Kijk uit voor die vrouw bij de dokter!

De verhuizing naar een andere gemeente bracht met zich mee dat ik een nieuwe huisarts moest zoeken. Het bleek nog niet eenvoudig.
Ik vroeg eerst maar eens aan de buren of zij mij een fijne dokter konden aanbevelen. Nou en of! Hun eigen huisarts zat hier dichtbij in een groepspraktijk en hij was een bijzonder deskundige en aimabele man!

Ik ging erheen. Ongelukkigerwijs deed ik dat op een verkeerd moment, zo bleek. Er stond ergens een deur op een kier en ik klopte aan. Een oudere dame met een grijze krullenbol deed met tegenzin de deur een heel klein beetje verder open, zodat haar hand erdoor paste. Daarmee wees zij mij kribbig op een briefje dat aan de deur hing: ze hadden nu pauze.

Opnieuw zorginstelling onder toezicht

Geschreven voor Amsterdam Centraal

De inspectie voor de gezondheidszorg heeft z'n handen vol aan Amsterdam. De ene na de andere instelling wordt onder verscherpt toezicht geplaatst omdat de zorg niet voldoende op orde is.

Afgelopen week was het de beurt aan het verzorgingshuis van de Elisabeth Otter-Knoll Stichting in Buitenveldert. Typisch zo'n huis waar ik nog nooit van gehoord zou hebben als ik er zo'n vier jaar geleden niet een keertje was gaan kijken met mijn moeder. Die zocht een plaatsje in een verzorgingshuis.

Maar dat ging zomaar niet. Het huis van Elisabeth Otter-Knoll was toch vooral bedoeld voor 'een bepaald publiek', van een behoorlijk niveau. Dus geen bingo, maar lezingen. Niet klaverjassen, maar concerten. Nu was mijn moeder ook niet van de straat en zeker niet van de bingo en het klaverjassen, maar al snel kwamen wij tot de conclusie dat zij toch niet genoeg 'kak' had om op haar plaats te zijn bij Elisabeth Otter-Knoll.

Dat wordt weer ouderwets verpauperen

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Als je langdurige zorg nodig hebt, kon je tot op heden een beroep doen op de AWBZ. Maar de AWBZ wordt uitgekleed en wordt ook nog eens overgeheveld naar de gemeenten. Die draaien voor de kosten op. De gemeenten vrezen dat ze al die zorg niet kunnen betalen en daarom moeten wat hen betreft de mensen eerst maar eens een beroep doen op hun sociale omgeving: familie, vrienden, buren. Op de mantelzorg dus. De gemeenten willen de macht om dit eventueel te kunnen afdwingen.

Dat wordt in de toekomst dus weer ouderwets verpauperen voor de hulpbehoevenden die de pech hebben niet aan de juiste regeltjes te voldoen. Kennelijk hebben beleidsmakers helemaal niet in de gaten hoeveel mantelzorg er in Nederland al wordt verleend en hoe groot de druk op die mantelzorgers al is. Wanneer je bijvoorbeeld hoogbejaarde ouders hebt, doe je het uiterste om ze zo lang mogelijk thuis te laten wonen.

De man met de baby-armen

Ik was nog een jongetje van hooguit een jaar of zes. Ik stond aan de hand van mijn vader voor een statig bankgebouw op de Herengracht. Daar werkte hij. Hij praatte met een collega, waarschijnlijk tot mijn ongenoegen, want dergelijke gesprekken zijn altijd te lang voor het kindergeduld.
Vanuit de richting van het Koningsplein kwamen de fietsers over de brug met een vaart naar beneden de Herengracht op. Ik stond aan de stoeprand, ze flitsten vlak voor mij langs, met hun aktetassen onder de snelbinder en wapperende jaspanden.

Ineens was daar die lange man in een zwarte jas op de herenfiets met een ongewoon hoog stuur. De man had mollige, roze babyarmpjes. Zijn handjes waren kordaat om de handvatten van zijn stuur geklemd.

Inzicht in zorgkosten is wassen neus

Ik wilde wel eens wat inzicht in mijn zorgkosten. Immers, wij moeten een steeds groter portie daarvan zelf betalen.
De zorgkosten rijzen de pan uit. Daarom bestaat het systeem van het eigen risico. Dit zal de zorgeloze zorgverzekerde wel eens even leren op de kleintjes te letten. Opdat men niet voor ieder wissewasje naar de doktor loopt. Opdat men inzicht krijgt in de kosten van de eigen zorg en medicijnen.
Althans, dat is het verhaal dat men voortdurend ophangt. De praktijk is anders, merk ik nu.

Chinese massage loopt uit de hand

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Stadsdeel West wordt overspoeld door Chinese en Thaise massagesalons. De PvdA in West maakt zich daar zorgen over, want dikwijls is zo'n toko een dekmantel voor prostitutie en vrouwenhandel. De partij verzoekt daarom het dagelijks bestuur om in kaart te brengen wat er zich nu eigenlijk precies in de massagesalons afspeelt.
Het lijkt mij dat de vrijwilligers staan te dringen om deze inventarisatie uit te voeren.

In stadsdeel Centrum worden de massagesalons al zoveel mogelijk geweerd. Toch is het moeilijk om grip op het probleem te krijgen, omdat de branche (nog) niet valt onder de wet Bibop, waarmee de overheid kan checken of de onderneming niet door criminelen wordt gerund of met zwart geld wordt gefinancierd.

Lijken kijken op de Zuidas

Geschreven voor Amsterdam Centraal

De afgelopen week was ik op de spraakmakende expositie Body Worlds.
Wat zal ik er eens van zeggen? Enerzijds een machtig interessante tentoonstelling, anderzijds toch ietwat tegenvallend.
Op Body Worlds worden de geplastificeerde en opengewerkte lichamen van dode mensen getoond. Het gerucht gaat dat hiervoor aanvankelijk lichamen werden gebruikt van terechtgestelde misdadigers uit China. Dit gerucht wordt bepaald niet ontkracht op deze tentoonstelling, want vele lichamen zijn opvallend klein.

De lichamen zijn geconserveerd via de plastinatiemethode, een concept dat in 1977 is uitgevonden door dr. Gunther von Hagens en waarbij het lichaamsvocht is vervangen door siliconenrubber. Hele lichamen of onderdelen ervan kunnen op die manier op een zeer realistische en dus instructieve manier worden geëxposeerd.
Eng is het niet. Opmerkelijk is dat je je op de tentoonstelling totaal niet realiseert dat het oorspronkelijk om echte mensen gaat.