Lekker potje poken
Zondag 01 Februari 2009 in categorie Elders gepubliceerd
De afgelopen maand werd ik via Twitter onverhoeds overvallen door de nieuwe rage van het Poken.Het is blijkbaar zowel een werkwoord als een zelfstandig naamwoord.
De poken, één poken, twee pokens.
Ik poken, jij pokent, wij hebben gepokend.
Dat wordt een doorslaand succes, want ik ben nu de draad al kwijt.
De Poken is een digitaal visitekaartje in de vorm van een sleutelhanger. Je kunt je sociale gegevens erin opslaan.
Vervolgens is de bedoeling dat je een onbekende ontmoet die ook zo'n ding heeft. Niet je moeder dus, want die weet alles al van je.
Je houdt de Pokens dan tegen elkaar om gegevens uit te wisselen.
Lekker knus poken met een wildvreemde.
Heel digitaal klef eigenlijk.
Maar laat ik een positieve insteek kiezen.
Leuk idee, dat swaffelen met sleutelhangers!
Dan spaar ik nog liever de voetbalplaatjes van Albert Heijn
Je komt er wel van terug zodra je die Pookdingen ziet. Ze zijn dermate infantiel vormgegeven, van een dusdanig Hello-Kitty niveau, dat je het wel uit je hoofd laat om zo'n geval uit je broekzak te trekken. Ik heb er tenslotte niet voor niets tientallen jaren over gedaan om volwassen te worden. Dat moeizame traject gooi ik niet zomaar overboord. Dan spaar ik nog liever de voetbalplaatjes van Albert Heijn.Ik neem het concept even met u door. Waar zijn visitekaartjes het meest in gebruik? Precies, in het zakenleven. Of de politiek desnoods.
Ziet u het gebeuren, even lekker poken met de 'Panda' tijdens de bestuursvergadering? Wouter Bos en Nout Wellink aan het poken in de lift van de Nederlandse Bank?
Toegegeven, onze premier Balkenende gaat er misschien nog wel mee lopen. Die schrikt niet terug voor een stukje zelfvernedering op z'n tijd. Als het maar zetels oplevert.
Maar dan staat hij straks toch heel beteuterd in z'n uppie te swaffelen met z'n pookje. Geen hond in Den Haag of in Europa die verder nog zo'n ding heeft. Laat staan in de rest van de wereld.
Op bezoek bij Angela Merkel: "Sollen wir bitte poken?"
Aan het diner met Sarkozy: "Voulez vous poken avec mois?"
Met Barack Obama: "Let's poken, yes we can!"
En dan heeft Jan Peter nog mazzel dat Bush al weg is, anders had hij daarna in Guantanamo Bay verder kunnen poken.
Ik heb nog even op de kaart gekeken met hoeveel mensen ik potentieel kan poken in mijn woonplaats Amsterdam.
Nou, dat valt me niet tegen, moet ik zeggen: twee! Met Daphne en David.
Jahaa, Amsterdam is niet voor niets een wereldstad, het centrum van de digitale vooruitgang!
Dat belooft wat. Duizend keer de Kalverstraat op en neer lopen in de hoop Daphne of David tegen te komen. Kunnen we eindelijk onze sleutelhangers tegen elkaar houden.
Get-ver-dem-me!
Gelukkig maakte a:b-redacteur Madbello mij attent op een meer volwassen versie van het pookje, de E-service connector. Helaas is die nog in bèta, zoals bijna alles op internet.
Hoe meer ik erover nadenk, des te perverser ga ik het vinden, dat poken.
Voor je het weet ontstaan er misverstanden en zit je op het politiebureau als pokende pedo.
Nee, dan maar geen early adopter, poken is mij te link.
| Tweet |
