Het onkruid van Goethe
Zaterdag 21 Mei 2005 in categorie Beeld en Geluid, Beeld en Geluid, Klein Proza
U kunt dit verhaal ook beluisteren in de audioversie onderaan deze pagina.
In het Goethemuseum te Weimar bevindt zich een collectie onkruid. Hij is destijds bijeen gewied door Goethe, die een verzamelaar was van de aegopodium podagraria, onder tuinliefhebbers beter berucht als ‘zevenblad’.
Wie op zoek is naar een nieuwe uitdaging moet eens proberen een tuin te ontdoen van dit plantje. Dan leer je 't wel af, dat bijna ziekelijke zoeken naar nieuwe uitdagingen. Want na drie weken kun je weer van voren af aan beginnen.
De aegopodium podagraria is een sappig groen steeltje, dat bovenaan twee zijsteeltjes heeft. Op het hoofdsteeltje zitten drie blaadjes, op de beide zijsteeltjes elk twee. Geen overdadig luxe plant dus. Hij moet het dan ook vooral hebben van de kwantiteit in plaats van de kwaliteit, want hij overwoekert de hele tuin en blijkbaar bij voorkeur de mijne.
Heel geniepig vermeerdert het zevenblad zich via z'n wortelstelsel onder de grond. Het kleinste snippertje wortel is weer goed voor een nieuwe, rap uitdijende groene hel. Het verzamelen van de aegopodium podagraria is dan ook geen enkele kunst en ik snap niet wat een genie als Goethe heeft bezield.
Wellicht is de collectie in Weimar een onderdeel van zijn zoektocht naar 'de oerplant'. Deze oerplant groeit nergens, maar moet volgens Goethe meer worden gezien als een spiritueel concept, waarvan alle andere plantensoorten kunnen worden afgeleid.
Hoe het ook zij, er is weinig spiritueels aan het zevenblad, dus de oerplant is het niet. Ik ben al drie dagen doende deze plantaardige ellende te verdelgen. Wat kan de natuur toch een bende zijn! Links en rechts sterven soorten uit, maar nou nooit eens het zevenblad.
Een langdurige strijd tegen de vijand houd je alleen maar vol door je in hem te verdiepen. Hierdoor leerde ik dat volgens de holistische benadering een mens als het ware de kruiden naar zich toe trekt die hij nodig heeft voor zijn genezing. Ik ben dus als de donder gaan opzoeken waartegen de aegopodium podagraria helpt en aan welke kwaal ik die zooi in mijn tuin heb verdiend.
Aha, gevonden! Het zevenblad heeft een geneeskrachtige uitwerking op jicht en reuma! Maar ik heb helemaal geen jicht of reuma, alleen een lamme rug van het wieden. Kortom, een voorbarige diagnose van moeder natuur, die zeker geen overdosis aegopodium podagraria op mijn grondgebied rechtvaardigt.
Daar sta je dan met je schoffeltje. Alle research voor niets geweest! Ik herinner mij ook nog gelezen te hebben dat het spul goed eetbaar is als salade en naar spinazie smaakt. Hoewel ik geen rauwkostliefhebber ben neem ik aarzelend een hap. Mwah... smaakt... eh... groen. Ik kan er niet van in vervoering raken. Hooguit een aandachtspuntje voor een nieuwe hongerwinter, heus geen aanleiding om voortaan de tuin te sproeien met slasaus.
Leunend op mijn schoffel breekt het inzicht door. Ik ga mij een konijn aanschaffen! Zo'n beest lust wel een groen zevenblaadje. Zodra mijn tuin weer schoon is verorber ik vervolgens het konijn. Zo werkt dat dus met die natuur! Ik begrijp nu ineens waarom de mens een treetje hoger in de voedselketen is gaan staan. Dat scheelt een hoop gezwoeg.
 |
De audioversie, uitgezonden als aflevering van Het Radiolog van donderdag 2 augustus 2007 op Radio 6 in het cultureel radioprogramma De Avonden van de VPRO.
| Tweet |
