Woensdag 11 Februari 2004 in categorie Criminaliteit en recht, Politiek & Maatschappij
Minister Donner wil het Burgerlijk Wetboek zodanig aanpassen dat het slaan van kinderen als ongepast wordt aangemerkt. Hij wil de rechter aldus meer mogelijkheden in handen geven om kinderen die regelmatig worden geslagen te beschermen. Indien nodig wil hij ook de bekende 'pedagogische tik' verbieden. Op dit moment is deze door de Hoge Raad nog toegestaan. Donner is uit op een discussie en die gaat hij krijgen. Weer zo'n heerlijk onderwerpje voor B&W, Twee Vandaag, de heer Knevel of eventueel zelfs Nova. Ontpopt de rechtsgeleerde Donner zich hier als pedagoog?
Lees verder...
Woensdag 14 Januari 2004 in categorie Criminaliteit en recht, Politiek & Maatschappij
Dinsdagmiddag werd de 49-jarige adjunct-directeur van het Haagse
Terra College Hans van Wieren in het hoofd geschoten door de 17-jarige geschorste leerling Murat D. Het slachtoffer overleed rond tien uur diezelfde avond.
In de media speculeren deskundigen en politici hoe het zover heeft kunnen komen. Handhaving van regels en meer duidelijkheid vanaf de eerste dag dat de leerlingen op school komen is een veel gehoord advies.
Een belangrijke medeoorzaak blijft echter tot dusver ongenoemd.
Zondag 21 December 2003 in categorie Criminaliteit en recht
Er is een moord gepleegd. Niet zomaar een gevalletje burengerucht of rollatordiefstal dus. De inspecteur en zijn hulpje gaan samen enkele verdachte personen langs om hen eens stevig aan de tand te voelen. De eerste verdachte werkt in een garage. Tijdens de ondervraging blijft hij gewoon met zijn kop onder de motorkap aan het luchtfilter rommelen. De tweede verdachte verdient zijn brood in een magazijn. Tijdens de ondervraging blijft hij ijskoud met dozen en kratten heen en weer lopen. De vertegenwoordigers van de sterke arm sjokken braaf achter hem aan.
Deze beelden berusten niet op de werkelijkheid maar op de televisie. In de film en in de politieserie mogen zelfs de lastigste verdachten vrijwel
altijd gewoon doorgaan waar ze mee bezig waren! Is u dat wel eens opgevallen? Waanzinnig irritant is dit en het is ook bijzonder sullig van die detectives dat zij dit over hun kant laten gaan. Dat zal toch godverdegodver een beetje mooi worden! Je staat als dienaar van de wet met iemand te praten en die onbeschofte proleet gaat ondertussen nota bene doodleuk verder met het klusje dat hij op dat moment aan het doen is! En ze flikken het niet bij zomaar de eerste de beste, nee, zelfs prominenten als Dalziel, Frost en Morse laten zich gewoon voor lul zetten door dat tuig! Het gaat hier wèl om een moord ja? Dat grijp je dat soort schorem toch even bij de revers en ramt ze tegen de muur: luisteren jij en antwoord geven! Wat zullen we nou krijgen? Dit is belemmering van de rechtsgang! Sta ik hier belangrijke informatie in te winnen, ga jij gewoon door met afwassen, duiven melken, grafdelven, kantklossen, mest ruimen, vis fileren, van het kastje naar de muur lopen of waar die gasten in die films zo nodig allemaal mee bezig moeten zijn. Kan dat niet eventjes wachten? Op deze manier ben je voor mij al bij voorbaat verdacht. We kunnen dit gesprek óók op het bureau voortzetten, begrijp je? Dus zitten en luisteren!
Ja! Zo is 't toch? In de werkelijkheid is het oplossingspercentage al laag genoeg! Dan moeten ze in de film niet óók nog eens gaan tegenwerken!
Sommige mensen vinden dat ik mij te veel laat meeslepen door alle ellende in de wereld...
Dinsdag 18 Februari 2003 in categorie Criminaliteit en recht
Uit het nieuws van de afgelopen dagen:
Ramkraak met shovel
Ik weet 't edelachtbare, het is ook niet goed te praten. Stoppen met roken brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe. Dat heb ik nu zelf wel ervaren...
Dit moet overigens niet teveel een lifelog gaan worden...
Zondag 08 December 2002 in categorie Criminaliteit en recht
Het is alweer een maandje of wat geleden, maar het blijft me bezighouden! Ik krijg het maar niet uit mijn gedachten, gek hè? Het ging om die zaak met de Albert Heijn medewerkers die een beroofjunk een bonusklap hadden verkocht. En wie verschijnt ineens op mijn televisiescherm? Gerard Spong, een van Neerlands duurste strafpleiters! Zijn kantoor, in de persoon van Mr. Soriano, blijkt de junk in kwestie te gaan verdedigen.
Ik gun iedereen adequate rechtsbijstand, dus ook een junk. Toch rijzen mijn wenkbrauwen op zo'n moment even tot vlak onder de haargrens. Want waar betaalt zo'n tiep dat van? Deze week vernam ik dat concurrent Moskowicz pakweg 500 Euro per uur rekent. Dat kan Gerard Spong natuurlijk niet op zich laten zitten, dus zijn tarief zal ook wel ergens in die buurt liggen.
De junk in kwestie zal weliswaar via een toevoeging procederen, maar als ik me goed herinner bedraagt de minimale eigen bijdrage daarvoor toch nog zo'n 55 Euro. De staat betaalt de advocaat, maar het zou mij verbazen wanneer deze meer dan 100 Euro per uur toegeschoven krijgt. En dus blijft het kantoor van Gerard Spong toch met een gaatje in de begroting zitten, lijkt mij zo.
Ik moet zeggen: Mr. Spong is flink in mijn achting gestegen! Zoveel compassie met de zwakste in de samenleving had ik nooit achter zijn pokerface gezocht. Advocaten mogen zelf geen reclame maken, daarom zal ik zijn altruïsme hier belonen met wat gratis publiciteit.
En dus, waarde lezers, mocht u ooit het slachtoffer worden van een zinloze klap voor uwe harses: bel Spong op stel en sprong!
Maar verdacht blijft het...
Dilemmadiscussie
Maandag 11 November 2002 in categorie Criminaliteit en recht
vervolg op noodweer (2)
De vorige aflevering van 'noodweer' maakte veel discussie los. Hopelijk doet u ook deze keer weer enthousiast mee. Sommigen vonden de zaak eenvoudig, redeneerden volgens de bestaande rechtsregels. Anderen kwamen met persoonlijke ervaringen of waarnemingen en vonden het daardoor moeilijker om begrip te hebben voor diezelfde regels. Temeer omdat ook het handhavingsprobleem een duidelijke rol speelt. Het verschil tussen theorie en praktijk, tussen abstract en concreet, om het kort door de bocht samen te vatten.
Daarom lijkt het me goed om in het volgende voorbeeld iets meer het persoonlijke aspect in te bouwen.
Casus 2
Uw dochter van dertien is naar pianoles. U weet dat ze op de terugweg langs een stil en donker bospad naar huis moet fietsen. Daarom fietst u haar tegemoet. Op een gegeven moment ziet u haar inderdaad in de verte naderen, maar tot uw schrik ziet u dat een zwaargebouwde kerel haar van haar fiets sleurt en haar het bos in trekt. De angst slaat u om het hart, want u weet van tevoren dat u deze beer van een vent nooit aankunt, tenzij met zeer bruut geweld.
U besluit het juiste te doen, namelijk hetgeen het televisiespotje u heeft geadviseerd:
- U onderneemt zelf géén actie.
- U belt onmiddellijk 112.
- U onthoudt de kenmerken van de dader.
- U laat het slachtoffer niet alleen, d.w.z.: wacht op enige afstand op de politie.
Tóch heeft u het gevoel dat dit spotje he-le-maal niet klopt. U kijkt om u heen, maar in geen velden of wegen verder iemand te bekennen. U ziet wél ineens die zware, zeer geschikte knoestige boomtak liggen...
Ik ben benieuwd wie er niet voor de zware boomtak gaat, en ook: waarom dan niet?
Dilemmadiscussie
Woensdag 06 November 2002 in categorie Criminaliteit en recht
vervolg op noodweer (1)
Misschien bent u de discussie over in hoeverre de Albert Heijn medewerkers bij de aanhouding van een overvaller teveel geweld hebben gebruikt allang zat. Toch kunt u er maar beter even doorlezen, want voor u het weet zit u misschien straks zélf verongelijkt en mokkend in het cachot. U kunt in zo'n geval natuurlijk Prins Bernhard bellen, maar dan zult u net zien dat deze zijn verontwaardiging alweer op een andere misstand heeft gericht.
Bij geweldsdelicten ervaren burgers een onbalans tussen het risico voor de dader en het risico voor het slachtoffer. Aan justitie en politie is het geweldsmonopolie gedelegeerd. De (potentiële) slachtoffers hebben echter het gevoel dat deze instanties onvoldoende in staat zijn namens hen op te treden en voelen zich onveilig. Daarom nemen zij het recht maar weer in eigen hand, soms letterlijk in de vorm van een honkbalknuppel naast de kassa. Psychologisch is dit begrijpelijk, want wanneer je je niet verweert blijf je doorgaans zitten met posttraumatisch stress-syndroom vanwege de angst en de vernedering. Juridisch wordt dit echter niet zo best begrepen. Dilemma dus.
Op dit moment staat in de media vooral de vraag centraal: hoe ver mag je gaan in het verdedigen van lijf en goed? Het is goed dat die discussie wordt gevoerd, maar hij is te eenzijdig. Immers, hierdoor ligt de verantwoordelijkheid weer bij het slachtoffer om de juiste afweging te maken in een zeer bedreigende situatie.
Laten we de zaak daarom ook eens omkeren en de vraag stellen: dient de criminele medemens de consequenties te aanvaarden van een risicovolle en gewelddadige omstandigheid waarin hij
zich welbewust en meestal met voorbedachten rade begeeft?
Bijvoorbeeld de situatie dat hij een overval pleegt of iemand op straat berooft?
Wij moesten daar maar eens een smalle maatschappelijke discussie over voeren aan de hand van een aantal verzonnen, maar niet ondenkbare situaties. Ik ben benieuwd wat uw standpunt is. Want we gaan proberen het de officier van justitie flink moeilijk te maken. Gaat het slachtoffer wèl of niet te ver in zijn zelfbescherming?
Casus 1.
Een winkelier heeft het inmiddels bekende bord in zijn zaak:
“In geval van diefstal bellen wij eerst de ambulance en pas daarna de politie.”
De wijkagent waarschuwt hem dat dit niet kan en dat hij ook die honkbalknuppel achter de toonbank maar beter niet kan gebruiken. Gehoorzaam verwijdert de winkelier bord en knuppel. De wijkagent vertrekt tevreden en op weg naar buiten aait hij nog even die altijd zo lieve hond van de winkelier.
De wijkagent weet echter niet dat de lieve hond een afgerichte pitbull is, die iedereen die een wapen op zijn baas richt onmiddellijk naar de strot vliegt. Voor de rest is het beestje de goedheid zelve en heel prettig met kinderen.
Kort en goed, de brave middenstander wordt op een kwade klaarlichte dag in zijn winkel overvallen en krijgt daarbij een vervaarlijk slagersmes op de keel gezet. U begrijpt: dat pikt de pitbull niet en de dader wordt dermate vreselijk toegetakeld dat zijn eigen moeder voor de rest van haar leven een fobie voor hem heeft.
Aan u de vraag: dienen wij dit als normaal bedrijfsrisico voor de overvaller te beschouwen of excessieve noodweer van de winkelier?
(wordt vervolgd, meer situaties in een volgende aflevering).
Laat maar eens horen, die mening...
