Mislukte schrijvers
Woensdag 11 September 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Waarschijnlijk gaat u zich nu aangesproken voelen. Want als u een weblog runt is er dik kans dat u een narcistische, gefrustreerde, pedante mislukte schrijver bent. Althans zo'n beetje volgens ene meneer Alexander Loudon. Via JW stuit ik op een schrijfseltje van hem, getiteld "Weblogs: hype of niet?".
En ja hoor, daar gáán we weer op de toer van een beetje laatdunkend doen over het fenomeen weblog.
Loudon ziet in weblogs geen bedreiging voor de bestaande media. Tja knul, wat moet ik met die constatering? De bestaande media zijn ook geen bedreiging voor weblogs. Eigenlijk zou dát vreemde feit een veel interessanter onderwerp voor een artikeltje zijn!
Helaas ontbeert Loudon de journalistieke creatieviteit om deze invalshoek nu eens op te pikken. Hij tuft in zijn opstel door op een reeds eindeloos afgeragd spoor. De opkomst van het weblog wordt verklaard uit de aanwezigheid van narcisme, mislukte schrijvers, frustratie, latente minderwaardigheidscomplexen en pedante behoeften. U merkt aan mijn toonzetting: neerbuigendheid gaat ook mij gemakkelijk af, dus ik ga nog even lekker door zo...
Vreemd genoeg neemt Loudon het instrument van het webloggen ineens wèl serieus als bedrijven het proberen te gebruiken voor interne communicatie. Dan is het plotseling een interessante toepassing voor kennismanagement.
Aha, pretentieuze term: kennismanagement. Dan ga ik natuurlijk even kijken wat het door hem aangehaalde bedrijf Traction daarvan bakt. Vergroot het plaatje en je ziet dat het eigenlijk niets méér voorstelt dan een gedigitaliseerd kantoorkrantje. Kennismanagement, Loudon, daar komt toch echt wat meer bij kijken...
Uiteraard verschilt het inhoudsniveau van weblogs. Die vaststelling is gemakkelijk gescoord bij dergelijke grote aantallen, dus daarover hoeven we geen discussie op touw te zetten. En ook de bestaande media verschillen in kwaliteit, zelfs dermate dat ik liever ieder willekeurig weblog lees dan dat ik naar een aflevering van Big Brother kijk. Menig kwakkelend theatergezelschap zou jaloers zijn op de bezoekersaantallen van sommige weblogs.
Ga alsjeblieft ook niet zo verheven zitten doen over de 'schrijfkunst' en godbetert mensen aanraden een cursus 'weblogschrijven' te volgen. U denkt dat ik het verzin, maar de door Loudon aangehaalde John C. Dvorak beveelt het serieus aan.
Het is elke keer weer dieptreurig te merken dat critici van het medium weblog totaal blind zijn voor de essentie en potentie van deze nieuwe (nou ja, nieuwe...) ontwikkeling. Meneer Loudon: niet oordelen vanuit traditionele kaders! Niet denken dat een weblog pas recht van bestaan heeft wanneer het rijp is voor 'Zeeman met Boeken'.
Het is omgekeerd: door de hoge productiekosten van gedrukte en audiovisuele media is het 'filter' dermate fijnmazig geworden dat ons veel interessants onthouden wordt. En die barrière is nu weg! Dank zij internet en het weblog. Dank zij grote aantallen mensen die -o wonder!- ook zonder cursus iets interessants blijken te produceren.
De laatste hobbel zal binnen afzienbare tijd worden genomen: het beeldscherm. Zoals ik begin mei schreef zal de beeldschermtechniek in de nabije toekomst dermate door-ontwikkeld zijn dat straks slechts een lichtgewicht, buigzaam vel op onze schoot rust.
Handig om comfortabel al die mooie weblogs te lezen, meneer Loudon! Of om een actuele Heineken commercial te parafraseren: beginnurlekkerzelluf één!
| Tweet |
