Woensdag 05 December 2007 in categorie Verhelderende Gesprekken
Wekelijks worden op het Sint Parlementarius College te Den Haag in de lerarenvergadering de leerlingen doorgesproken. Met name de echte probleemgevallen.
"En dan zijn we nu toe aan onze Geertje..."
"Hè, moet dat nou?"
"Ik stel een rookpauze voor..."
"En ik ga even naar het toilet om te braken..."
"Er gaat verdorie geen week voorbij of dat joch zorgt voor moeilijkheden!"
"Moeten we hem niet eens langs de schoolpsycholoog sturen?
"Gisteren heeft hij die nog voor een zieke geest uitgescholden, dus dat lijkt me bij voorbaat kansloos..."
"Een van de leraren noemde hij knettergek."
"Ja, zelf weet hij z'n mond wel open te trekken, maar als een ander dat een keer bij hem doet is de school te klein!"
"En dan dat malle haar. Zeggen die ouders daar nou nooit wat van?"
"Het is geloof ik een beetje een asociaal gezin..."
"Een tijdje terug wilde hij een boek verscheuren."
"Weet hij dan wat een boek is?"
"Dat jong hoort hier niet thuis!"
"Kunnen we hem niet gewoon van school trappen?"
"Ben ik voor! Hij krijgt steeds meer meelopers."
"Ik zeg: weg ermee! Hij is niet eens katholiek!"
"Op de Glen Mills is hij meer op z'n plaats."
"Of bij Martin Gauss... Is ook een idee..."
"Jammer eigenlijk..."
"Wat?"
"Dat we niet mogen martelen..."
"Tja... Ons pedagogisch instrumentarium is nu eenmaal beperkt..."
"Dat abortusverbod indertijd van onze Heilige Moederkerk werkt nu behoorlijk tegen ons..."
"Nu zie je wat ervan komt!"
"Zullen we even serieus blijven, collega's?"
"We kunnen ook een islamitische school worden in plaats van een katholieke. In de praktijk zijn we dat tóch al!"
"Goed idee. Gaat Geertje uit zichzelf wel weg..."
"Afgesproken! Dat is dan ook weer opgelost!"
"Okay, volgende patiënt: dat kind van Verdonk..."
"Nee hè? Ik krijg hier een acute burn-out geloof ik..."
Vrijdag 17 Augustus 2007 in categorie Verhelderende Gesprekken
"Ja, jongen, ik dacht ik bel zelf maar eens, want je staat nou al twee weken op die camping en we horen maar niks. Je vader en ik maken zich een beetje ongerust..."
"Ongejust? Waavooj? Met mij gaat 't pjima hooj..."
"Je klinkt een beetje raar..."
"O, ik ben net w-wakkej
*burp*..."
"Net wakker? Het is al drie uur!"
"Isj dat zoow?? Nou ja, zekej veslaapeh..."
"Je eet toch wel genoeg, hè, Dennis?"
"Ja mam, ik djink heus wel... gjenoeg..."
"Ik vroeg of je genoeg éét, Dennis!"
"Ja, nou je 't zegjt... W-wacht effe... Ik moet ééé...ven een patatje oojlog uitbjaken geloof ik..."
"Een wát?"
"Een pata-
bwjààchch.....! Pfoe, zeg heej,
*burp*, uche, kjistus noggantoe heej, die kjoket van gisteje heb 'n vekeejde afslag genome, glooffik..."
"Je vader vraagt of je soms dronken bent, Dennis!"
"Ik?? Djonke? Ik zouw nie wete waajvan! We djinke hiej alleen maaj janja!"
"Janja? Wat is dat? Zit daar alcohol in?"
"Nee, jánjá! Godvejdomme, ik kan dat woojd nie eens uit me bek kjijge, hooj je dat? Wacht effe: janja... llan-já! Van die limoojnadesiloop! Je weettohwel wat janja is?"
"Bedoel je ranja? Ik geloof er niks van..."
"Ja, pjeciesss: janja! Dat isj 't..."
"Is 't een beetje een leuke camping, daar in Renesse?"
"Camping??? Kzounieweette.. Nog niks van gesjien eigelek..."
En dan nog dit:
Een nieuwe aflevering van Het Radiolog bij VPRO's De Avonden staat als audiostream onder de knop 'Verbal Jam op de radio' (zie rechts). Doorspoelen tot op 38 minuten en 17 seconden.
Binnenkort ook als mp3 in de nieuwe
audio- en videotheek.
Dinsdag 01 Mei 2007 in categorie Verhelderende Gesprekken
De politie in de regio Zuid-Holland Zuid raakte in opspraak omdat zij hangjongeren op straat
fotografeerde. Dit kon wel eens in strijd zijn met de privacyregels, zo vinden diverse advocaten en kamerleden. Maar wat vinden de hangjongeren daar zélf eigenlijk van? We vragen het hangjong Dennis (16) uit Dordrecht.
"Ow, daor zitte wij helemoal nie mee! Wij neme onze eige moatregele om zow te zegge..."
"Aan wat voor maatregelen moeten we dan denken, Dennis?"
"Nouw, wij hebbe allemoal wel zo'n cameramobieltje op zak, niewoar? Wij benne zelluf al drie joar bezig met 't moake van een smoeleboek van de smerisse in onze wijk. Dat we ze een beetje lere kenne, zogegezegd. Dan wete we op laas bij welleke smeris we motte wegweze en bij welleke nie. Dus as ze ons fotografere, fotografere wij hullie oak. Lowgisch toch? En dan mms'en we de foto's an elkoar door, zow goat da..."
"Hebben die agenten daar dan geen bezwaar tegen?"
"We zegge gewoon: we fotografere jullie effe, dat is dan effe voor ons. Ze kenne moeiluk wat zegge as zullie het ook bij ons flikke, niewoar? En as ze nie wille dan doen we 't loater van een afstand. Mijn mobiel heb 'n fijne zoomfunctie, haha."
"En hoeveel agenten hebben jullie al op de foto?"
"Nouw, op 'n poar nieuwelinge noa hebbe we onderhand wel zown beetje 't hele korps, daggik. Hier in Dordrech dan, hè..."
"Dus eigenlijk is dit idee helemaal niet nieuw?"
"Neej, we doen 't al joare. We noeme het 't 'Smerisse Informoasie Systeem'. Geinig toch?"
Vrijdag 27 April 2007 in categorie Politiek & Maatschappij, Verhelderende Gesprekken
Lang, lang geleden, jongens en meisjes, toen ik nog op de Protestants-Christelijke lagere school zat, moest ik eens nablijven. Het hoofd der school, van wie ik les had, sprak mij vermanend toe. Ik had namelijk de kinderen van de Rooms-Katholieke school aan de overkant uitgescholden en daarbij ook nog gevloekt.
De meester keek mij door zijn brilletje lang en bestraffend aan.
"Enig idee waarom ik je laat nablijven?"
"Kweenie, meester..."
"Dit is nou al de zoveelste keer!"
"Wat, meester?"
"Dat je die kinderen van de overkant loopt te provoceren!"
"Wat is provoceren, meester?"
"Ze loopt uit te dagen!"
"Dat doen die vuile papen bij ons ook, meester! En ze willen altijd vechten!"
Woedend sloeg de meester met zijn vlakke hand op z'n bureau.
Het negertje van het zendingsbusje sprong van schrik een decimeter omhoog.
Een half schoolkrijtje rolde op de grond.
Lees verder...
Woensdag 03 Januari 2007 in categorie Beeld en Geluid, Verhelderende Gesprekken, Beeld en Geluid
Voor de radio-versie, klik hier.
"Ik wil later beroemd worden!" verklaarde het kleine nichtje naast mij op de bank vastbesloten.
Dat leek mij een ambitieus plan en nieuwsgierig informeerde ik hoe ze dat ging aanpakken.
"Oh, ik blijf gewoon altijd glimlachen," antwoordde ze en krulde onderwijl een koket lonkend lachje om haar lippen. Dat kon best eens gaan lukken met die beroemdheid.
"En hoe beroemd wil je dan worden?" vroeg ik. "Wéreldberoemd of alleen in Nederland?"
Haar ogen dwaalden een moment nadenkend diagonaal naar het plafond.
"Alleen in Nederland lijkt me wel genoeg," besloot ze.
"Dus zoiets als Sonja?"
"Nee. Want die ken ik niet."
"Ken je Sonja Barend niet? Dat is de televisievrouw die zaterdagavond afscheid heeft genomen! Ze heeft zelfs een hoge onderscheiding gekregen van de koningin!"
"Nou, nóóit van gehoord!" hield mijn nichtje vol.
"Ach, natuurlijk wel! De burgemeester was erbij. En Paul de Leeuw!" draafde ik door. "En Martin Bril hield een feestrede voor haar waarin hij zei dat hij altijd zo verliefd op haar was geweest. En dat geloofde ik wel, want de geilheid in zijn ogen was na al die jaren nog maar nauwelijks uitgedoofd!"
Lees verder...
Maandag 27 November 2006 in categorie Verhelderende Gesprekken, Sport
Gisteravond ineens een snikkende Wesley Sneijder aan de telefoon. Dat was me in het verleden al eens eerder overkomen.
"Zo Wesley, dát is lang geleden! Hoe staat het leven, jongen?"
"Ik ben het veld uit gestuurd meneer!"
"Dat is niet zo best Wesley. En hoe kwam dat zo?"
"Ik zei iets lelijks tegen de scheidsrechter, meneer."
"Wat zei je dan tegen de scheidsrechter, Wesley?"
"Blinde tyfushond, meneer..."
"Kun je dat nog even herhalen Wesley?"
"Blinde tyfushond."
"Nou, nou, nou... Zo heeft je moeder het je toch niet geleerd, hè Wesley?"
"Nee meneer. Maar ze zeggen het allemáál!"
"Wie is allemaal, Wesley?"
"Nou, de anders spelers. En de tribune soms ook!"
"Weet je wat ik denk, Wesley?"
"Nee, meneer."
"Ik denk dat die club van jou eens wat centjes moet steken in een cursus 'spreken in het openbaar'. Dan leren jullie je tenminste wat zorgvuldiger uitdrukken op het veld. Wanneer de emoties dan écht te hoog oplopen kun je altijd nog je toevlucht nemen tot zoiets als 'visueel gehandicapte dingo'. Dat snapt de scheids tóch niet. En de tribune al helemáál niet."
"Ik óók niet, meneer..."
"Daar is nu juist die cursus voor, Wesley. Want het is toch godgeklaagd dat spelers die een paar ton per jaar verdienen niet eens in staat zijn een beetje fatsoenlijk te communiceren met de wedstrijdleiding. Heeft meneer Ten Cate daar trouwens nooit op gewezen?"
"Die is zélf ook weggestuurd door de scheidsrechter, meneer. Naar de tribune."
"Dat zal dan een keertje tijd worden. Als scheids zou ik zo'n opgeblazen maffiose puistenrotkop ook niet vlak langs de lijn willen. Dat leidt veel te veel af."
"Kunt u dat nog een keer herhalen, meneer?"
"Beter van niet Wesley. Zoiets moet je nu eenmaal genuanceerd weten te brengen en dat kun jij niet. Straks trappen ze je nog de club uit ook. Willen ze je alleen nog maar bij Sparta hebben..."
"Hoezo Sparta, meneer?"
"Daar speelde je gisteren tegen, Wesley. Maar waarschijnlijk te kort om dat nog mee te krijgen..."
"Maar wat moet ik nu doen meneer?"
"Wat dacht je van voetballen, Wesley? Gewoon goed voetballen en verder je klep dicht houden? Want ook nu blijkt weer: elk woord dat een profvoetballer zegt is er één teveel. Dus hang nu maar weer op."
"Ja, meneer..."
"En doe de groeten aan Ramona. Niet om 't een of 't ander trouwens, maar wat heeft dat wijf van jou een domme blonde poppenkop, zeg!"
Maandag 13 November 2006 in categorie Verhelderende Gesprekken
Afgelopen vrijdagavond was ik getuige van een multiculturele twist die tamelijk hoog opliep. Bij de beschrijving ervan zal ik, zoals een goed getuige betaamt, de correcte terminologie hanteren.
Ik sjokte na het winkelen bij de supermarkt huiswaarts, op de hielen gezeten door mijn piepende boodschappenwagentje, dat ernstig uit zijn voegen hing vanwege zes liter Roosvicee, drie liter bananenvla en een pak Chocomel.
"Ik moet toch eens een nieuw boodschappenwagentje kopen," bedacht ik. Een heer van mijn leeftijd loopt tóch al voor lul met zo'n ding, dus dan moet het niet nog eens een krakend kavalje zijn.
Bij de kruising verleende een bejaarde patsers-BMW plots geen voorrang aan een fiets. Dit rijwiel werd slingerend en joelend voortbewogen door twee jongemannen met een Noord-Afrikaans uiterlijk. Een lange en een korte. De korte zat achterop. In een poging de BMW te ontwijken schampten zij de achterkant van het voertuig. Hierop sprong een kleine bestuurder met een Caraïbisch voorkomen driftig uit de wagen. Hij ging verhaal halen.
Lees verder...
