bij ons, bij de jordaan
Woensdag 19 Juli 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Vier jaar geleden heb ik het allemaal eens voor mezelf opgeschreven, in een poging het Midden-Oostenconflict te begrijpen. Ik zat met de laptop op schoot, op een schaduwrijk balkon in Nahariya. Ik keek uit over de zonovergoten daken van de stad. Tussen de huizen door kon ik nog net de Middellandse zee zien, die onverstoorbaar aan het strand lebberde. De zee had het geweld aan haar kusten al vele malen eerder langs zien komen en leek onverschillig geworden.Ik niet. Ik kon mij de luxe van de onverschilligheid niet permitteren. Mijn Israëlische omgeving verlangde van mij dat ik het begreep. Liefst volgens de lokale logica en principes. Dat ging mij iets te ver. Ik hecht aan mijn eigen eigenwijze oordeel.
Deze week komen die oude essays (laat ik óók eens pretentieus zijn) mij goed van pas. Vooral in het begin van het conflict tussen Israël en Hezbollah, met de dodelijke verwoestingen in Libanon, had ik moeite om de angst en de ontberingen van de bevolking in Noord-Israël aan anderen duidelijk te maken. Want de Nederlandse media waren vooral in Libanon goed vertegenwoordigd. Terecht, maar de bewoners van Noord-Israël kregen pas serieus aandacht toen de raketten op Haifa vielen. Dat was tenminste lekker om de hoek voor onze correspondenten. En dan is het handig wanneer je de zaak al eerder een keer voor jezelf op een rijtje hebt gezet. Want wat kunnen journaalbeelden manipulatief zijn als een mens voor z'n oordeel alleen dáárvan afhankelijk is...
Voor wie de stukken wil (her)lezen en ook mijn visie beter wil begrijpen: ze staan hier (deel 1) en hier (deel 2).
| Tweet |
