De strijd tegen het strontwerpen
Geschreven voor weblogmagazine about:blank
Zondag 06 November 2011 in categorie Elders gepubliceerd
De beheerder van een weblog of nieuwssite heeft een druk leven. Dikwijls is hij of zij naast het schrijven ook nog de nodige tijd kwijt met het gedrag van bezoekers in het reactieforum. Want zoals bekend zijn er altijd mensen die daar onbekommerd dingen gaan roepen die ze tegen hun baas nooit zouden durven zeggen.
Maar het tij keert. Steeds meer weblogs hebben het wel een beetje gehad met die zogenaamde 'vrijheid van meningsuiting' waarbij 'alles gezegd moet kunnen worden'.
Op Amsterdam Centraal (waarvan ik hoofdredacteur ben) was ik het onlangs weer eens behoorlijk zat en dat liet ik duidelijk merken. Toeval of niet, in diezelfde week kondigde ook nieuwszender AT5 aan dat op hun website strenger gemodereerd zou gaan worden. En ik zie het bij meer weblogs. Een goede ontwikkeling.
Natuurlijk gelden er op de meeste weblogs al lang strenge regels. Toch moet je die af en toe weer eens flink gaan handhaven, zo blijkt. Immers, het hoort te draaien om normale discussies en conversaties tussen mensen. Maar de historische gewoonte om pseudoniemen te gebruiken leidt soms ook tot volkomen doorgeslagen gedrag. Men voelt zich vrij om schrijvers en medereageerders keihard persoonlijk aan te vallen en de maat te nemen. Dat creëert een oneerlijke verhouding wanneer de schrijvers wél onder eigen naam publiceren.
Imagoschade
Zelf ben ik na tien jaar bloggen wel wat gewend, dus ik ben er immuun voor. Maar daarin schuilt ook een gevaar. Want bepaalde negatieve reacties zetten meteen de verkeerde toon in een discussie en je gaat uitspraken accepteren die je in het dagelijks leven niet van iemand zou pikken. Ook kan het voor je weblog imagoschade opleveren: andere mensen komen er niet graag meer of durven zelf niet meer te reageren uit angst eveneens slachtoffer te worden van persoonlijke aanvallen.
Vooral dat laatste is een effect om als weblogbeheerder toch nog eens goed bij stil te staan.
Het kan leiden tot teruglopende bezoekersaantallen, met uitzondering uiteraard van weblogs die de grofheid als core business hebben.
Onbeschofte reacties schrikken goede reacties af. Daarop moet je dus consequent en streng modereren.
Dan kom je onvermijdelijk voor de vraag te staan: wat pik je wel en wat pik je niet? Ik geef een paar voorzetjes.
Allereerst moet je voor jezelf (en dus voor je weblog) duidelijk de regels formuleren. Die zet je op je site. De meeste bloggers doen dat al. Collectieve blogs hebben vaak uitgebreidere regels dan individuele.
Een goede vuistregel is verder: bedenk of je bepaalde opmerkingen ook in het dagelijks leven zou accepteren. Dat lijkt een inkoppertje, maar toch kom je voor dilemma's te staan. Wat doe je bijvoorbeeld met een opmerking tegen een auteur als: 'Ben jij wel helemaal lekker?'
Denigrerende taal
Je hebt ook de mensen die het faliekant met de auteur oneens zijn, maar daarvoor de argumenten niet onder woorden kunnen brengen. Die zoeken dan hun heil in denigrerende taal, bijvoorbeeld door verkleinwoordjes te gaan gebruiken. Laatst had ik er eentje die mij consequent aanspraak met 'Arnoudje'. Dit kun je in eerste instantie doorprikken door dit trucje te benoemen en een waarschuwing uit te delen, maar bij herhaling gaat zo'n reactie er bij mij onverbiddelijk af.
Als beheerder van een groepsweblog moet je je auteurs in bescherming nemen. Accepteer niet dat er op de man/vrouw wordt gespeeld, anders raak je op den duur die auteurs kwijt.
Voor sommige mensen is het blijkbaar moeilijk om inhoudelijk op een stuk te reageren en dus kiezen ze er maar voor om de persoon van de auteur eens flink de maat te nemen. Dat gaat soms heel ver. Zelf heb ik in de loop der jaren al de nodige onvrijwillige psychoanalyses moeten ondergaan, waarbij steevast de diagnose was dat ik een uitermate verdorven mens was, een zielige, sneue, maar vooral ook eenzame man. Gek genoeg hebben de amateur-analytici in kwestie mij nooit persoonlijk ontmoet, dus moet het wel mijn beeldende en nietsverhullende schrijfstijl zijn die hen tot die conclusie brengt. Wat ik dan wel weer als een compliment beschouw.
Bloeddorst
Ook zijn er de mensen die een auteur gaan stalken. Zelf schrijf ik nogal kritisch, dus ik heb al menigeen op gevoelige lichaamsdelen getrapt. Dat resulteert dan af en toe in een jarenlange intense haat jegens mij. Elke reactie is doordrenkt van bloeddorst, ongeachte het onderwerp van het artikel. Die mensen moet je een ip-ban geven, al is het maar voor hun eigen bestwil. Het moet immers wél leuk blijven, dat webloggen.
Wees op je eigen weblog dus gerust een beetje streng. Laat je daarbij niet zozeer leiden door de mores in de weblogwereld, want die slaan nergens op. Trek je dus niets aan van gedateerde kreten als ‘censuur’ en ‘moraliserend vingertje’. Hanteer je eigen normen.
De meeste bloggers onder ons doen het allemaal gratis en met liefde, dus we hoeven niet te accepteren dat anonieme bezoekers vanuit hun veilige schuttersputje met stront gaan gooien.
| Tweet |
