Jihadstad Amsterdam

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Amsterdam is een 'jihadstad', volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. Vanuit ons dorpje zijn al zeker 35 mensen afgereisd naar Syrië en Irak. Bij ongeveer tachtig lieden zijn er tekenen die erop wijzen dat zij radicaliseren.
Dit zijn de getallen die in de media worden rondgepompt. Concreter wordt het allemaal nauwelijks, hooguit wanneer een van 'onze' jihaddisten op het slagveld is toegelaten tot de club van martelaren.

De overheid kondigd harde maatregelen aan, zoals paspoort en uitkering afpakken en het land uitzetten. Juristen sputteren tegen: dat is een aantasting van de rechtsstaat. Het algemene gevoel is echter: goed zo, weg met die gasten.
De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb verwoordde wat velen denken: als je niets hebt met deze samenleving, lever dan je paspoort in en vertrek.

De geldpakhuizen van Dagobert Duck

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Tussen de raadselachtige Van Boshuizenstraat in Buitenveldert en de zuidgrens van Amsterdam ligt een intrigerende wijk. Hier bevindt zich de nieuwe 'goudkust' van Amsterdam. De oude vind je aan de Bernard Zweerskade. De naam goudkust ontstond vanwege de rijkdom die er in de grote villa’s huisde.

Maar aan de goudkust van Buitenveldert, in straatjes met namen als Arenborg en Ouborg, zijn het geen villa’s, maar minsten even dure betonnen dozen. Ze pretenderen een moderne architectonische schoonheid. Het zijn tegelijk rechthoekige burchten, forten, bunkers, kastelen. Ze hebben zware dubbele voordeuren (men wedijvert om de grootste), waar soms zelfs iemand hoog te paard met gemak door naarbinnen zou kunnen.

Lekker flappen tappen voor de schatkist

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Over een bekeuring mag je nooit klagen, want dan ben je bij voorbaat de zeikerd die niet wil toegeven dat hij fout zat. Je staat te kijk als een slecht verliezer wanneer je kritiek hebt op je bekeuring. Gewoon betalen en in stilte mokken dus.
Door dit mechanisme is de manier waarop boetes worden uitgedeeld nogal moeilijk ter discussie te stellen. Je bent immers bevooroordeeld. Of anders gewoon zo’n permanent verongelijkt type uit de reactiekolommen van de Telegraaf.
Toch waag ik me aan een klein puntje van kritiek. Op dit moment iets objectiever, omdat er naar mijn beste weten geen bericht van het Centraal Justitieel Incasso Bureau naar mijn deurmat onderweg is. Maar je weet het nooit, dus voor de zekerheid heb ik de deurmat weggehaald.

Een winkelwagen vol komkommers

Wat ik gemist heb deze zomer was de komkommertijd. Er waren teveel rampen en oorlogen om daar aan toe te komen. Geen poema in het weiland, geen wurgslang in de wc, geen dode wolf in de berm.
Ik wil daarom het gebrek aan komkommernieuws enigszins compenseren met een lullig onderwerp: de historische ontwikkeling van de winkelwagen. Ik heb het daar vreemd genoeg altijd al eens over willen hebben.
Alleen: er ís vrijwel geen historische ontwikkeling van de winkelwagen. Ik laat mij hierdoor niet ontmoedigen. Het is namelijk toch heilzaam om temidden van het grote wereldnieuws af en toe stil te staan bij eenvoudige dagelijkse dingen.

De winkelwagen is bij uitstek geschikt om bij stil te staan. Immers, dat doen wij vanzelf al in de rij bij de kassa. Helaas vergeet ik op zulke momenten om er enkele beschouwende gedachten aan te wijden, want ik moet mij focussen om het verzilveren van mijn flessenbon. Dus dan maar hier.

Gebruiksaanwijzing voor hoger opgeleiden

Wanneer je een baby hebt, wil je ook een kinderwagen. Anders maak je het jezelf logistiek nodeloos lastig. En dus hadden ook wij vorig jaar, vooruitlopend op de komst van Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH), een kinderwagen aangeschaft. Na diverse rijproeven kozen wij voor de uiterst wendbare Koelstra, een Nederlands merk. Dat is belangrijk in deze tijd van handelsboycots.

Bij de kinderwagen krijg je een regenhoes voor de reiswieg. Wij moeten immers zorgen dat ZKKH niet doorweekt raakt. Dat regelt hij zelf wel in z’n luier. 
De regenhoes is verpakt in een handig opbergzakje. Er zit tevens een gebruiksaanwijzing bij.
Het is een gebruiksaanwijzing voor hoger opgeleiden. Die zie je niet vaak, dus die wil ik u niet onthouden. Mocht u niet hoger opgeleid zijn, geen nood: lees hem tien keer en op den duur valt het kwartje wel.

[Klik voor hele afbeelding]

Zeg nou zelf: zonder academische graad kom je hier niet uit!

Het raadsel van de Van Boshuizenstraat

Geschreven voor Amsterdam Centraal

De Van Boshuizenstraat in Amsterdam Buitenveldert loopt tussen de Buitenveldertselaan en de Europaboulevard. Het is niet direct een bijzondere straat, niet druk, eigenlijk heel gewoontjes, bij het saaie af. Toch is er iets heel eigenaardigs en onverklaarbaars aan de hand: de Van Boshuizenstraat lijkt voorgetrokken te worden bij andere straten.

Wat is namelijk het geval? De Van Boshuizenstraat is slechts 1,4 km lang, maar men heeft het gepresteerd om binnen die betrekkelijk kleine afstand maar liefst 21 zebrapaden aan te leggen. Ja, ik heb ze geteld. Eénentwintig! Dat is gemiddeld om de 66 meter een zebrapad, zodat het niet veel scheelt of elke voordeur heeft z’n eigen oversteekplaats.

Festivalcultuur slaat door

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Amsterdam herbergt ongeveer 300 festivals. Zo is er altijd wat te doen. Bij die 300 festivals zitten opvallend veel muziekfestivals. Als ik het nog verder uitsplits bestaat een groot deel van die muziekfestivals uit stijlen die zijn samen te vatten onder de noemer 'teringherrie': techno, house, r&b, dance. Ik veroorloof mezelf even deze ouwelullenopmerking.

Ik vind het prima, op één ding na: ze worden allemaal gehouden op plekken die volgens mij oorspronkelijk zijn bedoeld om in betrekkelijke stilte van de natuur te kunnen genieten, zoals allerlei parken en het Amsterdamse Bos. Maar wellicht is dit een achterhaald standpunt en worden de Amsterdamse parken geleidelijk omgezet in festivalterreinen. De andere recreanten hebben het maar te pikken. Op incidentele basis is er niets tegen, maar het slaat steeds verder door met al die decibellen in de natuur.