Lezers doen nooit wat webloggers willen
Zondag 06 Juni 2010 in categorie Elders gepubliceerd
Ik schrijf weblogs en ik lees weblogs.
Tussen de schrijver en de lezer is een groot verschil.
Als lezer doe ik bijna nooit wat ik als schrijver zou willen.
Daarin verschil ik trouwens niet van de meeste andere webloglezers en -schrijvers.
Als weblogger wil ik bijvoorbeeld dat mijn lezers een aardig stukje zoveel mogelijk verspreiden via Twitter, Facebook, Digg, Ekudos, Nujij, vrienden, kennissen en collega's.
Anders kan ik die PC Hooftprijs helemáál wel vergeten.
Vroeger was er zelfs iemand die mijn stukjes uitgeprint op de wc hing.
Ik wist niet zeker of ik dit als een compliment moest opvatten, maar de fan in kwestie verzekerde mij van wel.
Lezers moeten ook vaak terugkomen, mijn blog bookmarken, in hun linklijst zetten, op hun eigen blog ernaar verwijzen in zoveel mogelijk stukjes en ook heel veel reacties plaatsen (waarin ze hulde roepen en dergelijke dingen).
Maar dat doen ze niet! In elk geval lang niet genoeg, stel ik tandenknarsend vast.
Heel herkenbaar, denkt u nu. Want ik doe het bij u ook niet. Terwijl het toch heel leuk kan zijn eens terug te bladeren in iemands archief. Het hele weblog van begin tot eind door te lezen desnoods. De verschillende categorieën eens te bekijken.
Er kan zoveel méér met een weblog namelijk.
Er is maar één lezer die dat allemaal doet. Jijzelf.
Heel treurig eigenlijk, dat webloggen.
Zelfpromotie is moeilijk. Daarvoor zijn we te calvinistisch bescheiden opgevoed.
Ik moet altijd eerst even een mentale aanloop nemen voordat ik stiekem een stukje van mezelf op Ekudos of Nujij durf aan te bevelen.
Eigenlijk horen anderen dat te doen.
Ik heb niet voor niets al die knopjes onder elk stukje gefrunnikt!
Maar ze doen het niet.
Ze kunnen het zo makkelijk op twitter zetten en tien keer retweeten.
Ze-doen-het-niet!
Het is boter aan de galg gesmeerd.
Paarlen voor de zwijnen.
Bloggen is feitelijk louter zelfbevrediging.
Ergens toch wel lekker dus...
Geschreven voor weblogmagazine about:blank
Tweet |