De leugen van het kromme vingertje

Vrijdag 21 September 2007 in categorie Politiek & Maatschappij

Landgenoten, het was gewoon een lachertje! De rechtse oppositie tijdens de algemene politieke beschouwingen viel mij zwáár tegen. Geen enkele amusementswaarde, laat staan inhoud. Allemaal gemakkelijk en voorspelbaar populistisch geneuzel over files, die arme hard werkende burgers en het zogenaamde 'inleveren' dat ons te wachten staat.

De enige die mij nog een beetje kon vermaken was Mark Rutte. Maar dat was eigenlijk meer leedvermaak. Vooral toen hij herhaaldelijk Joop den Uyl met zijn 'kromme vingertje' erbij sleepte om zijn gelijk te halen. Bij Hans Wiegel was dit geloofwaardig geweest, bij Mark Rutte werd het ronduit gênant. Want Markje was ten tijde van het kabinet Den Uyl (1973-1977) nog maar een zesjarig bedplassertje. Dus wat weet zo'n snotneus nou van Joop den Uyl? Ome Joop hád helemaal geen krom wijzend vingertje! Dat kan Rutte bijvoorbeeld terugzien in de beelden op de interessante Geschiedenis-site van de VPRO. Daar staan nog wat verkiezingsdebatten van Den Uyl, uit 1967 en 1972.

Wie in negatieve zin uiteraard niet teleurstelde was Geert Wilders. Hij trok flink van leer tegen het 'Marokkaanse tuig' dat het land moet worden uitgeschopt. Vervang het woord 'Marokkaans' door het woord 'Joods' en je ziet op welk verheffend niveau de man bezig is. Gewoon 'tuig' was ook voldoende geweest, want tuig is van alle tijden en dat kun je gewoon achter de tralies zetten als het stout is. Maar gewoon tuig levert Wilders geen zetels op.
Als Geert zo nodig de Islam wil treiteren, laat hij dan cartoons gaan tekenen. Daarmee heb je tenminste sneller een fatwa aan je broek.

Er kan van alles aan te merken zijn op dit nieuwe kabinet Balkenende IV. Dat kan niet anders in een land van compromissen en gepolder. Maar dit kabinet straalt echter wél een zekere constructieve ambitie uit, anders dan de inkrimpingsdrift van de vorige Balkenendes.
De economie draait goed. Dat geld wil de regering besteden aan belangrijke dingen voor onze samenleving. Zoals onderwijs, kinderopvang en zorg. Daar worden we dus met z'n allen beter van.
Eerlijk gezegd heb ik dan liever dat extra geld in m'n portemonnee. Want 'meer koopkracht' is altijd een illusie. Daar wordt meteen begerig op geloerd door allerlei instanties, zoals plaatselijke overheden, verzekeraars en energiebedrijven.
Het eeuwige lot van de 'hard werkende burger' is dus: inleveren. Linksom of rechtsom. Een kabinet dat de mensen miljonair maakt is een utopie.

Tags: