bom in de buurt
Dinsdag 02 April 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
<%image(20020723-tel aviv cafe bombing.jpg|340|219|)%>
Onze lieve vriendin belt op dat ze weer terug is. Terug uit Tel Aviv. Mooi zo, kunnen we weer even bijkletsen.
Ik vraag gekscherend: "Lekker veilig gevoel weer, hè? Hier in Nederland..."
Aarzelend antwoord: "Nou, dat duurt nog wel een paar dagen, denk ik... Voor ik mij weer veilig voel..."
Er valt een korte stilte.
"Heb je nog wat van die aanslagen gemerkt?" vraag ik, altijd nieuwsgierig. Stukje beroepsdeformatie dat nog niet helemaal is weggesleten, sus ik mijn geweten dan altijd.
Voorzichtig antwoordt ze: "Nou.., dat kun je wel zeggen..."
"Hoezo, heb je de explosies gehoord dan?"
Nerveus lachje. "Ik was erbij."
"Erbij? Hoezo erbij? Heb je het gezien?"
"Ik was daar."
"In dat café?"
"Ik zat niet binnen. Ik zat buiten."
"En je hebt niets?"
De antwoorden komen langzaam.
"Nee, gelukkig niet. Ik zat een beetje om de hoek. Dus de kracht van de explosie is net langs me heengegaan. Maar ik verkeer nog een beetje in shock..."
"Tjesus... En toen?"
"Ik ben heel hard gaan rennen. Weggevlucht. Dat moet je doen, want er kan altijd nog een bom ontploffen. Soms blijkt er ook nog eentje bij te zijn die daarna gaat schieten..."
We houden haar in de gaten, onze vriendin. Want de terugslag kan later komen. Maar ze is sterk. Zo sterk dat ze zelfs nu nog de politiek van geweld veroordeelt die Sharon en Arafat voeren. Ze kan treuren om de jeugd aan beide zijden, van wie de toekomst wordt vernietigd door trauma's en haat.
Het nieuws komt soms erg dichtbij.
| Tweet |
