Aangifte gedaan. En nu?

Ongeveer een maand geleden deed ik aangifte van een misdrijf bij ons plaatselijke politiebureau. Met een vervalste pas had een onverlaat de bankrekening van mijn oude moeder zomaar leeggehaald.
Die aangifte verliep in twee fasen. Bij mijn eerste bezoek werd mij verzocht een afspraak te maken voor de volgende dag. Ze zouden namelijk nét gaan eten.
Ik maakte een afspraak. De volgende dag waren ze die afspraak vergeten, want 'het systeem had er een tijdje uit gelegen'. Maar niettemin kwam 'een collega' de aangifte keurig netjes en professioneel opnemen. Geen kwaad woord daarover, alle hulde.

Een week of wat later kreeg ik een brief van onze hoofdcommissaris Bernard Welten. Kijk eens aan! Ze lieten er geen gras over groeien daar bij de politie! De zaak werd door de hoogste baas voortvarend opgepakt! Dat ging dus helemaal goed komen!
De heer Welten schreef mij hoe blij hij was dat ik aangifte had gedaan. Dankzij mij konden ze misschien ook nog wel andere misdrijven oplossen. Of toch op z'n minst 'trends signaleren'!
Bij zijn brief voegde hij een luxe brochure met de titel: 'Aangifte gedaan... En nu?'

Ja, eh, en nu?
Nou, nu wil ik wel eens weten hoe de zaak ervoor staat, meneer de hoofdcommissaris! Want daar draait het tenslotte allemaal om!

Gelukkig kreeg ik de afgelopen week een tweede brief van de politie.
"Aha, ze hebben hem, de schoft!" dacht ik nog.

Maar het was een enquête van ons wijkbureau. Van de Projectleider Dienstverlening. Die wilde weten hoe goed mijn contact met hun politiebureau mij was bevallen. Of ze goed bereikbaar waren geweest, of hun medewerkers wel vriendelijk genoeg waren en wat ik vond van hun kleding en uiterlijke verzorging. Dat werk.
Er stond géén vraag bij wat ik vond van het feit dat ze net gingen eten toen ik kwam. Ik had nog aangeboden even gezellig een vorkje mee te prikken en onderwijl mijn verhaal te doen, maar dat wilde die juffrouw toen niet.
Het was namelijk haar eigen pakje brood.

Daarover ben ik dus minder tevreden. Wel dure folders drukken, maar je personeel hun eigen brood laten meenemen. Een fijne kantine kan er niet vanaf. En ik maar denken dat een bedrijfskantine tegenwoordig overal standaard is. Laatst heb ik bijvoorbeeld nog bij de omroep een uitstekende chili con carne gegeten. Maar misschien durven ze dat bij de politie niet aan als ze 's avonds nog moeten uitrukken.

Maar ik dwaal af. Terug naar het misdrijf. Ik begon inmiddels te vrezen dat mijn aangifte niet naar de recherche of de officier van justitie was gegaan, maar abusievelijk was doorgezonden aan de afdeling communicatie!
Dat is de vloek van deze tijd. Er wordt zoveel menskracht gestoken in het communiceren, dat het werken aan de eigenlijke zaak erbij inschiet. Ik heb nog steeds geen enkel bericht over de stand van zaken. Dat is de enige vorm van communicatie die mij momenteel interesseert.

Ik ga die enquête maar eens invullen. Ik ben tenslotte een brave burger. Onderwijl bedenk ik mij, dat op ditzelfde politiebureau enige maanden geleden een vreselijke steekpartij plaatsvond. U herinnert zich die zaak nog wel. Een man was over de balie gesprongen en had twee politieagenten met een mes gestoken. Ze raakten zwaar gewond. Vervolgens was hij doodgeschoten.

In de krant stond dat hij niet tevreden was geweest over een aangifte.
Dit roept toch enige vragen op. Hadden ze soms tegen hem gezegd dat ze net gingen eten en dat hij de volgende dag maar terug moest komen? Het is natuurlijk geen reden om zo beestachtig tekeer te gaan, maar ja, je weet het niet bij sommige types.
Heeft de afdeling communicatie de man later nog postuum een folder gestuurd: 'Aangifte gedaan... En nu?'
Het valt niet uit te sluiten.

Heeft de Projectleider Dienstverlening hem postuum ook nog zo'n enquête toegezonden?
Het valt eveneens niet uit te sluiten.
Die enquête begint met de volgende tekst:
'In de afgelopen periode heeft u aangifte gedaan aan ons politiebureau August Allebéplein te Amsterdam. Graag willen wij weten hoe uw contact met ons politiebureau is geweest. Hiervoor ontvangt u deze enquête. Met de resultaten van de enquête zullen wij trachten uw tevredenheid met de politie van het politiebureau August Allebéplein te vergroten.'
U begrijpt, zo'n enquête komt door die gebeurtenis in een uiterst schril daglicht te staan en dat lijkt mij voor de getroffen agenten uiterst onprettig en cynisch.
Ja, communiceren is een vak.

Je zou bijna gaan terugverlangen naar de tijden van de oude dorpsveldwachter. Die had tenminste korte communicatielijnen en deed zélf de eventuele slachtofferhulp.
"Nou, we hebben hem te grazen hoor, juffrouw Saartje!"
"Oh, wat geweldig Bromsnor!"
"Hij zit achter de tralies op water en brood. And we kicked the shit out of him!"
"Wat goed van je, Bromsnor! Dan heb je nu wel een lekker kopje koffie verdiend! En een stuk van mijn zelfgebakken appeltaart!"
"Nou, dat sla ik niet af, juffrouw Saartje! Ik wilde namelijk nét gaan eten!"

Tags:
aangifte amsterdam enquete folder politie

Geef een reactie: