Gigantisch voor schut gaan
Zondag 04 Januari 2009 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Partij kiezen, het lijkt zo makkelijk, maar het is nog knap lastig om het goed te doen. Anders kun je gigantisch voor schut en op de bek gaan.Neem de Socialistisch Partij. Over het algemeen toch best een sympathieke club die het beste voorheeft met de zwakkeren in de samenleving en daarin ook daadkracht toont. Je zou er zó op stemmen.
Maar op het vlak van de internationale politiek krijgen ze toch al gauw iets betweterigs en gelijkhebberigs. Dat is dan weer jammer.
Zo heeft de SP, waarschijnlijk op bevel van eeuwig en onwrikbaar van zichzelf overtuigde mensen als Anja Meulenbelt, Gretta Duisenberg en Harry van Bommel, al lang geleden besloten partij te kiezen voor de door Israël onderdrukte Palestijnen.
Op zichzelf is daar niets mis mee, het is zelfs een loffelijk streven om het op te nemen voor geknechte volkeren. Probleem is alleen dat je, zoals in het geval van de Palestijnen, je tevens vereenzelvigd wordt met de minder aanvaardbare opvattingen en praktijken van die groep. Voor je het weet sta je qua imago aan de kant van de Hamas, die toch internationaal wordt gezien als een terreurorganisatie. Je komt dan in een bijzonder lastig parket te zitten. Want Hamas bouwt niet alleen scholen en ziekenhuizen, maar jaagt ook de broeders van de Fatah over de kling, lanceert dagelijks tientallen raketten om burgerdoelen in Israël te treffen, geeft vrouwen en kinderen les in de verheven kunst van het zelfmoordterrorisme en roept zonder gewetensbezwaren de voorspelbare bloedige vergelding van aartsvijand Israël over de eigen burgers af. Want wanneer je al een halve eeuw in oorlog bent met een staat die standaard bikkelhard en buitensporig reageert op elk geweld tegen de eigen burgers, weet je wat er komt. Je bent dan als Hamas zelf in belangrijke mate medeverantwoordelijk voor het grote aantal onschuldige slachtoffers onder de bevolking in de Gaza strip.
Kortom, beide partijen zijn uiterst verwerpelijk bezig en dan lijkt het me toch minder snugger om daarin partij te gaan kiezen. Dat is kiezen tussen fout en fout.
Maar onze SP doet dat wel, met volle overgave zelfs. Harry van Bommel loopt solidair gearmd met Gretta Duisenberg te demonstreren op het Museumplein. Inmiddels is hij al zover doorgeslagen dat hij als prominent parlementslid enthousiast leuzen scandeert die oproepen tot de derde intifada. Het is daarbij altijd nuttig om te weten dat tijdens de voorgaande intifada er ruim 3300 slachtoffers vielen onder de Palestijnse bevolking, waaronder 653 kinderen (bron: Wikipedia). Kijk, dan ben je Van Bommelsgewijs lekker bezig natuurlijk!
Op de achtergrond horen we bovendien spreekkoren met verheffende teksten als 'hamas, hamas, de joden aan het gas'. Het is natuurlijk gewoon 'vrijheid van meningsuiting', maar ondertussen blijken we wél via enkele minder begaafde nieuwe Nederlanders het Midden-Oostenprobleem binnen onze eigen landsgrenzen te hebben gehaald. Als respectabel politicus moet je daar dan natuurlijk weer omslachtig afstand van gaan nemen, kortom: gedoe.
Soms is de juiste keuze: géén partij kiezen, maar beide partijen de les lezen. Gewoon lekker met het internationaal zo vertrouwde Nederlandse wijsvingertje. In deze slepende kwestie zijn ze namelijk allebei grondig fout, met hectoliters bloed aan hun handen. Dat is vooral de militaire en politieke leiders aan te rekenen.
Wanneer er toch zo nodig gekozen moet worden, bijvoorbeeld omdat het ideologisch zo lekker voelt, kies dan voor de zuivere humanitaire benadering. Kies voor de belangen en rechten van de burgerbevolking als geheel, aan beide zijden van de grens.
Daarmee kun je dan weer jaren voort, want dit probleem bestaat nog wel een tijdje, denk ik.
O ja, Harry, voor ik het vergeet: in Birma, alias Myanmar, schijnt ook al een poosje wat aan de hand te zijn. Misschien kun je daar ook nog even naar kijken.
| Tweet |
