Achter de schermen

Heeft u het interview van Tony Benn met Saddam Hussein ook gezien in Zembla? Zo nee, dan hebt u echt iets gemist! Al was het alleen maar om de leugens van de andere kant nu ook eens rechtstreeks te horen. Heeft u het wél gezien, dan vindt u hier de verklaring van menig vreemd verschijnsel tijdens het interview.

Het zal u niet zijn ontgaan dat er tijdens het vraaggesprek twee ambtenaren ijverig zaten mee te schrijven. Die stoppen pas met notuleren wanneer Sadam daartoe opdracht geeft. Achteraf was er echter nog heel wat commotie, waardoor Saddam het commando 'stop' even vergat.
Vandaar dat wij beschikken over de transcriptie van een woordenwisseling tussen Saddam en zijn mediatrainer, die tijdens het hele gebeuren buiten beeld aanwezig was.

M(ediatrainer): "U moet in 't vervolg niet zo vaak naar links kijken, want dan krijgen de kijkers het idee dat er buiten beeld allerlei rare dingen gebeuren."
S(addam): "Nou wordt ie lekker zeg! Er gebeurde ook van alles daar bij jullie in de hoek!"
M: "Niet noemenswaardig, lijkt me..."
S: "Dácht het wél dus, ja? In de eerste plaats zit die idioot van een Udai (zoon van Saddam, red.) volcontinue op de meest walgelijke manier zijn neus leeg te halen en de oogst demonstratief aan mijn dure paleisbehang te smeren! En dan moet ik zeker stoïcijns naar die weke Madame Tussaud-kop van Mr. Tony blijven kijken! Rot op zeg..."
M: "Een tweede puntje dat ik nog had was dat u voortdurend overspronggedrag vertoonde. Dat komt bij de kijker over als een teken van onzekerheid."
S: "De gemiddelde kijker is te debiel om te weten wat overspronggedrag is. Wat is dat trouwens?"
M: "Dat zijn tegenstrijdige prikkels in het gedragssysteem, als men niet weet hoe men zich moet gedragen in een bepaalde situatie. De persoon in kwestie gaat dan van die nietszeggende, overbodige handelingen uitvoeren, die niets met de eigenlijke omstandigheden te maken hebben. Een hond gaat dan bijvoorbeeld aan zijn ballen zitten likken. Uwe excellentie daarentegen zat voordurend met een pen te spelen..."
S: "O, dus jij vindt dat ik dus beter aan mijn ballen had kunnen gaan zitten likken! Wijsneus!"
M: "Laat maar zitten. Dat was trouwens wél mijn pen overigens."
S: "Kijk, als je dát nou zegt in plaats van me een psychische afwijking aan te praten! Jij kon gewoon niet hebben dat ik jouw pen had!"
M: "Ik probeerde het nog duidelijk te maken, maar u moest het er nog zonodig eens lekker inwrijven, dat u nu lekker mijn pen had! Ik zag het wel hoor, heel demonstratief die fijne pen van mij tussen beide wijsvingers nemen. Zo van: die is nu van mij!"
S: "Ga toch heen jij! Alsof ik die kutpen van jou nodig heb. Zeg dat dan gewoon!"
M: "Ik heb herhaaldelijk nog mijn vinger opgestoken in een poging dat duidelijk te maken."
S: "Je middelvinger, ja! En dan vind jij het gek dat ik steeds opzij zit te kijken!"
M: "Mag ik uwe excellentie erop wijzen dat ik alleen nog maar een middelvinger héb sinds onze vorige discussie?"
S: "Nou zeik dan niet! Je kunt dus die pen niet eens meer behoorlijk vasthouden. Kun je hem net zo goed aan mij geven, toch?"
M: "Het gaat om het principe."
S: "O, gaan we op die toer! Weet je wat jij doet? Jij gaat ook dat irritante middelvingertje nog maar even inleveren bij onze Islamitische hofslager. Ben je ook meteen van je principes af. Neem dan Udai gelijk mee. Scheelt weer een hoop neuswroeten. Fijn. Opgelost! Had je nog meer?"
M: "Nee, dat was het wel zo'n beetje, geloof ik..."
S: "Als ik dan ook nog even iets kwijt mag: van wie was dat volkomen nutteloze kladblok eigenlijk?"

Pas toen schoot Saddam te binnen dat er nog steeds een paar onderknuppels aan het schrijven waren.

Tags:
interview irak oorlog saddam hoessein tony benn zembla

Geef een reactie: