Massaal fikkie stoken op het strand

Verbal Jam op reis

Dinsdag 24 Mei 2011 in categorie Beeld en Geluid, Op reis, Israël en het Midden-Oosten

Nahariya, Israël - Zaterdagavond ging de hele stad fikkie stoken op het strand. Deze happening heet Lag baOmer.
Voor religieuze Joden is het een feestdag, maar daar hebben de anderen geen boodschap aan, het gaat om het fikkie stoken. 'Lag' Betekent '33', het is de 33ste dag na Pesach, het Joodse paasfeest.

Massaal fikkie stoken op het strand Lees verder...

De omgeving is totaal veranderd

Verbal Jam op reis

Maandag 23 Mei 2011 in categorie Israël en het Midden-Oosten, Op reis

Verdorie, het is alweer ruim een week geleden dat Ajax kampioen werd! Wat gaat de tijd toch snel: iedereen is het alweer vergeten.
Ik zéker.
Mijn omgeving is in die week totaal veranderd. Ik zit ergens in het Midden-Oosten. Ik houd het expres een beetje vaag, want als je bijvoorbeeld, louter hypothetisch en bij wijze van spreken, zegt dat je in Israël zit, heb je meteen weer tante Anja Meulenbelt in je nek.
Dus ik kijk wel uit.

[klik voor gehele afbeelding]

De omgeving is totaal veranderd Lees verder...

Waar zit ie?

Donderdag 27 Augustus 2009 in categorie Op reis

Ja, u denkt natuurlijk: waar zit ie en waar blijft ie? Maar hij zit in Zweden en blijft daar nog wel een paar weekjes. Onregelmatige internettoegang op de campings, dus de continuïteit is er een beetje uit. Maar ik zal proberen waar mogelijk verslag te doen en anders komt het allemaal achteraf wel, inclusief de foto's.
Inmiddels kan ik u meedelen dat we al een keer gekapseisd zijn met een pont, maar daarover later. Als cliffhanger.

PS: Mijn vrouw zegt dat ik moet benadrukken dat ons huis niet onbeheerd is achtergelaten. Het wordt tijdelijk bewoond door een bevriende kickbox-legende die de plantjes water geeft. Hoewel wij hebben verzocht dit niet te doen, heeft hij waarschijnlijk tóch zijn drie rottweilers meegenomen.
Dus áls wij al voor onze inboedel vrezen, komt die dreiging niet van potentiële inbrekers maar van de rottweilers.

Waar zit ie?

Nostalgisch waggelen door de Provence

Woensdag 13 Mei 2009 in categorie Op reis

Via Volkskrant Reizen kun je bij Huureeneend.nl een 10-daagse rondreis per 2CV door de Provence boeken. Voor de jongsten onder u: een 2CV, bijgenaamd 'eend', is een antiek koekblik van Citroen. Het destijds goedkope autootje zou tegenwoordig ongeveer -100 scoren bij een crash test. De aanduiding 2CV staat voor 'deux cheveaux', oftewel 2 paardenkrachten.
Misschien overweegt u wel zo'n romantische reis te gaan boeken. Ik vind het mijn morele plicht u dan vooraf even bij te praten over de Citroen 2CV.

De vering van de Citroen 2CV is superieur en legendarisch. Misschien wel een beetje té superieur, want bij een flinke snelheid in de bochten helt de wagen over als een zeilschip bij windkracht zes.
Ook de ventilatie is befaamd. Een airco is overbodig, want de auto tocht door alle kieren als een kunstgebit in een windtunnel. Maar in de Provence is dat misschien juist wel lekker. Bovendien kan het linnen dak nog worden opengerold.
De stoelen, waarbij de zittingen aan elastiekjes hangen, zijn ondanks deze eenvoudige constructie vermaard om hun zitcomfort.

Nostalgisch waggelen door de Provence Lees verder...

De Paardenstotteraar (3)

Maandag 19 Mei 2008 in categorie Op reis

Mijn derde ervaring met het wezen Paard bleek uiteindelijk van het niveau dat het beste paste bij mijn hippisch temperament: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. Geen fratsen als draven, springen, steigeren, bokken of galopperen, nee, gewoon een bezadigde tred. Voor mij geen vliegende galop over lommerrijke bospaden, waarbij de opgeworpen kluiten aarde meters verderop achter mij in de struiken vliegen. Ook geen dolzinnige ritten zoals je die leest in historische romans, over vergeten landwegen, waarbij de hoefijzers de vonken uit de kasseien geselen. Voor mij geen 'Wer reitet so schnell durch Nacht und Wind', dat is me allemaal veel te heftig.

Ik reed met de auto langs de grens met Libanon. Gewoon er even lekker tussenuit, ergens een stukje wandelen of zo.
"We zien wel waar we uitkomen," had mijn vrouw, die naast me zat, gezegd.
Omdat ik geen trek had in een lange autorit, besloot ik op zeker moment maar de eerste de beste zijweg naar rechts in te slaan, amper in staat om te zien wat er op de borden stond.
Maar we zagen waar we uitkwamen: in Goren. De Paardenstotteraar (3) Lees verder...

De Paardenstotteraar (2)

Donderdag 15 Mei 2008 in categorie Op reis

Mijn tweede avontuur met een paard speelde zich af in het Druzische dorp Yanukh, in westelijk Galilea. Ik zat met mijn vriend Hussein in het laatste avondlicht op zijn veranda. De atmosfeer werd iets killer en vochtiger, de planten en struiken begonnen nadrukkelijker hun zoete en kruidige geuren af te geven. Tegen de hellingen van de heuvels om ons heen ontstaken steeds meer kleine lichtjes van straten en huizen. De zon in het westen, waar je nog net een streep van de zee kon zien, schilderde z'n laatste oranje-rode kleuren langs de nevels aan de horizon. Tussen alles door hing de stilte.

We dronken na'ana-thee en onder het excuus dat het hielp tegen de muggen, rookten we sigaretten. Zoals bij elk bezoek vroeg Hussein mij een sigaret voor hem te rollen van mijn zware Van Nelle. Ik draaide de tabak in het vloeitje, vroeg hem zijn tong uit te steken en haalde de gomrand erlangs. Hij grijnsde samenzweerderig, alsof we stiekem wiet gingen roken.
Manmoedig pufte en hoestte hij zich door de sigaret heen. Zijn hoofd liep daarbij rood aan, maar hij wilde zich niet laten kennen en met aangeslagen stembanden prees hij op hese toon de kwaliteit van de tabak. De rest van de avond hield hij zich veilig bij zijn pakje Golf filtersigaretten.
Uit beleefdheid biechtte ik op dat ikzelf er ook niet zo goed tegen kon en daarom al jaren niet meer over mijn longen rookte. De Paardenstotteraar (2) Lees verder...

De Paardenstotteraar (1)

Woensdag 14 Mei 2008 in categorie Op reis

De afgelopen week zat ik voor de derde keer in mijn leven op een paard. Paarden en ik, we zijn geen vijanden, maar liefde op het eerste gezicht is het ook niet. De twee eerdere gelegenheden waren in mijn beleving geen succes.
Mijn 'maiden trip' was lang geleden in een manege in het Amsterdamse Bos. Mijn toenmalige vriendin leek het zo gezellig om een gezamenlijke hobby te hebben. Zij zag ons al samen galopperen langs vloedlijn en bosrand. Haar blonde haren zouden wapperen in de wind en zij zou opgetogen achterom kijken met een uitdagende blik van 'pak me dan'. De hele scène liefst in slow-motion met romantische violen eronder, vermoed ik.

Maar om uiteindelijk deze gelukzalige staat te bereiken, deze hitsige achtervolgingen te kunnen verwerkelijken, moesten wij eerst op les. Anders zag ik mijzelf al smadelijk aan één voet in de stijgbeugel voortgesleurd worden over een zandpad met bonkige boomwortels. Per slot van rekening is al het ongerief dat ze in Westerns laten zien in principe met elk paard mogelijk.

Eerst maar eens een proefles. Die vond plaats in een rechthoekige zandbak vol paardendrollen. Wij waren niet de enige cursisten, wij werden gemengd met tientallen andere al min of meer ervaren ruiters. Ik kreeg natuurlijk weer het allergrootste en allerhoogste paard. Het keurde mij geen blik waardig, hoewel ik het met een beleefd en respectvol 'goedemorgen' begroette. De Paardenstotteraar (1) Lees verder...