal mee-jammen of in contemplatieve sfeer de culturele schoonheid van Verbal Jam op zich laten inwerken.
Wij koesteren diepe genegenheid voor onze lezers, dat ziet u maar weer...
Woensdag 10 April 2002 in categorie Gozertje
10 april 2002
In het ochtendjournaal zien we de opgeblazen bus die onderweg was van Haifa naar Jeruzalem. Een helaas inmiddels bekend beeld.
Maar binnen dat beeld zien we nog méér bekende beelden. De heuvel achter de kibboetz Yagur, de geluidswal die de kibboetz scheidt van de snelweg met de ravage. Daarachter ligt de kwekerij van neef Raanan.
In de kibbutz wonen de bejaarde Batja en Ben-Zion. Grootmoeder en grootvader van mijn vriendin. Al ruim voor de Tweede Wereldoorlog zijn ze vanuit Litouwen naar dit land gekomen, dat toen nog Palestina heette. Eigenlijk zijn zij dus Palestijnen. In Yagur woont nog meer familie. De neven zijn gelukkig nog geen van allen als reservist opgeroepen. Voor zover ze weten is er gelukkig ook niemand van de kibboetz omgekomen bij de aanslag.
Batja en Ben-Zion voelen wanhoop voor de toekomst.
En zo zullen ook Palestijnen eenzelfde wanhoop voelen, verwoeste huizen, straten en winkels zien die zij bij naam kunnen noemen.
Wanneer je op deze manier inzoomt op de beelden uit het nieuws, zie je geen Joden en Palestijnen. Alleen mensen die rustig willen leven zoals wij. Dat lijkt me niet teveel gevraagd.
Maandag 08 April 2002 in categorie Satire
Een relatie met een vrouw kan het mooiste zijn dat een man overkomt. Ik zeg kan, want de leercurve is lang en wanneer je niet bij de les blijft sta je al gauw voor straf op de gang. Of erger.
Daarom hier speciaal voor de pas samenwonende jongeling enkele wetmatigheden die uit het hoofd geleerd dienen te worden. Het zijn wetmatigheden, omdat zij onwrikbaar in de schepping zijn ingebouwd. Ze dienen domweg geaccepteerd te worden. Hoe sneller je deze acceptatiefase bereikt, des te groter je levensvreugde.
Dus mijne heren tussen de twintig en de vijfentwintig, wanneer je prijs stelt op een langdurige en gelukkige relatie met je vriendin, laat dan goed tot je doordringen dat onderstaande natuurwetten nimmer vatbaar zijn voor discussie. Ga die discussie dan ook niet voeren! Zinloos.
Daar gaan we:
- De haren die in het doucheputje zijn blijven liggen zijn altijd van jou. Begrepen?
- Wanneer je zit te poepen en je ziet voor de zoveelste keer dat er nog maar één velletje wc-papier op de rol zit is dat niet verdacht, maar altijd toeval.
- Bij een eerlijke verdeling van de zorgtaken gelden de volgende werkzaamheden gek genoeg niet als aftrekposten: alle klussen die met de auto te maken hebben (inclusief ANWB Reis-en Kredietbrief), het invullen van belastingpapieren, het buiten zetten van de vuilniscontainer, het aansluiten en repareren van elektronica, het repareren van fietsverlichting, het plakken van banden, loodgieterswerkzaamheden, betonboringen, het monteren van kinderzitjes, het uitlaten van de hond, het verschonen van de kattenbak, het oplossen van computerproblemen, het assembleren van Ikea-meubelen, transportactiviteiten naar glas- en papierbak, het leggen van tapijttegels of parket, het bellen van vervelende bedrijven, verrichtingen op enge hoge ladders, het onder de knie krijgen van Girotel...
Ho! Wacht! Dit kan korter. Samenvattend: eigenlijk alles dat niets met kind, koelkast, koken, (af)was-machine, boodschappen, stofzuiger en strijkplank uitstaande heeft.
Onthoud dus de samenvatting maar. Dat is makkelijker.
En zorg in godsnaam dat je die dingen leuk gaat vinden. De beste methode daartoe is om eerst een tijdje alleen te wonen en de vuile was niet bij je moeder langs te brengen.
- De slagzin 'Mensen houden van bloemen' is fout.
Het moet zijn: Vrouwen houden van bloemen. Even doorbijten dus en frequent een bloemetje meenemen. Dan is je kostje gekocht.
Tip: neem een bloeiend plantje mee, dat scheelt weer een hoop geëtter met slungelige tulpen die niet in die rotvaas willen.
- De vuil-tolerantiegrens ligt bij mannen tien keer hoger dan bij vrouwen. Zorg dus altijd dat je het eerst bij de stofzuiger bent. Heeft ze hem in een onbewaakt moment toch eerder te pakken dan jij: gá maar weer een bloemetje halen!
- Vrouwen willen altijd uitgebreid verslag doen van 'hun dag'. En jij luistert! Begrepen? Wees gerust, geleidelijk leer je te doen alsof je luistert. Als ze je later overhoort zul je versteld staan wat zo'n onderbewustzijn allemaal automatisch opneemt.
- Je bent niet de vriend van je vriendin, maar haar vriendje. Wanneer je daarmee niet kunt leven, zul je moeten trouwen. Dan ben je ineens haar man. Het is maar waar je het meeste onder lijdt.
Wat ook helpt tegen dat 'vriendje' is minstens twintig jaar ouder zijn dan zij. Deze optie komt helaas pas in beeld wanneer je tegen de veertig bent, want pedofilie zou ik ernstig afraden. Nu weet je meteen de herkomst van de volkswijsheid 'het leven begint bij veertig'.
- Al die nutteloze frutsels in de huiskamer zijn gezellig! Begrepen?
- Vrouwen doen alleen onzeker. Dat scheelt hun namelijk een hoop werk. Koester geen illusies: jij bent het zwakke geslacht.
- Kleren maken de man, vrouwenkleren breken de man. Want buiten een pashok staat zelden een stoel.
Neem dus een Nintendospel mee.
Tip: alles wat jij niet mooi vindt maakt haar dik. Gesnapt?
- Bij het zieligste zonnestraaltje trek jij je jas vast aan. Dan moet je met haar naar buiten. Onontkoombaar. Iets leuks doen. Want het is dan mooi weer.
- Jullie staan op het punt om naar 't theater te gaan. Zij vraagt 'of je klaar bent'. Natuurlijk ben je klaar. Je hebt je jas al aan. Zij is ook klaar. Zie dit ruim. Want het betekent: ga nog maar een half uur zitten, want die make-up moet er nog op en er moet nog een keuze worden gemaakt uit 83 sieraden.
Zorg jij nou maar dat je de kaartjes hebt.
- Wanneer ze tegenover haar vriendinnen zegt dat je een kind bent heb je deze wetmatigheden niet voldoende gerespecteerd. Grow up of ga terug naar je moeder.
Al het bovenstaande is wat zij onder een 'moderne man' verstaat. Ga daar niet op afdingen. Voor háár is het al een compromis.
Hoor ik smalend gelach? Ik spreek je nog wel...
Zondag 07 April 2002 in categorie Satire
Eindelijk begrijp ik het beleid van deze regering. Dat heeft dan lang geduurd, zult u zeggen. Maar het is mij dan ook niet makkelijk gemaakt.
Oordeelt u zelf welke hersengymnastiek ik heb moeten doen om alles op een rijtje te krijgen. Ik hoop dat een volgende regering meer rekening houdt met mijn intellectuele beperkingen in deze.
Dank zij de vereniging Das & Boom weet ik dat er in het Limburgse natuurreservaat Sibbe vers gefokte korenwolf-hamstertjes zijn losgelaten. Het gaat hier namelijk om ernstig in hun voortbestaan bedreigde wezentjes.
Kijk eens aan! Toen ik dit vreugdevolle nieuws deze morgen via de radio vernam, viel bij mij eindelijk het euromuntje!
Het programma Vroege Vogels vertelde dat de korenwolf hoogstpersoonlijk door een staatssecretaris werd uitgezet. Van al die commotie werden de diertjes een beetje bang, dus haastten ze zich naar een bergje stro om onder te duiken. Begrijpelijk, zo'n uitzetting is niet mis.
Lees verder...
Zondag 07 April 2002 in categorie Satire
Eindelijk begrijp ik het beleid van deze regering. Dat heeft dan lang geduurd, zult u zeggen. Maar het is mij dan ook niet makkelijk gemaakt.
Oordeelt u zelf welke hersengymnastiek ik heb moeten doen om alles op een rijtje te krijgen. Ik hoop dat een volgende regering meer rekening houdt met mijn intellectuele beperkingen in deze.
Dank zij de vereniging
Das & Boom weet ik dat er in het Limburgse natuurreservaat Sibbe vers gefokte
korenwolf-hamstertjes zijn losgelaten. Het gaat hier namelijk om ernstig in hun voortbestaan bedreigde wezentjes.
Kijk eens aan! Toen ik dit vreugdevolle nieuws deze morgen via de radio vernam, viel bij mij eindelijk het euromuntje!
Het programma Vroege Vogels vertelde dat de
korenwolf hoogstpersoonlijk door een staatssecretaris werd uitgezet. Van al die commotie werden de diertjes een beetje bang, dus haastten ze zich naar een bergje stro om onder te duiken. Begrijpelijk, zo'n uitzetting is niet mis.
Ein Aha-Erlebnis: Aha! Zóóóó werkt dat dus!
Asylzoekers zijn óók bedreigde wezens, zogezegd. Die worden óók uitgezet door een staatssecretaris. Die worden óók een beetje bang en gaan óók onderduiken. Alweer begrijpelijk, want zo'n uitzetting is niet mis.
Mij vallen de schellen van de ogen! De korenwolf krijgt na uitzetting de dringende suggestie zich rap te voort te planten.
Ongetwijfeld geeft men van staatswege de asylzoekers dezelfde goede raad mee! Het hele uitzettingsbeleid is er dus kennelijk op gericht dat er niet minder maar méér asylzoekers komen!
Wat hebben wij toch een slimme regering! Had ik het toch de hele tijd verkeerd begrepen!
Nu ik dit eenmaal goed snap ga ik me vastbijten in het volgende onderwerp: degenen die
niet worden uitgezet. Een beetje lastig uiteen te zetten allemaal. Ze mogen namelijk niet allemaal bij elkaar wonen. Dat heet 'spreidingsbeleid'. Oftewel uiteenzetten.
Ik zie de vraagtekens nu in uw ogen. U volgt het niet meer. Ziet u wel hoe moeilijk ik het heb? Ik wed dat
u die vorige alinea óók minstens twee keer moest lezen!
Logisch dan toch, die kloof tussen politiek en burger?
