Vrijdag 27 Mei 2005 in categorie Klein Proza
['<%media(Verbal_Jam_het_onkruid_van_goethe.mp3|het onkruid van goethe)%>' is ook beschikbaar in voorleesversie]
In het Goethemuseum te Weimar bevindt zich een collectie onkruid. Hij is destijds bijeengewied door Goethe, die een verzamelaar was van de aegopodium podagraria, onder tuinliefhebbers beter berucht als ‘zevenblad’.
Wie op zoek is naar een nieuwe uitdaging moet eens proberen een tuin te ontdoen van dit plantje. Dan leer je 't wel af, dat bijna ziekelijke zoeken naar nieuwe uitdagingen. Want na drie weken kun je weer van voren af aan beginnen.
De aegopodium podagraria is een sappig groen steeltje, dat bovenaan twee zijsteeltjes heeft. Op het hoofdsteeltje zitten drie blaadjes, op de beide zijsteeltjes elk twee. Geen overdadig luxe plant dus. Hij moet het dan ook vooral hebben van de kwantiteit in plaats van de kwaliteit, want hij overwoekert de hele tuin en blijkbaar bij voorkeur de mijne.
Lees verder...
Zaterdag 21 Mei 2005 in categorie Beeld en Geluid, Beeld en Geluid, Klein Proza
U kunt dit verhaal ook beluisteren in de audioversie onderaan deze pagina.
In het Goethemuseum te Weimar bevindt zich een collectie onkruid. Hij is destijds bijeen gewied door Goethe, die een verzamelaar was van de aegopodium podagraria, onder tuinliefhebbers beter berucht als ‘zevenblad’.
Wie op zoek is naar een nieuwe uitdaging moet eens proberen een tuin te ontdoen van dit plantje. Dan leer je 't wel af, dat bijna ziekelijke zoeken naar nieuwe uitdagingen. Want na drie weken kun je weer van voren af aan beginnen.
De aegopodium podagraria is een sappig groen steeltje, dat bovenaan twee zijsteeltjes heeft. Op het hoofdsteeltje zitten drie blaadjes, op de beide zijsteeltjes elk twee. Geen overdadig luxe plant dus. Hij moet het dan ook vooral hebben van de kwantiteit in plaats van de kwaliteit, want hij overwoekert de hele tuin en blijkbaar bij voorkeur de mijne.
Lees verder...
Woensdag 27 April 2005 in categorie Klein Proza
Al sinds jaar en dag lees ik in mijn krant dat het steeds slechter gaat met het verstand van Nederland. De kenniseconomie raakt alsmaar verder achterop, steeds minder studenten kiezen voor de bètavakken en de bezettingen van het Maagdenhuis zijn ook niet meer wat ze waren.
Ik begrijp wel hoe dat komt. Zoiets vindt z’n oorsprong in de kinderjaren. Voor de hedendaagse jonge onderzoeker valt er namelijk weinig meer te onderzoeken.
Neem de klok. In mijn jeugd ontmantelde ik een Hema-wekker, verbaasde me over de vele radertjes en schroefjes, zette hem weer ongeveer in elkaar en hield twee onderdelen over. Dat laatste gaf niks, het werkingsprincipe was daarna bekend. Aan een moderne wekker valt echter niet meer te demonteren dan de batterij.
Lees verder...
Vrijdag 04 Maart 2005 in categorie Klein Proza
Onlangs is aan ons vaderlands cultuurgoed toegevoegd
'de Gouden Doerian'. Dat is een prijs voor de slechtste Nederlandse roman van het afgelopen jaar. Eerst veronderstelde ik dat het een provocerende grap was van bedenker Adriaan Jaeggi, maar het schijnt ernst te zijn. Er is een heuse longlist opgesteld waarin tot dusver eenentwintig romans nauwgezet zijn afgefakkeld.
Lees verder...