De lol van het dictator zijn
Woensdag 13 November 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Wat is nu eigenlijk de lol van het dictator zijn? Heb ik nooit begrepen. Je moet in je jeugd wel érg veel aandacht tekort zijn gekomen om zo'n rotbaan te ambiëren. Het beroep heeft niks dan nadelen. Iedereen heeft het op je leven gemunt. Je kunt nooit in hetzelfde paleis blijven slapen. Er is niemand die niet de pest aan je heeft. Men praat je naar de mond, dus niemand zegt je ooit de waarheid.
Eens effe lekker janken is er niet bij. Met de vrouw gezellig uit winkelen gaan tijdens de koopavond zit er niet in.
Je kunt niet uit het raam kijken of je staat oog in oog met het zoveelste amateuristische schilderij van je eigen rotkop. Je handen zijn altijd kleverig van het bloed.
Je hebt zoveel dubbelgangers dat je in een permanente identiteitscrisis verkeert.
Je verveelt je te pletter. Je besluit eens iets geks te doen en je scheert je snor af. De volgende ochtend reeds zijn alle portretten in den lande bijgewerkt. Zelfs als je de snor dan maar weer laat staan wordt het groeiproces op de billboards zorgvuldig bijgehouden.
Je hebt het helemaal gehad. Je bent het zat. Je komt in opstand. O nee, dat kan ook al niet, dat wordt in dit land bestraft met marteling tot de dood erop volgt. En je bent natuurlijk geen masochist. Integendeel, eens een sadist, altijd een sadist!
| Tweet |
