Machtsmisbruik door Apple en Google

Ineens vallen ons de schellen van de ogen, zoals de ietwat archaïsche uitdrukking luidt.
Het altijd zo bejubelde Apple blijkt een wolf in designkleding. De producent van de iPad, de iPod, de iPhone en de Mac wil macht. Macht over de consument en over de leveranciers van 'content'.

De iPad is onder meer bedoeld voor het lezen van digitale kranten en tijdschriften. De uitgevers verkopen ze via zelf ontwikkelde apps (kleine programmaatjes). Die apps staan in de door Apple gecontroleerde app-store, het leesvoer zélf komt rechtstreeks van de uitgever.
Tot dusver had Apple alleen controle over de apps. Nu willen ze ook mee verdienen aan wat er met die apps gekocht wordt: de kranten en tijdschriften.

Apple wil de uitgevers verplichten niet alleen de apps, maar ook hun kranten en tijdschriften uitsluitend via Apples eigen 'store' aan te bieden. Apple wil daarbij in één moeite door dertig procent van de opbrengst opstrijken.

Grote ophef en verontwaardiging in krantenland. Kamervragen. En terecht. Een hardwareproducent behoort zich niet met de inhoud te bemoeien van een apparaat waarvoor de consument nota bene zelf dik heeft betaald.

Dictatoriale trekjes
Ook zoekgigant Google begint dit soort dictatoriale trekjes te vertonen. Doordat Google inmiddels vele miljarden verdient met advertenties aan de hand van ons zoekgedrag, heeft het een machtspositie. Iedereen zoekt met Google en dus is het voor een website van belang om hoog in de zoekresultaten te eindigen en een hoge 'pagerank' te behalen.

Mijn eigen weblog Verbal Jam had vroeger een pagerank van 5 uit 10. Dat is best hoog voor een weblog.
Totdat ik overschakelde naar andere weblog software. Toen had ik ineens een pagerank van 0.
Lange tijd heb ik mij afgevraagd hoe dat kwam. Ik begin nu een vermoeden te krijgen.
In de eerste plaats lijkt Google niet van linklijstjes te houden. Die vinden zij maar verdacht, in verband met mogelijke verwijzingen naar spamsites. Ik zou nog een welwillende poging kunnen doen hier begrip voor op te brengen.

Diefstal
Erger wordt het bij het advertentiebeleid. Je moet het niet wagen om advertenties te plaatsen die niet van Google AdSense zijn, want dan kun je je pagerank wel schudden.
Wie zich hieraan netjes aanpast en uitsluitend advertenties van Google gebruikt, zit nog lang niet veilig.

Op je eigen website moet je alsnog op je woorden gaan passen. Geen vieze woorden, seks of andere in Amerikaanse ogen onwelvoeglijke inhoud. Anders word je door Google gesommeerd de betreffende inhoud te verwijderen. Doe je dit niet, dan kun je verder fluiten naar je moeizaam bij elkaar gesprokkelde advertentie-inkomsten. Pure diefstal, want de advertenties hebben tot dat moment gewoon op de website gestaan en dus heb je recht op die vergoeding.
Het was voor collega weblogger Jeroen Mirck vorig jaar reden om per direct alle advertenties van Google van z'n site te halen.

Geldzucht en bekrompenheid
Daar zijn we dus mooi klaar mee. Bedrijven veroveren met gewilde producten eerst een machtspositie, een monopolie soms zelfs, en denken vervolgens eventjes de baas te gaan spelen over dingen waar ze met hun handen af behoren te blijven. Zoals onze vrijheid van meningsuiting en ons recht op vrije toegang tot informatie.
Werk aan de winkel voor Neelie Kroes. Anders gaan onze democratische rechten ten onder aan Amerikaanse geldzucht en bekrompenheid.

Update 21-01-2010: Hé, ik heb ineens mijn pagerank terug, 4/10, een puntje minder dan vroeger, maar het is beter dan niets. Googelen ze bij Google de hele dag op zichzelf en zouden ze dit gelezen hebben?

Tags:
adsense apple google informatie ipad macht machtsmisbruik pagerank toegang vrijheid

Geef een reactie: