Archief: artikelen van
Woensdag 06 Maart 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb zojuist (nou ja, de afgelopen dagen dan) een doos sinaasappelschillen genuttigd. Aanvankelijk wat bitter, maar het wende snel. Zolang ze er maar chocolade omheen doen zit er kennelijk zelfs handel in GFT-afval. Slim bekeken.
Verkrijgbaar bij de Tax-Free van Tel-Aviv.
Wie weet wat ze daar nog meer in chocola verpakken. Die rumbonen laatst smaakten wel erg naar rubber kogels.
Jammer eigenlijk dat Israël
Pesach viert in plaats van Pasen. Hadden we Sharon met chocolade kunnen overgieten en als Paashaas in de etalage kunnen zetten. Geef maar toe, u ziet het ook: hij heeft er de kop voor!
ondertussen maken wij ons zorgen
Dinsdag 05 Maart 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Van deze titel moet u geen verkeerde dingen denken en het gaat ook niet over ijshockey. Ik wil alleen verwijzen naar het mooie genuanceerde stuk van
Puck over de column van Francisco van Jole.
Dus leest u dat eerst maar en komt u dan hier weer terug.
En, hoe was het? Eigenlijk moet ik haar wel gelijk geven. Hetgeen ik gisteren over dit onderwerp opschreef was meer een aanval op de arrogantie, het 'lekker belangrijk' doen.
Want zo goed schrijft van Jole zelf ook niet. Ikzelf schrijf bijvoorbeeld beter. Ja: mag ik ook even?
Er werden bij Van Jole vergelijkingen gemaakt met journalistiek. Dat schiet niet op, daar komen meer dingen bij kijken. Zoals onderzoek, waarheid, het pretenderen van objectiviteit, nieuwswaarde, directe rede, niet te lange zinnen en woekeren met de ruimte. Het hangt helemaal van het type log af of je dat soort 'regels' daar ook moet toepassen.
Puck noemt ook het Schrijven met de grote S.
Literatuur. Ja, zucht, laten we daar niet over beginnen, want uit dat moeras van definities is nog nooit iemand levend teruggekeerd. Met hetgeen we in Nederland literatuur noemen hoef je in het Angelsaksisch taalgebied dikwijls niet aan te komen.
Belangrijk voor mijzelf is of ik ervan geniet. Laten we het zo simpel maar houden.
Een schrijver is iemand die mij vrijwillig in mijn stoel gedrukt houdt, die de zinnen tussen mijn handen, voor mijn ogen, een universum kan doen lijken, mij doet vergeten dat daarbuiten nog iets is.
De kwestie met het geschreven weblog is: het is een apart genre. Er zit geen redacteur die de diamanten uit de bagger filtert, dus daarom moeten we zelf op zoek. Dat begrijpt Van Jole nog niet.
Het gaat ook niet om het feit of iemand, zoals Elrado zegt, het op die manier in een krant zou willen of kunnen zetten.
Mijn Computertje kan alleen maar op het web. Auteur Joost kan niet schrijven, Joost kan niet spellen en is dyslectisch (of doet alsof). Maar toch is hij bij vlagen vermakelijk.
Dijkshoorn hoort ook niet in krant of tijdschrift. Hij is ook geen tv-recensent, zoals hij bij BNN werd aangekondigd. Daarvoor is zijn stijl te eenzijdig. Maar alweer: dikwijls best amusant als je ervan houdt. En schrijven kan hij ook. Net als de
Roeltjes, maar ook die zouden niet uit de verf komen op een ander medium dan het web(log).
Je status als schrijver wordt in heel wat gevallen bepaald door je persoonlijke 'netwerk' en je talent om 'lekker belangrijk' te doen. De beheersing van het ambacht is dan soms maar in beperkte mate vereist.
Het kost wat moeite, maar op internet kom ik vaak meer kwaliteit tegen dan in traditionele media. Zelf heb ik dan ook liever een abonnement op adsl dan op de Telegraaf of Veronica. Kan ik tenminste Puck lezen. En vele anderen.
Verbal Jam, misschien wel de ergste ouwehoer van Nederland.
Maandag 04 Maart 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Het gist en borrelt in het wereldje van het weblog. De pelgrimage naar Breda, het her-intreden van De Bie en tenslotte had onze heilige Francisco weer een zeurderig visioen.
Over Breda zullen wij het niet hebben, want daar waren wij niet bij. Niet voor niets zegt men: je moet er geweest zijn om erover te kunnen oordelen.
Update:
hier staat een
overzicht waar je als thuisblijver tenminste wat aan hebt (met dank aan
camarados).
Wim de Bie moet nog even op gang komen, zo te zien. Tot dusver zijn de gewekte verwachtingen niet waargemaakt. Maar wij houden vertrouwen. Heer de Bie hecht altijd veel waarde aan opbouwende kritiek, dus in dit kader zouden wij hem willen meegeven: ga niet door op het platgetreden pad van de sketch en het typetje. Tilly en Leendert Winkelman zijn televisie in weblogjasje. Bewaar de real-audio maar voor de beroemde woedeaanvallen.
Internetmissionaris Francisco van Jole heeft in zijn
SmallZine column van deze maand de webloggers geëxcommuniceerd. Bij
Tonie en bij
Gaby zijn daar discussies over gaande, want eerwaarde Jole laat zich denigrerend uit: "stellen weblogs iets voor, hebben ze kwaliteit? Het antwoord is nee."
En dan volgt er een fikse reeks kleineringen. Webloggers zijn mensen die amper kunnen schrijven. Vergelijkingen met 'schuifdeurentoneel' en 'Candlelight' worden kwistig rondgestrooid. Daar tegenover worden gewichtige woorden als 'kwaliteit' en 'journalistiek' gezet. Die laatste kwalificaties acht hij blijkbaar op hemzelf van toepassing.
De webloggers hebben nog maar één uitweg, zo lijkt het: aan de heroïne. Want het dagboekje van de 17-jarige verslaafde Angeliek is het enige dat hem nog kan ontroeren.
Misschien moet FvJ eens wat minder uurtjes bij de Tros of zijn uitgever doorbrengen en beter gaan rondkijken in de weblogwereld. Ik geef toe, het kan wat vermoeiend zijn en het levert niet direct geld op. Dan zal hij ontdekken dat er heel wat (ex-)journalisten, vormgevers, dichters en programmamakers zijn die mooie dingen neerzetten. Maar dan mag je het ineens geen weblog meer noemen kennelijk.
Het einde der tijden lijkt nu toch echt aangebroken voor onze internetprediker. Smallzine mag van ons op zoek naar een ander. Francisco loopt naast zijn versleten schoenen.
voor hij sleets werd was hij aardig
Zondag 03 Maart 2002 in categorie Satire
O ja, bijna vergeten. Gisteravond zag ik bij Nova een herhaling van een filmpje van AT5.
Ik had het niet eerder gezien, maar wel over gehoord. Ik kijk nooit naar AT5. Deze Amsterdamse dorps-tv is namelijk slecht voor mijn bloeddruk, zoals zich ook in dit stuk weer zal bewijzen.
Het filmpje toont ons twee criminelen die op het Amsterdamse station Lelylaan met grof geweld een man beroven. Geheel volgens de beruchte reality-tv traditie van AT5 wordt het slachtoffer naderhand voluit in beeld gebracht, wanneer hij zijn wonden likt en dept. Want die arme man wil natuurlijk graag zijn vernedering breeduit aan den volke tonen. Ik vermoed dat hij naderhand slechter geslapen heeft van de AT5-beelden dan van de traumatische ervaring zelf.
De daders kwamen er bekaaider vanaf. Hun gezichten werden onherkenbaar gemaakt. Je moet uiteraard de privacy van de verdachten respecteren nietwaar?
U ziet hem al aankomen: hier ga ik dus volledig van door het lint! Mogen wij even, voor één keertje? Goed dan, hier komt ie:
Wat een vuile, hypocriete gore lafbekken zijn dat daar bij AT5! Wèl het slachtoffer voor lul zetten maar de daders afplakken!
Ze waren zeker bang dat ze zèlf die gangsters achter zich aankregen. Niemand hoeft voor mij aan de schandpaal, maar respecteer dan óók de privacy van het slachtoffer. Opgerot met dat stelletje amateurs! Opheffen die hap. Geef ons Radio Stad maar terug. Dàt waren nog eens tijden!
Ok, niet helemaal literair verantwoord zoals u van mij gewend bent, maar aan de andere kant zou je dit nu eens gewoon breeduit op de voorpagina van een kwaliteitskrant moeten zetten. Worden er misschien een paar wakker.
dit lucht slechts ten dele op
Zondag 03 Maart 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
De Verenigde Staten hebben tegen Al-Quaida strijders en hun families bij Gardez thermobarische bommen ingezet. Juist, dit is dus kennelijk wat Bush bedoelde met hen 'uit hun holen verdrijven'. Want deze bom klaart dat karwei meer dan letterlijk. De Al-Quaida aanhangers komen hun holen zelfs nooit meer uit.
De thermobarische bom is een nieuw wapen, dat primair is ontwikkeld om af te rekenen met voorraden chemische en biologische wapens die in grotten of tunnels liggen opgeslagen.
De bom ontploft in twee fasen. In de eerste fase, het thermo-gedeelte, verschaft de bom zich door middel van een krachtige explosie toegang tot de grot, waarbij puin en stof tot in de wijde opgeving worden verspreid. Een fractie van een seconde later treedt de tweede fase in werking, het barische gedeelte van de bom. Een verschrikkelijke explosie veroorzaakt een gigantische drukgolf, die alle zuurstof uit de grot trekt. Wie de eerste klap overleefd mocht hebben, legt nu alsnog het loodje door verstikking.
Dat een verderfelijke organisatie als Al-Quaida zogezegd op non-actief moet worden gesteld staat buiten kijf. Het lijkt mij echter niet dat een thermobarische bom nu het geëigende middel is om onze westerse 'beschaving' uit te dragen.
En dat is uiteraard een understatement.
Sterker nog: ik vraag mij af of een dergelijk wapen wel is toegestaan onder het oorlogsrecht zoals dat is vastgelegd in de Verdragen van Genève. Uiteraard staat het er niet letterlijk in genoemd, maar de geest van dat verdrag is bij mijn weten toch ondermeer gericht tegen het gebruik van allerlei soorten barbaarse wapens.
Nu vind ik elk wapen barbaars, maar ik kan helaas niet verwachten dat de rest van de wereld het daar volmondig mee eens is. En in sommige situaties moet je helaas geweld gebruiken ter voorkoming van erger.
Wapens als de thermobarische bom vallen volgens mij niet onder het soort 'vooruitgang' dat wij als mensheid moeten nastreven. Want bestaat er een grens als je hem telkens verlegt?
oorlogsmisdadigers vindt men alleen onder verliezers
Zondag 03 Maart 2002 in categorie Satire
Valt u ook op dat je de laatste tijd steeds meer kale koppen op tv ziet? En dan bedoel ik dus echt Pim Fortuyn-kaal, Wilfried de Jong-kaal, Pierre Wind-kaal, Rob Kamphues-kaal, Frits Wester-kaal. Begrijp me goed: ik
heb er niets tegen, want je
doet er niks tegen.
Integendeel, ik begin me eerder ongerust af te vragen of het soms mode is. Loop ik weer eens achter? Heb ik de laatste scheer-trend gemist? Loop ik onkaal voor paal? Kan ik mij nog vertonen met hooguit een vaag teruglopende haarlijn die zich slechts manifesteert in een paar 'Geheimratsecken'?
Moet ik al een tondeuse gaan kopen? Een extra donkere zonnebril tegen de reflecties?
Of is kaal een kwaal? Een beroepsziekte bij de televisie, te hete lampen ofzo? Bij weerman Erwin Krol zie je achter de wolken ook steeds meer de zon schijnen, om het zo maar uit te drukken.
Telly Savallas heeft het gelukkig niet meer hoeven meemaken. Die had zijn hele Kojak-carrière eraan te danken, aan kaalheid. Tegenwoordig was hij er niet meer mee opgevallen, ook al had hij ter compensatie nog zoveel lollies in z'n bek gepropt.
Andre Agassi heeft van de nood een deugd gemaakt. Scheert de schedel met
Wilkinson. Kaal is kassa! Waar moet dit heen? Dat zal ik u vertellen: de huidige generatie jonge mannen is de natuur een slag voor. Als skin-head kan het niet meer, dat is te beladen geworden.
Nee, de huidige jongeheren gaan extreem, zij zoeken het 'down-under', zij scheren het scrotum.
Ik juich deze ontwikkeling toe. Het is modieus en toch niet opzichtig. Goed voor het zelfvertrouwen. Scheren maakt immers de man? Het ongezien trendy zijn binnen de beschutting van het boxershort geeft toch een bepaalde uitstraling naar de buitenwereld.
Zit ik nog met een laatste vraag: scheert Agessi ook zijn tennisballen?
wij bezien ook Dick Advokaat weer met andere ogen
Vrijdag 01 Maart 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Het is hier lekker rustig in de randstad. De server van Verbal Jam heeft er een tijdje uit gelegen. Niemand heeft dat gemerkt, want iedereen is naar Breda.
Vreemde vorige zin eigenlijk: wie is er nu naar Breda? Niemand of iedereen? Dat maakt nogal verschil in hoeveelheid.
Voor de zekerheid maar even met burgemeester Rutten van Breda gebeld, want als het fout gaat krijgen we weer kamervragen.
"Rutten hier!"
"Goedenavond burgemeester."
"Goedenavond, mag ik u helpen?"
"Hoe is de situatie in de stad?"
"U doelt op de weblogmeeting? Op dit moment nog rustig."
"U zegt 'nog'. Betekent dit dat u moeilijkheden verwacht?"
"Wij verwachten altijd moeilijkheden als er alcohol in het spel is."
"Bent u voorbereid?"
"Wij houden enkele peletons ME achter de hand."
"Waar, als ik vragen mag?"
"Laat ik zeggen: wij zijn onopvallend aanwezig."
"Kunt u iets preciezer zijn?"
"Wanneer u uw huiswerk had gedaan had u geweten dat we van oudsher een turfschip als camouflage gebruiken."
"Heeft u verder nog maatregelen getroffen?"
"Vanaf een uur of vier vanmiddag hebben wij doorlaatposten ingericht op alle toegangswegen en een vliegende brigade ingezet op het Centraal Station."
"Heeft dit nog arrestaties opgeleverd?"
"Geen arrestaties. Wel hebben wij enkele lieden zonder clubkaart en degenen met een stadionverbod bij de stadsgrens teruggestuurd."
"U hanteert dus hetzelfde scenario als bij een risico-wedstrijd?"
"Uiteraard. Hoe zou u deze bijeenkomst anders willen omschrijven?"
"Webloggers zijn toch geen hooligans?"
"Daar kan ik verder geen mededelingen over doen. Ik kan alleen zeggen dat ik indien nodig gebruik zal maken van de speciale bevoegdheden die de Algemene Politie Verordening mij biedt."
"U overweegt een alcoholverbod in te stellen?"
"Nee. Wanneer je regels oplegt moeten ze ook handhaafbaar zijn. U moet wel begrijpen dat we het hier over Breda hebben."
"U bedoelt dat een alcolholverbod in Breda niet realistisch is?"
"Dat wel, maar u vroeg of ik een alcoholverbod overwoog. Dat doe ik dus niet. U moet begrijpen: voor mij is het ook weekend."
wordt het morgen webloggen of web-lallen?
