Ik ben een wegpiraat!
Woensdag 22 Januari 2014 in categorie Waargebeurde verzinsels
Met werkelijk achterlijke snelheid stuurde ik vorig jaar oktober mijn bolide door Amsterdam Zuidoost. Doe ik wel vaker, lekker asociaal scheuren. Liefst binnen de bebouwde kom. Ja, zo ben ik nu eenmaal, we mogen tegenwoordig toch al zo weinig. Ik lap alles aan mijn laars, van god tot gebod, van stoplicht tot snelheidslimiet. Als u in die buurt bent en u ziet de diepe voren in het asfalt, losgewoelde klinkers, omgereden lichtmasten, wielsporen dwars door de rotondes: allemaal door mijn toedoen. Een diender zei eens tegen mij: "Fijn dat u dit doet. Het betekent toch weer een stukje zingeving aan het beroep van politieagent. Hier doen wij het allemaal voor." Maar dat was op een verjaarspartijtje, dus hij kon mij niks maken. En verder zie ik eigenlijk nooit een verkeersagent. Behalve in Wegmisbruikers. Dat is een soort natuurprogramma over zeldzame soorten op jacht naar prooi.
Maar vorig jaar oktober ging het dus een keertje mis. Normaal heb ik nergens last van, want de handhaving in Nederland is zoals iedereen weet een dusdanige farce dat je beter kunt spreken van een criminaliteitsstimuleringsprogramma.
De overheid leunt vooral op de technologie. Maar net als iedere andere wegpiraat weet ik waar de camera's zijn. Ik vermijd trajectcontroles via sluiproutes door de dorpen (zonder snelheid te minderen uiteraard) en op de radio vertellen ze keurig waar de mobiele camera's staan opgesteld. Zelden problemen. Maar die ene keer had ik de radio uit. Blijkbaar stond er toen net een mobiele flitser op de Muntbergweg.
Ik had het natuurlijk kunnen weten, want langs die Muntbergweg stikt het van de scholen, crèches en bejaardentehuizen. En met al die eengezinswoningen is het nu eenmaal een kinderrijke buurt. Logisch dat ze daar regelmatig controleren. Als politie ga je de schaarse handhavingscapaciteit nu eenmaal niet inzetten op -ik noem maar wat- een bedrijventerrein.
Zo zie je maar, laat je de concentratie eventjes verslappen, ben je de pineut. Vorige week kreeg ik een contributieformulier in de bus van het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Of ik maar even 55 euro wilde dokken wegens een geklokte snelheid van 57 kilometer per uur. Na correctie. Inclusief administratiekosten.
Ik ben niet iemand die daarover gaat zeuren. Je moet tenslotte sportief blijven. Fout is fout, betrapt is betrapt en die Muntbergweg is je reinste 'black spot'. Ik vind het alleen raar dat het zo lang geduurd heeft voordat ik die bekeuring binnen had. Het doel van een sanctie is immers dat de overtreder een relatie kan leggen tussen het gepleegde feit en de boete. Dat zal hem leren! Maar ik heb sinds die tijd alweer zoveel bekeurenswaardige ongein uitgehaald in het verkeer dat ik bij god niet meer weet waarover dit gaat. Sorry. Weer niks geleerd.
| Tweet |
