Saddam aleikum

Open brief aan de internationale gemeenschap!

"Wij, bestuursleden van de geheime vakbond van dubbelgangers van Saddam Hoessein (GVD SH), delen u mee ons ernstig ongerust te maken over het feit dat onze Grote Leider onlangs plotseling weer in het openbaar is verschenen."

Aldus begon het bericht dat vorige week per email uit Irak werd gesmokkeld.

"Allereerst willen wij rechtzetten dat, in tegenstelling tot wat in de Duitse media werd beweerd, er niet slechts vier dubbelgangers van Saddam Hoessein bestaan, maar wel vierduizend! Hieraan ontleent onze bond zijn bestaansrecht.
Vanwaar deze open brief? Welnu, bij het recente eerste openbare optreden van Saddam Hoessein sinds 1998, is ons gebleken dat onze Grote teringLeider voor geen meter meer op ons lijkt. Onze vierduizend leden hebben in het verleden stuk voor stuk meermalen plastische chirurgie moeten ondergaan om te worden toegelaten tot het ambt van DGL ('Dubbelganger Grote Leider'). Welhaast vergeefs, naar nu blijkt.
De vraag wierp zich dan ook terstond op: Hoe gaan wij dit oplossen? Gaan wij alle vierduizend opnieuw onder het mes of gaat onze Grote prostaatLeider zich gewoon gedeisd houden, zoals afgesproken?

In een eerste reactie heeft het Ministerie van Dictatoriale Zaken (DZ) van Irak, waaronder ons Directoraat Generaal Dubbelgangers Grote Leider valt, laten weten dat wij ons volgende week na het vrijdaggebed weer nuchter dienen te melden bij het Medisch Centrum Bagdad-West voor een upgrade.
Tijdens een spoedvergadering van onze leden zijn wij echter tot de conclusie gekomen dat wij deze opdracht gerust naast ons neer kunnen leggen.
De vergadering ontaardde zelfs in een ongewoon feestelijke gebeurtenis, waarin zang en dans de boventoon voerden. Dit nadat één van onze leden tot een briljant inzicht was gekomen en dit samenvatte in een motie, welke vervolgens met algemene stemmen werd aangenomen.
De strekking van de motie was: "Die ouwe maakt ons niks!"

Wij beschikken namelijk over sterke pressiemiddelen. Wij hoeven onze snor maar te blonderen en de Grote typhusLeider valt door de mand. Ook kunnen wij overgaan tot stotteren in het openbaar. En mocht de Grote pleurisLeider écht vervelend worden, dan zullen wij niet schromen om ons bij belangrijke evenementen een nichterig homo-loopje aan te meten!
Tot ons is het besef doorgedrongen dat wij dus de facto onschendbaar zijn en naar Iraakse verhoudingen onsterfelijk.

Maar het mooiste moet nog komen! Waarschijnlijk als gevolg van ons uitzinnig gefeest tijdens de vergadering, zijn wij waarschijnlijk in een trance geraakt. Hierdoor zagen wij plotseling het licht (allah oe akbar!). Wij zagen dat wij getalsmatig in het voordeel waren! Want wie zegt ons dat die ouwe afgeleefde lul die op de tv verscheen wel de échte Saddam was? Dat kan iederéén wel beweren? Sterker nog: wij beweren dat óók altijd, alle vierduizend! Elk van ons heeft wel eens nonchalant met een jachtgeweer op het balkon gestaan, aan het hoofd van de ministerstafel gezeten, een Koerdisch dorp vergast of pedofielig een klein meisje over de bol geaaid! Dat zegt dus helemaal niks!
En die maffe psychopatische zoon van hem, die Udai, had óók van ieder van ons kunnen zijn. Daar zijn wij allemáál gek genoeg voor!

Zelfs de vrouw van Saddam, Sajida Talfah, weet niet meer wie nu de echte Saddam is. Niet dat dit haar nu veel kan schelen, want in de loop der jaren heeft zij ieder van ons wel een keer over zich heen gehad. Alle vierduizend. Maar als zelfs zij het verschil niet meer merkt...
Dit aspect van het dubbelgangerschap brengt trouwens weer het meest traumatische bij ons boven van de plastische chirurgie die wij indertijd hebben moeten ondergaan. De oorspronkelijke Saddam bleek namelijk slechts voorzien van zo'n heel klein papagaaiensnaveltje. Dit heeft ertoe geleid dat wij indertijd beduidend zijn gekort op ons mannelijk gereedschap.

Wij willen middels deze open brief de internationale gemeenschap, en in het bijzonder de heer Bush, ervan doordringen dat men er nimmer in zal slagen Saddam Hoessein te verdrijven. Zoals ons land wel vaker heeft laten weten: de Democratische Dictatoriale Republiek Irak is Saddam Hoessein! Alleen is dit kennelijk altijd verkeerd geïnterpreteerd. De weledele maar ook weldomme heer Bush moet daarom niet de illusie hebben dat na een aanval op Irak alles in kannen en kruiken is en hij straks vol trots tegen zijn vader kan opscheppen: "It's in the bag, dad!"

Dit gezegd hebbende gaat wij nu over tot het volgende agendapunt van onze ledenvergadering, te weten de voorbereiding van "The Annual Saddam of The Year Contest." Want dat heerlijke evenement staat ook weer voor de deur....

PS: Wij zijn blij dat Saddam geen wijf is, want dan waren wij allen dubbel-gangsters genoemd. Terecht overigens."

Tot zover de open brief.

Tags:
dictator dubbelganger irak saddam saddam hoessein

Geef een reactie: