5. hoofddoekje dragen, niemand vragen (2)
Dinsdag 09 Juli 2002 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
[fortune cookie 5]
Ik kom de apotheek binnen. Ik word geholpen door een apothekersassistente. Zij is geheel in het zwart, inclusief hoofddoek en zo'n gordijntje voor haar gezicht. Ah, hier hebben we dus kennelijk de fossiele gewoonten van die Zoroastriërs achter de toonbank staan. Dit volk had kennelijk zulk een slechte adem dat het verplicht was om in de tempel van het vuur de heilige vlammetjes niet met hun adem te verontreinigen. Mag ik zo vrij zijn dit een anachronisme te vinden in een hypermoderne apotheek waar de etiketjes uit de computer rollen en de deuren tegenwoordig automatisch open gaan?
Onwillekeurig dwaalt mijn blik af naar de muur om te checken of er een portret van Khomeini hangt. Sorry, bevooroordeelde reflex. Of niet? Hoort dit nog thuis onder onder het lemma 'tolerantie'? Met een Groningse tongval vraagt ze mij naar mijn recept. Ik staar verbluft in haar blauwe ogen. Dit doet de automatische deur dicht. Zij is Nederlands!
Nu stelt zij mij toch echt wel voor een dilemma. Niks laten merken of moeilijk doen? Ik besluit uit beleefdheid tot het eerste, maar op de terugweg naar huis doe ik in gedachten toch lekker even moeilijk.
"Sorry, ik versta u niet. Ik ben namelijk slechthorend en ben afhankelijk van liplezen. Kunt u die lap wegdoen?"
"Weet u dat het volgens de Amsterdamse Politie Verordening verboden is u te vermommen?"
"Gaat u ook op die manier geld halen bij de bank?"
Maar ja, zoiets zeg je toch niet? Aan de andere kant: zoiets dráág je toch niet? Honderd jaar emancipatie door de plee!
| Tweet |
