Archief: artikelen van
Woensdag 22 April 2009 in categorie Waargebeurde verzinsels
Even een kleinigheidje, beste lezers (m/v). En wel over fruit.
Ik koop de laatste tijd uit luiheid van die flesjes Hero Fruit2day. Ik ben namelijk niet zo'n spontane fruiteter, tenzij ik niets hoef te schillen of te pellen.
Hero speelt in op mijn soort mensen. Maar Hero speelt een pietsie vals.
Op de verpakking staat: Je dagelijkse portie fruit in één flesje. En op de achterkant nog eens: 100% van je dagelijkse behoefte aan fruit**.
Inderdaad, er staan sterretjes achter. Sterretjes die ergens achter staan betekenen meestal niet veel goeds. Sterretjes duiden vrijwel altijd op een addertje onder het gras. Wat mij betreft mogen ze die sterretjes dan ook voortaan addertjes noemen.
Ook bij Hero zijn de sterretjes addertjes. Want achter de addertjes staat in hele kleine lettertjes: De minimale dagelijkse behoefte aan fruit is twee porties.
Hero zet mij op het verkeerde been. Hero probeert mij slinks een oor aan te naaien. Want 'mijn minimale dagelijkse behoefte aan fruit' zit dus niet in één flesje, maar in twee flesjes!
De vreselijke gevolgen zijn niet uitgebleven.
Lees verder...
Vrijdag 26 September 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Ik lees in de Volkskrant een
interview met Patrick Lodiers van BNN. Hij gaat naar Uruzgan, want hij wil het verhaal van de jonge mensen daar vertellen aan de jonge mensen van hier. En BNN is van de jonge mensen.
Patrick is onder meer bekend van het programma
Over mijn Lijk. Is Patricks missie naar Uruzgan het logisch vervolg op deze serie? Nee, dat zou teveel een inkoppertje zijn. Het wordt een apart programma,
Patrick in Uruzgan.
Wat hebben al die omroepjongetjes toch met Uruzgan (het zijn doorgaans jongetjes)? In Kamp Holland hebben ze bijkans meer met de visite uit Nederland te stellen dan met de Taliban! De hele compound wordt overlopen met Pauwen, Wittemannen en Lodeizens. Ik weet zo snel niet uit mijn hoofd wie daar allemaal nog meer waren, maar sinds onze jongens en meisjes daar zitten zijn er toch hele regimenten omroepgerelateerde types langs geweest. En dan heb ik het nog niet eens over de parlementaire missies, ministers en staatssecretarissen.
Maar ja, het zal wel lekker stoer zijn. Immers, sinds de dienstplicht in Nederland is opgeschort is er een schrijnend gebrek aan snoevende verhalen over het soldatenleven. De jeugd van tegenwoordig baalt als een stekker (soldatenuitdrukking) dat ze nooit in zo'n kek uniform met bijbehorende wapenuitrusting hebben gelopen. Die dienstplicht was in vroeger jaren toch een soort overgangsritueel naar de echte mannelijkheid. Dat hebben jongetjes als Patrick allemaal moeten missen, die zijn bij wijze van spreken nooit behoorlijk ontmaagd. Dat voelt levenslang als een gemis.
Lees verder...
Maandag 04 Augustus 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Er kwam een deskundige om de geiser schoon te maken.
Heel goed dat u gebeld heeft meneer, want het is hard nodig. Hij is flink vuil!
Eigenlijk was het mijn vrouw die hierop heeft aangedrongen, want ze vond dat hij zo geel brandde...
Dat is dan heel verstandig van uw vrouw!
Mijn vrouw is inderdaad bijzonder verstandig.
De geiserschoonmaakdeskundige praatte heel erg snel en binnensmonds, vaak onverstaanbaar snel en binnensmonds. Dat was een beetje gênant. Voor mezelf dan, want ik moest telkens vragen: Wat zegt u? Wat? Hè? Sorry?
Waarna hij het weer net zo snel en binnensmonds herhaalde.
Dan liet ik het maar zo.
Hij rapporteerde ook continu welke handelingen hij verrichtte.
Zo, even de kap eraf, stopkraantje dichtdraaien, ja in Amsterdam noemen ze dat een stopkraan, logisch hè, want hij stopt inderdaad, als je hem dicht draait tenminste, even dit schroefje los, heeft u afwasmiddel? O ja, ik zie het al, hier staat het, nu even lekker die boel in het sopje, bacootje erbij, brandertje eraf, zo, lekker schoon schrobben, ja, van mijn vriendin moet ik ook altijd afwassen ha ha, ik ben de afwasmachine thuis...
Wilt u soms een glas cola?
Nou... (hij hield de spanning er even in): dat slaak nieaf!
Hij ging alleen maar nóg sneller praten van die cola. Toen verstond ik er helemáál geen klap meer van. Niet dat ik daarmee iets belangrijks heb gemist, geloof ik, maar ik ging toen meer op hem staan letten. En dat is ook weer niet goed.
Lees verder...
Vrijdag 13 Juni 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Het bruine café bij ons op de hoek is geheel door mij verzonnen. Wij hebben namelijk helemaal geen bruin café op de hoek.
Maar je ontkomt er tegenwoordig niet aan om zelf een bruin café te verzinnen, want alle andere bruine café's zijn in deze periode niet bruin maar oranje.
In die oranje café's staat onvermijdelijk de tv hard aan. Als ik iets wil bestellen word ik overschreeuwd door het voetbalcommentaar van Evert ten Napel of iemand van gelijke strekking.
De andere bezoekers lallen met geheven bierglas 'Hol-land! Hol-land!' of 'Olé, olé, olé, oléééé!'
Daar ga ik natuurlijk niet tussen zitten met mijn glaasje chocomel.
Lees verder...
Donderdag 03 April 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Bent u ook zo moe en sufgeluld van dat hele gedoe rond de Partij Voor de Verzieking en de rest van ultra-rechts Nederland? Hebben we net dat kamerdebat achter de rug waarin iedereen elkaar voor leugenaar uitmaakte, krijgen we hedenmorgen weer een bijdrage van mevrouw Verdonk, die in het radioprogramma De Ochtenden verklaarde een
heropening van het debat te willen. Ze had er namelijk niet bij kunnen zijn dinsdagavond wegens afgescheurde spieren. En ze had nog wel wat vragen, want ze vertrouwde het allemaal voor geen meter.
Het ergste is nog dat al die kwesties mijn geest volledig blokkeren. Wanneer ik denk: 'waar zal ik vandaag weer eens gezellig over schrijven?', dan komen de woorden Wilders, Fitna en Verdonk als irritante strontvliegen mijn inspiratie verstoren. Virtueel om me heen slaan met de vliegenmepper is onbegonnen werk. Dergelijk onverdraagzaam gedachtegoed produceert namelijk in al zijn stinkende bedorvenheid steeds weer nieuwe strontvliegen. Ik moet er hoognodig eens tussenuit geloof ik.
Die
gescheurde spieren van Verdonk vind ik trouwens wel fascinerend. Hoe zou
dat nou weer gekomen zijn?
Lees verder...
Vrijdag 28 Maart 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Ergens in Den Haag zit een ambtenaartje hevig te zweten. Niet van het harde werken natuurlijk, want hij mag het zorgvuldig opgebouwde ambtenarenimago geen geweld aandoen. Nee, hij zweet van angst.
Niemand weet op dit moment nog dat
hij degene was die juffrouw
Eveline Herfkens van staatswege een kleine bijdrage in de woonkosten toekende. Ach, had een in het vak vergrijsde collega gezegd, het is een oud-minister, dus we moeten niet moeilijk gaan doen. Als we gaan dwarsliggen krijgen we daar gezeik mee. Je weet hoe ze zijn, daarboven bij het Directoraat Generaal.
En dus had het ambtenaartje destijds zijn paraafje en zijn stempeltje gezet, in het volste vertrouwen dat het allemaal netjes was zoals het hoorde. Overheidsgeld stroomde wel vaker naar boven en dus gewoon tegen de zwaartekracht in. Daar was eigenlijk niets bijzonders aan.
Lees verder...
Donderdag 13 Maart 2008 in categorie Waargebeurde verzinsels
Vandaag ga ik eens doen of ik schoolmeester ben. Daar heb ik toevallig zin in. Bovendien is er een tekort aan onderwijzers, dus dat treft.
Dan komt er op een dag een klein meisje met een bedrukt gezichtje naar je bureau en zegt:
"Meester, ik heb een filmpje van mijn grote broer op internet gezien..."
"Kijk eens aan... eh, hoe heet je ook weer?"
"Lotte-Sophie, meester..."
"Kijk eens aan, Lotte-Sophietje, dat vond je zeker wel leuk, hè, zo je broer in een filmpje?"
"Nee, meester, hij was op een feestje met een heleboel mensen..."
"Een feestje! Dat is toch hartstikke leuk voor je broer? En zat de stemming er een beetje in?"
Dat laatste vat ze niet helemaal en daarom zegt ze maar: "Ik moest geloof ik wel een beetje huilen..."
"Je hoeft toch niet te huilen als je broer een fijn feestje heeft? Heeft hij niet genoten dan?"
"Nou, er zat een mevrouw de hele tijd maar heel hard aan zijn dinges te sabbelen en iedereen ging lachen en schreeuwen..."
Lees verder...
