Jihadstad Amsterdam
Geschreven voor Amsterdam Centraal
Vrijdag 19 September 2014 in categorie Amsterdam Centraal, Religie
Amsterdam is een 'jihadstad', volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. Vanuit ons dorpje zijn al zeker 35 mensen afgereisd naar Syrië en Irak. Bij ongeveer tachtig lieden zijn er tekenen die erop wijzen dat zij radicaliseren.
Dit zijn de getallen die in de media worden rondgepompt. Concreter wordt het allemaal nauwelijks, hooguit wanneer een van 'onze' jihaddisten op het slagveld is toegelaten tot de club van martelaren.
De overheid kondigd harde maatregelen aan, zoals paspoort en uitkering afpakken en het land uitzetten. Juristen sputteren tegen: dat is een aantasting van de rechtsstaat. Het algemene gevoel is echter: goed zo, weg met die gasten.
De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb verwoordde wat velen denken: als je niets hebt met deze samenleving, lever dan je paspoort in en vertrek.
Natúúrlijk moeten wij waken over onze rechtsstaat. Maar aan de andere kant moeten wij ook oppassen voor een al te juridische benadering: er zijn méér invalshoeken die verdienen gehoord te worden. Zo is weliswaar de rechtsstaat een van de fundamenten van onze samenleving, maar die rechtsstaat veronderstelt tevens een 'samenleving' in de letterlijke zin van het woord: samen leven. Mensen die zich radicaal keren tegen de essentiële waarden en principes van die samenleving doen er verstandig aan om zichzelf niet langer te kwellen met zaken als democratie, rechtsstaat, emancipatie, gelijkheid van man en vrouw, homoseksualiteit en vrijheid van meningsuiting.
We hebben in het recente verleden al menig radicale zonderling getooid met baard en djellaba publiekelijk zijn afschuw horen verkondigen over deze verdorven westerse maatschappij. Vreemd genoeg is men dan in de meeste gevallen ook weer niet zo principieel dat men afziet van de voordeeltjes, zoals schoolopleiding, een huis met huursubsidie, studiefinanciering of het rijke scala aan sociale voorzieningen, inclusief de bijstandsuitkering. Kom daar in het kalifaat eens om.
Ik ben het met Aboutaleb eens: als het je hier niet zint, vertrek. Trek de consequenties uit je overtuiging. Je hoeft natuurlijk niet per se naar oorlogsgebieden als Syrië of Irak. Er zijn genoeg streng islamitische landen waar je als orthodoxe moslim veel gelukkiger zult zijn dan hier. Waar je er tenminste op kunt vertrouwen dat ze je hand afhakken als je iets pikt, zweepslagen krijgt als je een dansje doet, gestenigd wordt als je buiten de pot pist.
Wij moeten voor deze beknelde mensen een emigratiebureau in het leven roepen dat hen begeleidt in hun zoektocht en hun uiteindelijke vertrek naar het ideale woonland. De stad hoeft deze radicalo's dan niet langer te pamperen als probleemjongeren die zichzelf buiten de maatschappij hebben geplaatst en met wie het dus nooit meer wat wordt.
Laten wij ondertussen onze rechtsstaat voorbehouden aan de inwoners die hem weten te waarderen. Tegelijk kunnen rechtsgeleerden zich vastbijten in de paradox: moet de rechtsstaat er ook zijn voor degenen die hem willen vernietigen?
| Tweet |
