stabilisatiemacht vrijwel kansloos
Dinsdag 18 Juli 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
De VN ziet graag een stabilisatiemacht in Libanon. Dat geeft nog eens blijk van een goed inzicht in de Israëlische belevingswereld! Want die wijzen dat idee subiet af. En dat was waarschijnlijk stiekem ook de bedoeling van de VN. Vredesoperaties prima, wespennesten liever niet.De vooruitzichten van zo'n VN-troepenmacht zijn dan ook niet gunstig. Al sinds 1978 is er in Zuid-Libanon een aanwezigheid van UNIFIL troepen. In het begin moesten zij zorgen dat Israël zich terugtrok uit Libanon en de vrede bewaren tussen de verschillende Libanese strijdgroepen. Zuid-Libanon is namelijk tientallen jaren uitvalsbasis geweest voor verschillende militante organisaties, met name de PLO, voor aanvallen op het noorden van Israël. Ook de Libanese bevolking heeft zwaar te lijden gehad onder de Palestijnse strijders die, nadat zij in 1970 door koning Hoessein de Jordaanse grens waren overgeschopt, hun toevlucht in Libanon hadden gezocht. Daar bouwden zij een flink wapenarsenaal op en terroriseerden zij de lokale bevolking. Door de voortdurende aanvallen op Noord-Israël en de onmacht van UNIFIL om daaraan iets te doen, nam de Israëlische premier Menachem Begin in 1982 de beslissing om de Palestijnen nu zélf maar met grof geweld uit Libanon te verdrijven. Sinds 1985 is de PLO weg uit Libanon, maar de arme Libanezen zijn er weinig mee opgeschoten. Zoals we weten is het stokje door Hezbollah overgenomen en lijkt de geschiedenis zich nu te herhalen.
Israël zit dus helemaal niet te wachten op een 'stabilisatiemacht'. Allereerst heeft de geschiedenis het land weinig reden tot vertrouwen gegeven. Ten tweede knapt het Israëlisch leger dit soort klussen liever zelf op, dan weten ze tenminste zeker dat het grondig gebeurt. Daar komt bij dat Israël de militaire suprematie in het gebied heeft en die ziet men niet graag gedwarsboomd door handenbindertjes als VN-troepenmachten. Zolang Israël maar ruggesteun heeft uit Washington is er niets dat een aanpak volgens het principe 'van dik hout zaagt men planken' in de weg staat. En zo hebben ze het in Jeruzalem nu eenmaal graag. Wat de rest van de wereld ervan vindt zal hun koosjere worst wezen.
UNIFIL is intussen vrijwel onzichtbaar. In het Noord-Israëlische Nahariya zie je af en toe eens een stoere witte Landrover met het UN-logo. Die komen in deze aangename badplaats even een biertje drinken of een baantje zwemmen, denken wij dan.
Sinds het begin van het mandaat in 1978 zijn er 257 UNIFIL-soldaten en -medewerkers om het leven gekomen, waaronder negen Nederlanders. Ze zaten er als 'sitting duck' om van alle kanten beschoten te worden. In het licht van de huidige gebeurtenissen een even triest als zinloos vredesoffer...
| Tweet |
