In de operatiekamer

"Zo, ouwe klepzeiker, gaan we jou eens effe lekker opensnijden!"
"Nou heeft ie geen praatjes meer!"
"We zouden 'm zó kunnen liquideren, haha!"
"Maar dat doen we niet."
"Waarom eigenlijk niet, professor? Dat zou de maatschappij een hoop..."
"Laten we zeggen dat ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om met hem een bijzonder tarief af te spreken..."
"Schandelijk! Je reinste chantage! Dus dan wil ik vijftig procent. Anders lek ik dit verhaal naar de krant!"
"Rustig maar, de helft is voor jou."
"Hij heeft toch wél vooruit betaald hé?"
"Helaas, het is no cure no pay. Kunnen we dan nu aan 't werk gaan?"
"Zoals u wilt professor. Zuster, kettingzaag!"
"Ja hoor, net wat ik dacht, die klep lekt als een ouwe roeiboot."
"Wat doen we daar aan?"
"De druk is te hoog..."
"We kunnen die ene kransslagader wat afpersen, misschien scheelt dat..."
"Hooguit een beetje. Ik zie ook nog een gaatje in die klep."
"Gaan we dát eerst dichtplakken. Hebben we nog ergens tape?"
"O zat! Endstra-tape, haha!"
"U kunt toch altijd zo grappig uit de hoek komen, professor!"
"Ja, maar ondertussen zitten we hier met een tamelijke puinhoop."
"Eigenlijk moet er een ander hart in, want dit is niks meer."
"Weet je wat? Bel jij effe met Amsterdam!"
"Amsterdam? Kunnen we dat hier in Leiden niet zelf af?"
"Daar hebben ze nog dat hart in de vriezer van die andere stoute jongen, die Sam eh... Klepper"
"Wat bent u toch geniaal, professor! Die knaap heeft vast nog goeie kleppen!"
"Maar denk erom: mondje dicht over dat bijzonder tarief!"

Tags:
hart holleeder operatie

Geef een reactie: