de verraderscultuur
Vrijdag 05 Januari 2007 in categorie Schandelijke taferelen
Wat zijn wij toch een volk van verraders! Nou ja, niet het hele volk natuurlijk, maar toch wel een verontrustend groot deel. Het is mazzel dat wij het tegenwoordig zo goed kunnen vinden met onze oosterburen, anders was je hier je leven niet zeker. Maar het blijft een onfrisse mentaliteit.Bos, Balkenende en Rouvoet wilden vergaderen op een geheime plek. Een dag later stond de lokatie al in de Telegraaf, welke krant natuurlijk een historische reputatie heeft hoog te houden op het gebied van verraad en collaboratie.
Eén van de inwoners van het anders zo rustieke Beetsterzwaag merkte waarschijnlijk een geringe toename van de activiteit in het dorp. Dat was meteen verdacht! Het valt in die contreien al op wanneer je de hond een keertje extra uitlaat. Misschien was de aangever wel de bakker, die ineens zomaar zes witbroden extra had verkocht. Of de dominee, die aan zijn water had gevoeld dat het christelijk gehalte van zijn gemeente licht was gestegen.
Hoe het ook zij, deze plaatselijke Judas dacht niet: laat ik in het landsbelang deze heren even ongestoord laten broeden! Nee, hij belde meteen de Telegraaf. Dus mocht het ooit nog eens noodzakelijk zijn, ga niet onderduiken in Beetsterzwaag! Relatief onschuldig allemaal, want het kan erger. Het verraad is tegenwoordig beslist geen incident. Hele websites floreren en woekeren bij de gratie van het verraad. Een jonge vrouw bijvoorbeeld had seks op de werkvloer. Of preciezer gezegd: op het bureau. Op zich is dat blijkbaar niets bijzonders. Alweer diezelfde Telegraaf meldde vorig jaar dat zestig procent van de werknemers dat wel eens heeft gedaan.
Maar in dit geval werd de daad ook met de videocamera vastgelegd. Aan te nemen valt dat de vrouw hier niet van op de hoogte was. Haar sekspartner zo te zien wél, want die bleef zorgvuldig buiten beeld. Deze stiekeme videoregistratie was het eerste verraad.
Het tweede verraad was dat het filmpje vervolgens werd opgestuurd naar een welbekende sensatiesite, die het zoals gewoonlijk gretig openbaar maakte. De bezoekers van de site mochten zich vervolgens nog eens anoniem te buiten gaan aan seksistische commentaren van de ergste soort.
Kritiek op deze handelwijze wordt doorgaans weggezet in de hoek van 'moraalridders' en 'fatsoensgestapo'.
Niet verwonderlijk is dat de Telegraaf sinds enige tijd een aanmerkelijk financieel belang heeft in de sensatiesite.
Er is dus duidelijk een 'markt' voor verraad en ultieme vernedering. Slachtoffers moeten zich tot in lengte van jaren zorgen maken. Het internet heeft een goed geheugen.
Ze kunnen daardoor altijd weer onverwacht worden geconfronteerd met de beelden uit hun 'verleden'.
De daders en hun medeplichtigen hebben hier geen boodschap aan.
Wanneer een slachtoffer zich op een kwade dag uit wanhoop de polsen doorsnijdt, wassen ze ongetwijfeld hun handen in onschuld. Ze zullen het een overdreven reactie vinden. Maar wat had het slachtoffer dán moeten doen? Een tijdje onderduiken? In Beetsterzwaag zeker!
| Tweet |
