[politieke portretten]
Donderdag 27 Februari 2003 in categorie Politieke Portretten
Ja! Nog eens even over die Piet-Hein Donner, die kreukvrije informateur van ons! Die man is nu al bijna dertig jaar getrouwd, maar dat is een ronduit stroef huwelijk. O, hoe ik dat weet? Welnu, uit kleine en grote uiterlijkheden valt best veel informateur-informatie te distilleren.
In de eerste plaats ziet de man eruit alsof hij vierenzestig is in plaats van vierenvijftig. Een béétje vlotte echtgenote laat dat niet gebeuren! Actie is geboden, want meestal krijgen de grijzende jochies op die leeftijd nog even een laatste testosteron-opleving en die moet je uitbuiten. Dan mag je als -zélf ook al iets uitzakkende- echtgenote niet passief langs de zijlijn blijven zitten. Anders zinken ze weg in het oude-herenmoeras.
Nee, dan hijs je hem gelijk toch even in een mouwloos t-shirt plus strakke jeans, zodat ook zijn kontje nog een beetje tot z'n recht komt? Desnoods zet je hem voor de vlottigheid nog op een paar rollerskates met een keycord om en een baseballpetje in z'n nek. Het is vermoedelijk de laatste kans om nog een paar jaartjes met 'm te pronken, nietwaar? Helaas: mevrouw Donner heeft het er schromelijk bij laten zitten...
Lees verder...
Donderdag 27 Februari 2003 in categorie Politieke Portretten
Ja! Nog eens even over die
Piet-Hein Donner, die kreukvrije informateur van ons! Die man is nu al bijna dertig jaar getrouwd, maar dat is een ronduit stroef huwelijk. O, hoe ik dat weet? Welnu, uit kleine en grote uiterlijkheden valt best veel informateur-informatie te distilleren.
In de eerste plaats ziet de man eruit alsof hij vierenzestig is in plaats van vierenvijftig. Een béétje vlotte echtgenote laat dat niet gebeuren! Actie is geboden, want meestal krijgen de grijzende jochies op die leeftijd nog even een laatste testosteron-opleving en die moet je uitbuiten. Dan mag je als -zélf ook al iets uitzakkende- echtgenote niet passief langs de zijlijn blijven zitten. Anders zinken ze weg in het oude-herenmoeras.
Nee, dan hijs je hem gelijk toch even in een mouwloos t-shirt plus strakke jeans, zodat ook
zijn kontje nog een beetje tot z'n recht komt? Desnoods zet je hem voor de vlottigheid nog op een paar rollerskates met een keycord
om en een baseballpetje
in z'n nek. Het is vermoedelijk de laatste kans om nog een paar jaartjes met 'm te pronken, nietwaar? Helaas: mevrouw Donner heeft het er schromelijk bij laten zitten...
Ik zag het meteen aan die haren een paar weken geleden. Op de televisie. Ik leg het u uit.
Kijk, het zit zó: vrouwen willen pulken en priegelen aan hun man. De heren onder ons herkennen dit. Meeëtertje, puistje, maakt niet uit wáár, de dames schieten gelijk in de liefdevolle apenvlooi-modus en knijpen met sardonisch genoegen elke oneffenheid uit. Au! Terwijl je de tranen uit je ogen veegt wordt nog dankbaarheid van je verwacht óók!
De mannelijke lezers boven de veertig kennen bovendien nog het probleem van de uitgroeiende wenkbrauw-, oor- en neusbeharing. Zij ondervinden daarmee tevens de dreiging van de epileergeile vriendin of echtgenote die hen direct met pincet en/of allerhande trimgerei bespringt.
Maar nu kómt het: Piet-Hein is duidelijk
niet besprongen! In
en profil close-up blijkt het grijzende helmgras welig te tieren in de Donner-oren. Dat is vast en zeker een camera
vrouw geweest: haar instinct deed haar reflexmatig inzoomen op de wildgroei.
Dus Donner is verloren. Geen liefdevolle vrouw die het onkruid uit zijn tuintje wiedt. Want een maitresse heeft-ie ook al niet. Dat zie je aan die steile fiets van hem. Dat was anders wel een ruige mountain-bike geweest om eens lekker rond te ravotten in het Haagse. Hoewel... Weten wij wat hij tegenwoordig als informateur ten paleize uitvreet? Want
zij schijnt weer haar op d'r tanden te hebben, dus dat schept een band...
Maar dat is een heel ander verhaal...
Eerdere politieke portretten:
Ad was te glad
Zeeuwse charmeur
Met Mat op pad
Hilbrand aan de hemelpoort
Zondag 05 Januari 2003 in categorie Politieke Portretten
Mag ik even smalen over het Zalmlog, dat campagnedagboekje van meneer Zalm? U gelooft toch niet dat hij dat zelf schrijft, hè? Nee, daar heeft hij natuurlijk iemand voor ingehuurd. Die tekstschrijver heet dan vast Visser of zoiets, want dat lijkt me typisch Zalm-humor. Die meneer Visser gaan we eens aan de tand voelen.
“Ja, ik schrijf inderdaad het Zalmlog. Met tegenzin moet ik bekennen, want ik mag die man niet. Het is een beetje een blaaskaak. Veel gewichtige woorden, maar doen, ho maar! Hebt u zelf kunnen zien op Nieuwjaarsdag, op Scheveningen. Je zou toch zeggen: een béétje zalm duikt meteen het water in, maar nee, hij gaat kleumend erwtensoep staan scheppen.”
“De voornaamste reden dat ik het Zalmlog moet schrijven, is dat Zalm beter in rekenen is dan in taal. Maar af en toe wil hij per se zelf iets schrijven. Ik raad dat dan ten stelligste af, want de man maakt zich belachelijk. Nee hoor, blijven dreinen: ikke doen, ikke doen! Nou dan krijg je dus dit:
Lees verder...
