Zijn het geesten die daar zuchten?
Woensdag 06 September 2006 in categorie Lijf en ledematen
Aan de eerste zucht had hij geen aandacht geschonken. Hij was in de ban van zijn computerspelletje. Toen klonk dichtbij zijn linkeroor een tweede lange, diepe zucht en was het alsof er iemand achter hem stond, daarna iets vreemds via zijn rug zijn lichaam binnenging. Spelden prikten in z'n ledematen. Zijn blikveld vernauwde tot een tunnel. Hij greep met beide handen naar zijn hoofd en in radeloze angst stormde hij zijn kamertje uit, naar de woonkamer.
"Ik word gek! Ik word gek!" krijste hij almaar en vluchtte in de beschermende armen van een verbijsterde moeder.
Het zou een jochie van twaalf niet mogen overkomen. Sindsdien durft hij zijn kamer niet meer in, voelt eigenlijk het hele huis onprettig en onveilig. Hij weet niet wat hem overkomt.
De Surinaamse buurvrouw weet zeker dat het geesten zijn. Niet voor niets heeft zij in alle vertrekken van haar woning flessen water in de hoeken staan. Dat schijnt de geesten rustig en tevreden te houden. Maar hij is niet Surinaams, dus die flessen gaan voor hem niet werken.
Alle stralende apparaten in huis worden voor de zekerheid uitgezet. Want volgens de huismeester kwam het allemaal dáárdoor. Magnetron, tv, mobieltje. En jullie hebben toch een draadloos netwerk? Nou, dan!
De theorie van de huismeester houdt geen stand in de tv-loze stilte. Integendeel, het zuchten is het enige dat nu duidelijk in zijn oren overblijft. Hoorde een ander het nu ook maar, dan was er niets aan de hand. Maar er is niemand die 't hoort, alleen hij.
Dapper gaat hij toch naar school. Want het is zijn eerste schooldag op het lyceum. Een grote gebeurtenis. Wel heeft hij gevraagd of ik hem daarna kom ophalen. Ik voel mij vereerd dat hij zoveel vertrouwen in zijn oom stelt. Voor hem ben ik blijkbaar veiligheid, een echte 'ghostbuster'.
Zittend op de stoeprand wacht ik aan de overkant van de school. De eerste brugpiepers druppelen naarbuiten. Hun gezichten staan nog ietwat confuus. Ik voel een vlaag van nostalgie, van heimwee naar het twaalf jaar zijn. Vooral als ik de vele leuke mooie meisjes zie. Ze lijken stuk voor stuk wel knapper en frisser dan vroeger. Ik onderdruk een zucht van heimwee, want straks staat het arme jong misschien overwacht naast me. Zuchten is vandaag taboe.
Mijn blik dwaalt nog eventjes vertederd over de kleine taferelen die zich voor de school afspelen. Een kringetje jongens, de handen in hun zakken, rondom die ene grote jongen met de praatjes. De leidende lefgozer is van alle tijden. Zijn vriendin komt aanlopen, onvermijdelijk blond en lichtelijk ordinair.
"Hé, teringlijer!" roept zij al stoer vanuit de verte.
"O, ga je zó tegen me praten?"
Ze kust hem minzaam vluchtig op de wangen.
Het kringetje heeft de ogen als in hypnose vastgehaakt aan het zoenend stel. Zichtbare bewondering en verholen jaloezie.
Even verder drentelt een meisje eenzaam en onzeker over de stoep, overduidelijk wachtend tot ze wordt opgehaald. Die hippe legging en dat modieuze jasje heeft ze waarschijnlijk vandaag speciaal aangetrokken om iets volwassener te lijken, maar haar kinderlijk gezichtje verraadt nog het verlangen naar de poppen thuis. Zuchtend vist ze een mobieltje uit haar tas, om te bellen waar haar moeder nu toch blijft. Niet zuchten, meisje, dat kan nu even niet.
Verse vriendschappen worden gesloten. Twee meisjes leggen hun nagelnieuwe agenda's op de bagagedrager van hun fiets en wisselen giechelend telefoonnummers uit. Die twee hebben elkaar gevonden en dat maakt hun dag van morgen alweer iets minder onzeker. Samen sta je immers sterker in de nieuwe wereld.
Dan zie ik hem ineens de brede trap afkomen. Zijn kleine gezicht staat ernstig. Als hij mij opmerkt wijst hij ergens naar een plek in de wirwar van honderden fietsen op het plein. Daar moet ik naartoe. Even later hoor ik dat het wel goed is gegaan, al is het gezucht nog niet verdwenen.
Wanneer we wegrijden schieten aan alle kanten fietsen met vrolijke meisjes als kwetterende zwaluwen ons voorbij. In stilte hoop ik dat hij daar zo snel mogelijk van kan genieten. Vanmiddag eerst maar naar de dokter met hem.
| Tweet |
