Verbal Jam bestaat 7 jaar!
Vrijdag 10 Oktober 2008 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Vandaag bestaat het weblog Verbal Jam precies 7 jaar! Vandaag is dus mijn eigen borst- en schouderkloppersdag. Ik heb vanmorgen al op het balkon gestaan (zes hoog) en over de wijk uitgeroepen: "Hulde! Driewerf hulde!"
Toen ze dreigden de politie te bellen ben ik schielijk weer naar binnen geglipt, maar het statement was gemaakt.
Daarna ben ik de stad in gegaan om de mensen te vragen: "Weet u wat voor dag het vandaag is?"
Net zoals ze deden bij de filevrije dag.
De eerste vijftien hadden geen idee, maar met een spiekbriefje onder de neus presteerde het winkelend publiek ineens stukken beter.
Van Hare Majesteit verwacht ik minstens een lintje. Een substantiële financiële bijdrage is ook goed. Eigenlijk nog beter.
Ook mogen ze zo langzamerhand wel eens afkomen met die PC Hooftprijs!
Voorbijgangers stoten elkaar aan en wijzen verrast omhoog!
Want goed beschouwd is dit natuurlijk een prestatie van formaat. Daar valt niets op af te dingen. Zeven jaar lang stukjes schrijven is niet niks. En dan geen stukjes van één of twee alinea's om er elke dag maar weer van af te zijn. Nee, gedegen en doordacht klein proza. Wanneer ik het hele oeuvre dubbelzijdig zou afdrukken levert dat een boek op van duizenden pagina's. AFTh zou er z'n vingers bij aflikken.Webloggers zijn over het algemeen veel te bescheiden. In navolging van Paul de Leeuw zou ik eigenlijk best eens kunnen zeggen dat ik een bijzonder talent heb en maatschappelijk relevante dingen maak. Maar ik ben opgevoed in Calvinistische traditie van bescheidenheid, een traditie die de geringste neiging tot zelfverheerlijking genadeloos afstrafte met het motto 'eigen roem stinkt'. En dan werd er demonstratief een raam opengezet.
Ondertussen is het bedrijven wél toegestaan om rond de klok te roepen hoe geweldig ze zijn. De typische Hollandse koopmans- en domineesgeest ten voeten uit.
Laat ik niet verzeilen in een verongelijkt gezanik, het is tenslotte feest vandaag. Ik had de vlag willen uithangen, maar als rechtgeaarde republikein heb ik die niet in huis. Uiteeindelijk heb ik mij dus moeten behelpen met zo'n kaasvlaggetje op een cocktailprikkertje. Dat heb ik vervolgens met een reepje plakband aan de balustrade van mijn balkon bevestigd. Het wappert nu fier in de wind, als baken van onverzettelijkheid en bestendigheid in deze onzekere tijden van crisis.
Voorbijgangers stoten elkaar aan en wijzen verrast omhoog naar het kaasvlaggetje. In hun ogen gloort hoop. Op de achtergrond klinkt aanzwellende filmmuziek. De lach breekt door op de gezichten in de menigte, sommigen vallen elkaar huilend van geluk in de armen. Vergeten zijn hun woekerpolissen en hun IJslandse spaartegoeden! Want beurskoersen verwelken en banken vergaan, maar Verbal Jam blijft altijd bestaan!
Zo. Morgen gelukkig weer een gewone dag, want ik merk toch dat zo'n jubileum veel te enerverend voor me is...
| Tweet |
