Archief: artikelen van
Woensdag 10 April 2002 in categorie Gozertje
10 april 2002
In het ochtendjournaal zien we de opgeblazen bus die onderweg was van Haifa naar Jeruzalem. Een helaas inmiddels bekend beeld.
Maar binnen dat beeld zien we nog méér bekende beelden. De heuvel achter de kibboetz Yagur, de geluidswal die de kibboetz scheidt van de snelweg met de ravage. Daarachter ligt de kwekerij van neef Raanan.
In de kibbutz wonen de bejaarde Batja en Ben-Zion. Grootmoeder en grootvader van mijn vriendin. Al ruim voor de Tweede Wereldoorlog zijn ze vanuit Litouwen naar dit land gekomen, dat toen nog Palestina heette. Eigenlijk zijn zij dus Palestijnen. In Yagur woont nog meer familie. De neven zijn gelukkig nog geen van allen als reservist opgeroepen. Voor zover ze weten is er gelukkig ook niemand van de kibboetz omgekomen bij de aanslag.
Batja en Ben-Zion voelen wanhoop voor de toekomst.
En zo zullen ook Palestijnen eenzelfde wanhoop voelen, verwoeste huizen, straten en winkels zien die zij bij naam kunnen noemen.
Wanneer je op deze manier inzoomt op de beelden uit het nieuws, zie je geen Joden en Palestijnen. Alleen mensen die rustig willen leven zoals wij. Dat lijkt me niet teveel gevraagd.
Donderdag 28 Februari 2002 in categorie Gozertje
Achmed had laatst een nieuw broertje. Die fokken ook maar raak daar! Die hebben nou al
drie kinderen!
Maar goed, laatst hadden ze dan een feestje. Want het broertje werd besneden.
Dat klónk al niet helemaal lekker, dus ik vroeg Achmed wat dat was, besnijden. Hij vertelde dat de imam of zoiets dan een stukkie van je lul afhaalt. Of láát halen, dat weet ik niet meer.
Ik wou dan toch wel eens weten of Achmed óók besneden was.
"Ja, 'tuurlijk, dat moet van de Islam."
Die gasten zijn helemaal gek geworden daar geloof ik.
"Jij bent niet goed bij je hoofd weet je dat? Je laat zo'n kerel toch niet zomaar aan je lul zitten? Als meester Kramer dat zou doen gaat je vader he-le-maal door het lint! Maar zo'n imambeciel mag dan zeker wèl effe lekker graaien! En d'r dan nog een stuk afhalen óók!"
Achmed haalde z'n schouders op. Godsdienst, hè...
Ik zei nog: "Nou,
ik zou dat niet moeten!"
Dat had ik nou eigenlijk nèt niet moeten zeggen, geloof ik. Nou loop ik me namelijk al een paar dagen ongerust te maken.
Want die tering-Achmed zei toen: "Jij hebt toch een Joodse moeder? Nou, dik kans dan dat jij
ook besneden bent!"
Shit! Shit! Shit! Elke keer als ik nu sta te pissen kijk ik naar mijn lul en maak ik me zorgen. Want ik
vond hem inderdaad altijd al zo
klein! Maar ik durf het m'n ouders niet te vragen...
Vrijdag 25 Januari 2002 in categorie Gozertje
Mijn vader zei gisteren dat ze hem gingen ontslaan.
Ik vroeg of hij te lastig was geweest. Want ik ken hem.
Nee, ze hadden geen geld genoeg meer om hem te betalen, zei hij.
"Moesten ze je dan zoveel betalen?"
Volgens hem niet.
Volgens mij ook niet, want dan had ik dat wel gemerkt. Meer zakgeld bijvoorbeeld.
Ze zullen hem dus toch wel te lastig gevonden hebben.
Ik vind hem soms ook te lastig. Maar het is niet eerlijk om hem dan te ontslaan.
Hij zegt dat hij nu wel meer tijd aan mij kan besteden.
Mooi is dat! Ben ik ook nog de pieneut.
Want kinderen kunnen vaders niet ontslaan als ze te lastig zijn.
Hij probeerde tegen mij nog vrolijk te doen, want zo is hij meestal wel. Lastig, maar vrolijk.
En nu vind ik het nog zieliger voor hem. Ik zal maar wat meer tijd aan hem besteden.
Woensdag 16 Januari 2002 in categorie Gozertje
O ja, was ik nog vergeten te vertellen: over de hond van Michael van hiernaast. Michael is twee jaar jonger dan ik, maar hij heeft wel onwijs veel speelgoed, dus kom ik vaak bij hem.
Had ie al maanden om lopen zeuren, om een hond, maar z'n moeder wou het niet. Het is daar nogal netjes binnen en ze hebben duur servies. Maar ineens vond z'n vader het goed. Zijn vader is dik en groot en hij drinkt elke dag een borrel. Dus hij zal er wel een paar extra op gehad hebben toen ie dat zei.
Maar het moest wel een hond uit het asiel zijn. Eentje die al zindelijk was. Zijn moeder had geen trek in drollen op haar dure tapijt. Ze hebben daar tapijt dat zo hoog is als een grasveld, maar dan bijna wit. Ik moet altijd mijn schoenen uitdoen als ik daar ben.
Vlak na Sinterklaas kwam er eerst een soort herdershond. Daar leek het tenminste vaag op. Een vrouwtje. Maar die was de week daarna meteen loops. Konden we spoorzoeken op het tapijt.
Ze hebben het eerst nog met een luier om z'n achterste geprobeerd, maar toen wilde Michael de hond niet meer uitlaten. En z'n vader had ook geen zin om voor spot te lopen op straat met zo'n pamper op vier poten. Dus ging dat beest weer terug naar het asiel.
Vlak na de kerst had Michael weer een nieuwe hond. Een boxer. Dat was pas echt een smerig beest. Die had steeds van die lange kwijlslierten uit z'n bek hangen. En dan kwam ie aan je gulp snuffelen en dan zat ik met dat gore kwijl aan m'n kruis.
"Nou, jij zorgt maar dat het er weer af komt!" zei ik tegen Michael, "Het is jouw debiele kwijlhond!"
Dus Michael ging de keukenrol halen en me daar een beetje hard op m'n lul staan poetsen. Ja, dag! Ik ben geen homo!
"Wat is een homo?" vroeg Michael.
Dat wist ik eigenlijk ook niet zo goed, maar volgens mij had het wel met lullenpoetsen te maken of zoiets. Het leek me in elk geval beter dat ie van m'n kruis afbleef. En die rothond kwam er toch steeds weer tussendoor met z'n kwijlbek, dus helpen deed het ook niet echt.
"Hij ruikt de pis in je onderbroek!" zei Michael, "Je hebt in je broek gepist zeker..."
Ik heb hem toen maar een hengst voor z'n kop gegeven, want anders zegt ie dat straks ook waar Achmed of Fransie bij is. En dat kan ik natuurlijk niet hebben van een gozertje dat twee jaar jonger is dan ik. En ik ben naar huis gegaan. Mijn onderbroek was eerlijk schoon, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een nieuwe aangedaan voor ik weer naar buiten ging.
Michael was zijn hond aan het uitlaten op de skatebaan die midden in onze straat ligt. Het is een vierkant veld asfalt met een ramp aan de zijkant. Meestal voetballen we daar.
Die rothond liep los, dus ik ben maar op een afstand blijven kijken. Ik had geen zin om wéér een andere onderbroek aan te moeten trekken.
Toen kwam Michael z'n moeder op het balkon en riep dat ie binnen moest komen.
"Hero, kom hier!" riep Michael tegen z'n hond. Hero! Wie noemt z'n hond nou naar cassis! En dus verdomde die hond het ook om te komen. Groot gelijk.
Michael riep nog een paar keer. Toen begonnen andere kinderen pesterig te roepen: "Hiero Hero, hiero!"
Toen wist die hond helemaal niet meer waar hij heen moest. Michael liep naar hem toe. "Hierkomen Hero!!" Maar je zag dat Michael niet zo goed durfde, want Hero was behoorlijk groot en Michael eigenlijk niet. Michael ging met de riem boven zijn hoofd staan zwaaien. Ja, hoor, dat helpt. Sukkel.
Ineens kwam Hero toch hard op Michael afrennen. Het kwijl wapperde uit de hoeken van z'n bek.
Michael schrok zich de klere, draaide zich om en rende jankend weg. Hero blaffend achter hem aan. Iedereen lachen. Michael probeerde weg te komen en liep rondjes om de skatebaan. Met die hond op z'n hielen, die naar z'n schoenen probeerde te bijten. Volgens mij heeft Michael zeker vijf rondjes om de skatebaan gelopen.
Fransie kwam net aanfietsen. Achmed stond bij hem achterop de bagagedrager met z'n handen op Fransies schouders.
"Wat is er?"
"Michael wordt door z'n eigen hond achterna gezeten! Lachen man!"
"Kom op," zei Fransie, "Gaan we er achteraan fietsen!"
"Mooi niet," zei Achmed, "Als dat kreng me aanraakt moet ik weer naar huis om te douchen!"
Dat schijnt zo te zijn bij die Marokkanen. Die vinden honden zo smerig dat ze zich helemaal moeten wassen als zo'n beest maar even tegen ze aan komt.
Michael z'n vader kwam naar buiten. Jammer genoeg had hij de hond al snel te pakken bij z'n halsband. Had ik wel even willen zien, dat die dikke er ook nog achteraan ging hollen.
De volgende dag zei Michael dat Hero ook weer terug naar het asiel was.
"Ik heb nou een goudvis, kom je kijken?"
"Zolang ie niet aan me lul snuffelt..."
Maandag 14 Januari 2002 in categorie Gozertje
Ja, hoor: we zijn weer het lulletje! Ben ik die hele kerstvakantie goed doorgezwijnd, moet die ouwe me nu zo nodig weer te grazen nemen. Hij zit gewoon op me te loeren! Dus moet ik weer schrijven. Ik zeg natuurlijk niet wat ik in de vakantie allemaal heb uitgevreten, want daar weet hij niks van. En dat hou ik liever zo. Deze reden voor straf is al oneerlijk genoeg!
Gisteren was het zondag. Ik was vroeg wakker. Me vader en me moeder sliepen nog. Helemaal uitgeput van de vakantiebeurs zeker. Ik hoefde gelukkig niet mee.
Maar goed, het is elf uur en ik begin me te vervelen. Ik ga de slaapkamer binnen. "Slapen jullie nou nog? Mag ik naarbuiten?"
"Rot op," zegt m'n vader.
Ik trek de deur dus maar weer dicht, want als ie dat twee keer moet zeggen doet het meestal zeer. En daar heb ik geen zin in.
Maar ik zie Achmed al buiten dus ik wil ook. Ik ben slim en ik ga thee voor ze zetten. Alleen thee. Dat is wel genoeg. Ik ga niet overdrijven met een heel ontbijt, want dan ben ik straks elk weekend de lul. Je moet ze niet teveel in de watten leggen die ouders.
Ik ga weer naar binnen. Nu met theepot en twee bekers.
"Rot op!" zegt m'n vader weer. Hij ziet de thee. "O, zet daar maar even neer..."
"Wat?" hoor ik m'n moeder onder de dekens zeggen. Of onder m'n vader, dat kan ook. Hi hi.
"Hij heeft thee gezet..."
Zegt me moeder: "Wat lief, weet je wat, zet het maar in de huiskamer. Dan drinken we het zo daar wel..."
"Maar ik wil naar buiten! Mag ik naar buiten?"
"Doe wat je moeder zegt. Wegwezen graag!" zegt m'n vader. Ik dus maar weer weg met die theezooi en natuurlijk goed de klere erin.
Ik zet de thee op tafel in de huiskamer. Ik dacht, laat ik die theezak er maar uithalen, want tegen die tijd dat ze klaar zijn is het te sterk geworden. Krijg ik straks daar weer klachten over.
En toen kreeg ik wel een goed idee, vind ik van mezelf. Ik haal 't theezakje uit de pot en leg hem op een schoteltje. Toen hup naar de wc, tampon van m'n moeder gepikt, labeltje van het theezakje eraan, tampon in de theepot, labeltje hangt naarbuiten, deksel erop en toen maar stiekem snel de deur uit.
"Slaapkop. Je bent laat," zei Achmed.
"De thee wou niet trekken," zei ik.
Maar die Achmed moest natuurlijk weer wijs doen:
"Had je er twee zakkies in moeten hangen..."
Ik kwam dus even niet meer bij van 't lachen jonge toen ie dat zei... Zie je 't voor je?
Maar 's middags wel straf dus.
Donderdag 06 December 2001 in categorie Gozertje
Sinterklaas was puur nutteloos. Geen Playstation gekregen. Zeker omdat ik niet meer in hem geloof. Maar dat was mijn schuld niet. Hij is verraden door juffrouw van Veen. Daar zat ik vorig jaar bij in de klas. Maar dat heb ik al verteld.
Mijn vader zei dat hij wel een playstation had gekocht maar dat hij hem terug had gebracht. Waarom? Toen hij er een gedicht bij wou schrijven kon hij geen woord vinden dat op Playstation rijmde! De vuile pestkop. Hij had helemaal geen Playstation gekocht.
Ik kreeg een step. Want alle kinderen van de buren bij ons op de trap hadden er al een. Alleen ik niet.
Zo'n ding dat je op kan vouwen. Mijn enige probleem is nu dat de andere kinderen een gewone hebben en ik natuurlijk weer een gele. Niet eens normaal geel maar belachelijk geel. Ik val dus weer op. Dat heb ik weer.
Fransie zei al: "Wat een lekkere geile step heb jij!"
Ik zei: "Zeg dat nog eens!", want hij praat nogal plat. Het kon dus nog best zijn dat hij echt 'gele' zei.
"Lekkere geile meidenstep!"
Ja, en toen moest ik hem dus toch die knal voor z'n kop geven. Jammer, heb ik weer een paar dagen ruzie met 'm.
En het is ook shit dat ie dus eigenlijk wel gelijk heeft.
Mijn vader wilde ook wel even op de step. Mijn moeder zei dat hij niet voor grote mensen was, maar volgens mijn vader stond er ook een volwassen kerel op de doos te steppen. Dus moest het kunnen. Hij reed in volle vaart van de stoeprand af en klapte meteen op z'n bek. Net goed!
"Zie je nou wel? Ga jij nou maar met de stadsmobiel! Net als oma en opa..."
Zondag 02 December 2001 in categorie Gozertje
Israëliërs kunnen niet schelden. In het Hebreeuws zijn daarvoor naar mijn indruk gewoon te weinig woorden voorhanden. Een voorbeeld moge dit verduidelijken.
Een man maakt een vrouw uit voor hoer. De vrouw riposteert met: "Jouw
moeder is een hoer!", waarop de man haar meedeelt dat haar
grootmoeder een hoer is.
Dat kan de vrouw niet over haar kant laten gaan en maakt vervolgens de
overgrootmoeder van de man voor hoer uit.
Ja, hoor eens, nou moet ze toch niet gaan denken dat hij op zijn mondje gevallen is! Op zijn beurt classificeert hij de
bet-overgrootmoeder van de vrouw als hoer.
En zo reist de scheldpartij steeds verder terug langs de respectieve voorgeslachten van beide ruziemakers. Weinig creatief dus.
Maar zoals wij weten is de Joodse geschiedenis duizenden jaren ouder dan onze Christelijke jaartelling. Consequent doorscheldend zou men onvermijdelijk uitkomen bij hun gerespecteerde aartsvaders en -moeders. En om die nu pooiers en hoeren te gaan noemen...
Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom in deze regio conflicten al snel met de wapens worden uitgevochten. Want de omringende Arabieren stoppen dit soort aantijgingen al direct af bij hun moeder. Kom niet aan hun moeder, laat staan hun oma! Dus terstond het zwaard getrokken, verder geen woorden vuil maken en op de bres voor de familie-eer.
De tegenpartij krijgt geen tijd meer de stamboom na te rekenen en derhalve bezit Israël een van de sterkste legers ter wereld om hun gezag te laten gelden. Want als ze gaan schelden zijn ze de risee van de regio...
Het bovenstaande is scherts. Onbehoorlijke, provocerende scherts. Of toch een vinger op de zere plek? Want wanneer hebben die lui nu voor het laatst
echt met elkaar gepraat?
Sharon vindt Arafat een terrorist. Was Arafat nu maar wat slimmer geweest en had hij op zijn beurt Sharons moeder een terrorist genoemd. Dan hadden ze nu tenminste op de ranch van Bush zitten steggelen over hun al dan niet terroristische voorouders in plaats van levens verwoesten.
het is daar trouwens veel te heet om te vechten
