hand gebrand
Dinsdag 23 November 2004 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Het NOS-journaal en de krant van brakker Nederland, de Telegraaf, pakten groots uit met het vreselijke bericht dat de imam minister Verdonk geen hand wilde geven. Nou zou ik zelf ook ieder excuus aangrijpen om Verdonk geen hand te hoeven geven, dus ik heb daar niet zo'n moeite mee. Slimme zet eigenlijk wel.Los daarvan rijst natuurlijk de vraag: moet je dat nu accepteren en respecteren van zo'n man? Is daar 'jurisprudentie' over, om het zo maar te noemen?
Een voorval dat onmiddellijk in de gedachten schiet is natuurlijk dat van Lodewijk de Waal, die weigerde om minister De Geus een hand te geven. Niet helemaal vergelijkbaar, om heel andere redenen, maar geen hand is geen hand. De Geus stond net zo lullig met z'n hand voor paal als Verdonk met de hare. In onze cultuur valt dat toch niet lekker, het is als het ware een beledigende afwijzing.
Je komt het wel vaker tegen, deze in feite ietwat lachwekkende botsingen van culturen. Niet zelden liggen er absurde religieuze regels aan ten grondslag. Ik noem ze absurd, omdat het meestal regels zijn die de omgang met vrouwen betreffen.
In het verleden had ik ruime aantallen allochtone vrouwen als collega. Op verjaardagen sloeg de hele werkvloer uitgebreid aan 't zoenen, maar de islamitische vrouwen waren er niet van gediend. Althans niet van het zoenen door de mannen.
Nu is er wat voor te zeggen om niet gecharmeerd te zijn van al dat overdreven gelebber, maar dan liefst wel uit persoonlijke overwegingen en niet omdat in een ver verleden wat oude islamitische heren daar jaloers van werden.
Wat ga je nu doen als je als belijder van godsdienst A te maken krijgt met iemand van godsdienst B die iets wil doen dat bij hem verplicht, maar bij jou juist absoluut verboden is? Gelet op de starheid van de orthodoxie zit een compromis er absoluut niet in. Gek genoeg hebben ze daar nooit over nagedacht en er in hun regelgeving dus ook geen uitweg voor verzonnen. Dit demonstreert des te meer het denken in termen van het onwrikbare eigen gelijk.
De imam Ahmad Salam uit Tilburg die Verdonk geen hand wilde geven had dus een alternatief paraat moeten hebben of een sluwe uitweg. Zo moeilijk is dat niet. Ikzelf verzin ze desnoods waar je bijstaat. Voor de bijeenkomst had hij bijvoorbeeld even flink onder de motorkap van z'n auto kunnen wroeten: sorry excellentie, vuile handen, autopech ziet u? Of hij had bij een orthodox joodse collega eventjes een 'jat' kunnen lenen. Dat is een handje op een stokje waarmee de Thora wordt gelezen, want die mag niet met de menselijke hand worden aangeraakt. Het is mij overigens niet bekend of de orthodoxe rabbi dit hulpmiddel eveneens inzet bij vrouwen, want ook zij mogen vrouwen geen hand geven.
Toegegeven, het zijn stuk voor stuk ridicule oplossingen, maar niet minder ridicuul dan de gewoonte zelf.
“Had hij niet wat netters kunnen aantrekken dan die soepjurk?”
Verdonk op haar beurt valt ook het nodige te verwijten. Waarom nu juist moeilijk doen over die niet gegeven hand? Accepteert ze soms ook niet dat een moslim tijdens de rammadan niet een hapje mee-eet als er achteraf nog een smakelijk buffet is? Vindt ze het ook flauw als ome Ahmed een gezellig borreltje weigert en het verdomt om met haar het glas te heffen op het slagen van de integratie? En als ze dan toch lekker integrerend bezig was, waarom vroeg ze hem niet op beledigde toon of hij niet wat netters had kunnen aantrekken dan die soepjurk als hij naar de minister moet?Nu heb ik geen enkel medelijden met imam Ahmad Salam. De man staat bekend om zijn ronduit dictatoriale opvattingen, ondermeer jegens vrouwen. Elke week staat hij waarschijnlijk dwars tegen de grondwet in te preken. Is het erg intolerant als ik vind dat we de intolerantie niet moeten tolereren? Dit soort imams moet maar weg. Zonder gouden handdruk uiteraard.
| Tweet |
