niet kletsen maar kwetsen

Maandag 18 Juli 2005 in categorie Media

Onderweg van Friesland naar Amsterdam hoor ik op de radio het Radioatelier. Daarin zit een documentaire over drie jonge Turkse jongens in Nederland en over hun Islam. Ik word er niet vrolijk van.

De bekende machostereotypen vliegen onbekommerd door de ether: vrouwen zijn ondergeschikt aan de man, hun zuster moet dood als zij haar maagdelijkheid verliest buiten het huwelijk, Turkse meisjes moeten trouwen met Turkse mannen, een man die huilt is een mietje. Dat werk. Ondertussen doen zij triomfantelijk verslag van hun eigen frequente hoerenbezoek.
Op hun kamertje bij hun ouders hangen Turkse vlaggen aan de muur en zij flirten met het gedachtegoed van de Grijze Wolven. Hirschi Ali moet ook dood, al zijn ze eventjes kwijt of dat nou een man of een vrouw is. Het kamertje is keurig opgeruimd, dat dan weer wel. brainwash
De Islam zit in hun hart, verklaren ze vol trots. De Islam is niet voor discussie vatbaar. Ze zijn bereid ervoor te sterven. Dat hoor je vaker van de 'ware' moslim. Religie als brainwash. Als er al sprake is van integratie, houdt deze op bij de grenzen van dit geloof.
Daar sta je dan als autochtoon Nederlander met je begrip en je zachtmoedig streven om 'de boel bij elkaar te houden'. In werkelijkheid is de boel niet bij elkaar, maar sterk verdeeld langs de scheidslijnen van religie en archaïsche cultuur. Veel Marokkanen en Turken voelen zich meer verwant met het moederland dan met Nederland.

radicale loverboys
Daar moet van autochtone zijde natuurlijk iets tegenover worden gesteld. Door het proces tegen Mohammed B. en de bomaanslagen in Londen zijn de gemoederen extra verhit geraakt en daardoor grijpt men het liefst naar het middel van de krenking en de vernedering. Afgelopen zaterdag berichtte de Telegraaf zoals gebruikelijk in hysterische termen over het hypocriete 'loverboys'-gedrag van de Hofstadgroep ('Preken en Porno', zie de bespreking op Sargasso). In dezelfde krant heeft professor Smalhout de Koran erop nageslagen en dreigt de islamieten met hun eigen hel en verdoemenis. Theodor Holman kleineert Mohammed B. in zijn Paroolcolumns tot een formaat waarvan een kakkerlak in een identiteitscrisis zou raken. Maar goed, hij is direct betrokkene, dus waarschijnlijk is het momenteel iets teveel gevraagd om van hem een genuanceerd standpunt te verwachten.

abonnement
De polarisatie is een feit. Hoe nu verder? Hoe lossen we dit op? Indringende vragen die mij dwarszitten. Een meisje vraagt op straat of ik een abonnement op de Telegraaf wil. Waarom? Om daarin de antwoorden te lezen? Die kans is deprimerend klein bij een krant die van oudsher de hetze als corebusiness heeft.

[Aantal woorden: 511 - Aantal keer gelezen: 10]

Tweet

 

 

 

Geef een reactie: