De politieke pukkel

Met enige regelmaat zie ik op de televisie mensen met een pukkel op hun gezicht, in het dermatologisch jargon een neavus genoemd. Eigenlijk is het een moedervlek, al dan niet gekleurd door pigment.

Ik krijg er altijd ietwat de kriebels van. Als ik er zelf eentje zou hebben ben ik neurotisch genoeg om er voortdurend aan te pulken. Dus ik begrijp niet waarom pukkelbezitters zo'n ding niet laten weghalen. Waarschijnlijk hebben deze mensen een uitermate kalm, onverschillig, gedisciplineerd of juist provocerend karakter.

Maar de sociale omgeving heeft er last van. Je kunt je immers niet meer concentreren op wat iemand zegt, je raakt gebiologeerd door de pukkel. Ik heb het dan nog niet eens over smerige wratten waaruit triomfantelijk drie zwarte haren ontspruiten, op de kin of vlak naast de neus, zoals oude tantes die plachten te hebben. Nee, een gewone pukkel is wat mij betreft al erg genoeg.

Dat de man of vrouw in de straat geen aandacht voor het uiterlijk heeft valt nog enigszins te begrijpen. Dat kan wijzen op een simpel gebrek aan zelfbewustzijn of esthetisch besef. Maar van hoogopgeleide lieden met een publieke functie mag je in dit opzicht toch wat meer verantwoordelijkheid verwachten.
Zo is bij politici een ongeschonden gelaat cruciaal voor het imago en het overkomen van de boodschap. Ik heb dan ook nooit goed kunnen vatten wat Wouter Bos allemaal te melden had, want hij heeft een neavus links naast zijn neus. En ook eentje rechts boven zijn mond.
Voor mij voldoende om communicatief te blokkeren.

Ook de nieuwe Emile Roemer van de SP heeft er eentje. Op z'n onderkin (voor de kijkers links). Ik kan het niet helemaal goed zien, maar mogelijk zit hij ook nog op een steeltje. U begrijpt, mijn aandacht is Emile al kwijt op zo'n moment. En daarmee ook mijn stem.

De meest beruchte neavi hier te lande waren altijd de pukkels van Dries van Agt. Jarenlang heeft hij ons volk ermee getergd, ons ervan doen walgen. Het waren onvervalste Jezuïtenpuisten, ongeëvenaard in hun afzichtelijkheid. Pas na zijn pensioen heeft hij ze weg laten halen. Hij wilde meer tijd aan de kleinkinderen besteden, maar die begonnen gillend van hem weg te rennen. Overigens heeft het bij Van Agt nooit wat uitgemaakt. Met of zonder pukkels kwam er weinig zinnigs uit, hij bleef de non-valeur die hij altijd was.

Misschien is het een goed idee om nog vóór de verkiezingen van 9 juni vanuit de Nederlandse Vereniging voor Esthetische Plastische Chirurgie een collectief aanbod te doen aan alle gepukkelde politici om hun gezicht op te schonen. Dan kunnen ze wellicht kwantumkorting krijgen.
Het zal de helderheid van de politieke boodschap en daarmee de democratie zéér ten goede komen.

Tags:
moedervlek neavi neavus politiek pukkel van agt

Geef een reactie: