Maandag 03 Mei 2004 in categorie Geldkwesties, Schandelijke taferelen
Ik blader nog even virtueel terug naar de Volkskrant van afgelopen vrijdag en lees daar dat de Hartstichting haar directeur heeft ontslagen. Deze directeur, dokter Volkert Manger Cats, verdiende veel teveel. De man werkte er al sinds 1997, maar het bestuur kwam daar nú pas achter. Toen onlangs bleek dat het salaris in vergelijking met andere liefdadigdoeners echt belachelijk hoog was, werd hem verzocht 45.000 van de 175.000 Euro per jaar in te leveren. Want ja, die vrijwillige collectanten wilden niet meer de straat op, hè? Manger Cats weigerde en mocht vertrekken.
Lees verder...
Zondag 02 Mei 2004 in categorie Media
Jan Peter Balkenende mocht zich vandaag in het tv-programma Buitenhof een uur lang te buiten gaan aan zichzelf. Hij kreeg de kans zijn imago wat op te vijzelen, want de Nederlandse bevolking had hem via een opinieonderzoek laten weten hem en zijn regering totaal niet te zien zitten. Vergeefse moeite natuurlijk.
JPB straalt ook geen enkel gezag of staatsmanschap uit. Wim Kok deed dat wel, ondanks enige harkerigheid van tijd tot tijd.
Lees verder...
Zaterdag 01 Mei 2004 in categorie Elders gepubliceerd
In deze periode van vrije en lenteachtige dagen is de loop er op deze site toch een beetje uit, dus blijf ik zelf natuurlijk niet binnen zitten. Ik heb echter nog genoeg op de leestafel liggen dat u waarschijnlijk nog niet heeft geconsumeerd, dus laat ik daarheen verwijzen. Elders verschenen de afgelopen twee weken de volgende stukken:
In literair tijdschrift
OpSpraak:
Het voorjaarsoffensief en
Ome. De column van deze week is
Een stofwolk in de verte. Alle columns bij OpSpraak (tot vorige week) staan ook
hier gearchiveerd.
Bij
Amsterdam Centraal:
Vuilnismannenvooroordeel.
Zaterdag 01 Mei 2004 in categorie Klein Proza
De lentezon lokt ons naar buiten en wij wandelen in het Amsterdamse Bos langs de roeibaan. Er heerst een gezellige drukte, want er zijn net roeiwedstrijden aan de gang. Ik weet niets van roeien, behalve dat de beoefenaars, inclusief de dames, dikwijls grote handen hebben. Dat komt natuurlijk van dat eindeloze rukken aan die roeispanen.
Een omroeper neuzelt met kabbelende stem zijn commentaar op het verloop van de roeibootraces. Daar hadden ze iemand anders voor moeten nemen, denk ik nog, iemand die gloedvol de emoties van het publiek opzweept over de werkelijk zenuwslopende titanenstrijd bij de acht zonder stuur tussen Nereus en Aegir. Nu lijkt het meer een verslag van het meisjesturnen. Bijna ongemerkt schuiven de boten over de eindstreep en kaatst er hooguit nog wat gebabbel tussen de oevers over de dubbele bootlengte achterstand van de ploeg van Nautilus, "die dus helaas geen rol van betekenis meer speelt..."
Gelukkig zijn daar nog de supporters. Die maken veel goed. Na elke start nadert er in de verte een stofwolk. Niet over het water, maar langs de oever. Het is het aanmoedigingspeloton dat mee oprijdt met de roeiers. Het bestaat voornamelijk uit mannelijke studentencorpstypes die zich op rammelende jatfietsen uit de naad trappen om de boten bij te houden. Bijna allemaal zijn zij gekleed in even vreemd- als veelkleurige gilets.
Tijdens het passeren van het peloton maken wij kennis met het 'ballenbrallen'. Diep uit de keelkraters van de corpsleden stijgen agressieve oerkreten op die als rauwe aardappelen over het water worden geslingerd. Slechts bij uitzondering zijn er enkele coherente lettergrepen te distilleren uit het barbaars geloei. Dan menen wij een bekakt 'pak ze' en 'maak ze af' te verstaan.
Dit wekt bij ons uiteraard de nodige verwachtingen. Wij houden hoopvol halt om te zien of de teams van de acht met stuurman inderdaad zullen afwijken van hun rechte baan, elkaar zullen enteren en met de roeispanen de concurrerende boten aan spaanders zullen slaan. Tenslotte hebben al die roeiverenigingen niet voor niets van die stoere namen als Viking en Skøl, dus wordt het een keertje tijd dat er iets opwindenders gebeurt dan een beetje synchroonpeddelen.
Helaas, niets van dat al. Zowel de boten als de ballen gaan in rechte lijn richting finish. De omroeper complimenteert de winnaars beleefd met hun 'uitmuntende prestatie'.
Diep teleurgesteld vervolgen wij onze weg naar ons eigen spannende einddoel, te weten Boerderij Meerzicht, alwaar wij een pannenkoek nuttigen. Uitbuikend op het terras ventileren wij hardop onze mening dat roeien toch maar een saaie sport is. Wij worden hierin onmiddellijk tegengesproken door roeiliefhebbers aan het volgende tafeltje. Onlangs nog wurgden negen leden van het Delftse studentencorps bijna een roeier van het Amsterdamse Okeanos met zijn eigen stropdas, waarna hij bewusteloos te water werd geworpen. O zo! Nou u weer! Noem dat maar saai!
Veiligheidshalve verleggen wij het gesprek naar het edele biljartspel, want de echte roeifanaat moet je natuurlijk niet te lang blijven sarren met laatdunkende scherts.
verschenen in nieuwsbrief nr 155 van het literair tijdschrift OpSpraak
№ 32
Woensdag 28 April 2004 in categorie Kunst en Cultuur
"Een inrichting is als een spiegel van de ziel" lees ik. Dat is een mooie gedachte, overweeg ik. In de inrichting wordt de ziel van de patiënt gereflecteerd zodat deze inzicht krijgt in zijn problemen, begrijp ik.
Fout. Ik lees deze gedachte niet op de site van een psychiatrische inrichting, maar op die van
Jan des Bouvrie. En zodra het alleen maar over woninginrichting blijkt te gaan wordt het een heel banaal zinnetje. Net zo nietszeggend als al die ontwerpen van Jan des Bouvrie. Zijn werk gaat ten onder aan de veelheid. Heel Nederland is ontworpen door Jan des Bouvrie.
Je hebt witte verf en witte verf van Jan des Bouvrie. Het verschil is duidelijk te zien:
gewoon wit jan des bouvrie wit
Je hebt lelijke telefoons en je hebt lelijke telefoons van Jan des Bouvrie. Je hebt een lelijke kaasschaaf en je hebt een lelijke kaasschaaf van Jan des Bouvrie. Het gaat er ook niet om hoe het eruit ziet, het gaat erom dat er Jan des Bouvrie op staat. Dan is het minstens twee keer zo duur.
Jan des Bouvrie is al lang geleden opgehouden een ontwerper te zijn. Gelijk heeft hij. Zijn naam ergens opzetten volstaat. Het volk met teveel geld wil bedonderd worden en is tevreden. En Jan dus ook.
Maar ondertussen word ik er wel een behoorlijk gestoord van om aan zo'n beetje elk object in Nederland de naam Jan des Bouvrie gerelateerd te zien. Ik pleit dan ook voor de instelling van een keurmerk op producten die nog niet door Jan des Bouvrie zijn ontworpen. Iets in de trant van
'Gegarandeerd Bouvrie-vrij'. Het zou namelijk mooi zijn wanneer het juist een
aanbeveling wordt wanneer iets
niet door Jan is vormgegeven. Dat je dan de mensen overal in winkels hoort zeggen: "Goh, geweldig! En zo prachtig Non-des-Bouvrie!" Hoog tijd dus voor de Bouvriebevrijding, het zou een opluchting zijn voor ons land.
Gekken en dwazen schrijven hun naam op deuren en glazen. Nòg gekkeren en dwazeren laten zich voor veel geld belazeren. En zo zijn we toch nog terug bij die inrichting.
Exclusief voor u geschreven door Verbal Jam!
Update:
Dille maakte naar aanleiding van dit stukje een handige button voor op uw site:
Woensdag 28 April 2004 in categorie Kunst en Cultuur
Van tijd tot tijd doe ik een
art project onder de titel
Out of Reality. In dat kader komen soms de meest waanzinnige concepten op mij af. Die werk ik dan uit in een
volume, een soort hoofstuk zeg maar. In het eerstkomende
volume maak ik mijzelf bijvoorbeeld een dag lang tot het centrum van een belangrijke historische gebeurtenis. De datum van dit volume wordt 1 mei 2004 en is getiteld:
Ik ben Europa. Waarom die titel in het Nederlands is begrijpt u zometeen.
Lees verder...
Dinsdag 27 April 2004 in categorie Baanbrekende denkbeelden
Zelfkastijding door moslims.
Foto: M. Zaatari
Ik heb de titel van deze mini-serie veranderd, want alles is voor verbetering vatbaar. Zoals ik al in de
vorige aflevering naarvoren bracht moeten wij religie afschaffen. Het maakt de mensen maar onrustig en onverdraagzaam. Dit kunnen wij dagelijks in het nieuws zien. Het is de mensheid namelijk niet duidelijk te maken dat het geloof niet zoiets is als een voetbalclub, waarvan er meerdere naast elkaar kunnen bestaan, waarvoor je een eeuwigdurende competitie kunt opzetten en waarover je zelfs oorlog kunt voeren. Want voetbal is oorlog, zo leerde de oude profeet Rinus Michels ons al.
Lees verder...
