Wij worden dikwijls toch op een eigenaardige manier geregeerd. Minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wilde graag zijn plannetje doordrukken om werknemers makkelijker te kunnen ontslaan. Daar zat een mooi sausje overheen. De arbeidsmarkt zou 'flexibeler' worden. Wanneer een werkgever soepeler van z'n personeel af kon komen, zou hij ook weer makkelijker mensen aannemen, was de redenering. En dat was natuurlijk ook in het belang van al die werklozen die nu aan de kant stonden.
Maar het plan gaat niet door. De PvdA lag hopeloos dwars. Donner ligt nu nachten wakker van al die zielige mensen die hierdoor geen kans meer krijgen op een baan...
De inspiratie voor het nieuwe 'onslagrecht' was opgedaan in Denemarken. Daar zouden ze een hoop voordeel hebben van deze flexibilisering. Dat verhaal is echter niet zo mooi als het wordt voorgespiegeld. Al twee jaar geleden stelde vakcentrale FNV in haar clubblad 'Aaneen' vast dat de werkloosheid in Denemarken even hoog was als in Nederland, oudere werknemers net zo hard aan de kant bleven staan, de uitkeringen alleen maar hoger waren voor de laagstbetaalden en veel mensen evenzogoed grote moeite hadden om aan werk te komen. Hiermee werd het mooie Deense voorbeeld dus een mythe.
Wanneer we in aanmerking nemen dat de duur van de WW onder het vorige kabinet al flink is bekort, is de Nederlandse werknemer helemaal niet gebaat bij een versoepeling van het ontslagrecht. Het is bovendien raar en ook wel verdacht, dat Donner in zijn plannen geen onderscheid heeft aangebracht tussen sterke en zwakke groepen op de arbeidsmarkt. Gezonde jonge mensen komen sowieso wel aan een baan, oudere en/of minder gezonde mensen niet. Hij had dus bijvoorbeeld kunnen besluiten de versoepeling van het ontslagrecht alleen in te voeren voor werknemers tot veertig jaar. Voor werknemers met een gedeeltelijke arbeidshandicap en mensen boven de veertig had hij de huidige ontslagbescherming kunnen handhaven. Ik verzin maar iets.
Maar dát was natuurlijk niet de bedoeling! De plannen van Donner waren er feitelijk op gericht om de werkgevers de gelegenheid te geven om alles wat oud, ziek, zwak en misselijk was nu eindelijk eens een beetje vlot op straat te kunnen schoppen. Heel sluw was ook om die nieuwe regeling te willen invoeren op een moment van schaarste op de arbeidsmarkt. Dan zijn de harde gevolgen niet direct merkbaar.
Maar op het moment dat de werkloosheid weer toeneemt en de werkgevers het weer voor het uitkiezen hebben, zal meteen blijken hoe 'sociaal' de plannen van Donner waren. Ook zal het nieuwe ontslagrecht een extra dempend effect hebben op de loonontwikkeling. Wie namelijk om opslag vraagt kan meteen flexibel vertrekken.
Nu Donner is teruggefloten door de PvdA zien we in Den Haag een merkwaardige koehandel in werking treden. Allerlei zaken die er niks mee te maken hebben worden nu blijkbaar stiekem uitgeruild: de topinkomens worden niet meer aangepakt, de pensioentjes van de welgestelden houden belastingvoordeel, de belastingverhoging voor villa's wordt uitgesmeerd over meerdere jaren. Maar WW-ers moeten verplicht een baan accepteren en jongehandicapten krijgen minder snel een uitkering.
U merkt wel: u kunt rustig aan slapen, want Nederland wordt nog steeds op dezelfde solide, verantwoorde en rechtvaardige manier geregeerd als honderd jaar geleden.
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Wij worden dikwijls toch op een eigenaardige manier geregeerd. Minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wilde graag zijn plannetje doordrukken om werknemers makkelijker te kunnen ontslaan. Daar zat een mooi sausje overheen. De arbeidsmarkt zou 'flexibeler' worden. Wanneer een werkgever soepeler van z'n personeel af kon komen, zou hij ook weer makkelijker mensen aannemen, was de redenering. En dat was natuurlijk ook in het belang van al die werklozen die nu aan de kant stonden.
