Wapenbezit in Slotervaart

In het Parool las ik ferme woorden van de stadsdeelkoning van Slotervaart, Ahmed Marcouch.
Woorden die daden moeten worden, maar meestal soep zijn die niet te heet gegeten wordt.
Temeer omdat ze in dezelfde krant twee uur later alweer worden afgezwakt.

In de strijd tegen het wapenbezit, wil Marcouch mensen die daarop zijn betrapt opnemen in een register en ze nog vijf jaar hinderlijk op de huid blijven zitten.
Dat gaat hij niet zelf doen. Uiteraard wordt dit een klus voor de politie.
De collectieve zucht in het wijkbureau is van hieruit te horen.

In twee artikelen wordt melding gemaakt van het voorstel, met opvallende verschillen in toonzetting...

Ho, wacht, nou niet te fors aanzetten, is er toen ergens gedacht.
Niet te hard van stapel lopen.
Niet zo onbesuisd, Marcouch!
Kunnen wij dit waarmaken?
Mag dat wel, een 'onaangekondigde huiszoeking' zonder gerede verdenking?
En, even tussendoor, bestaan er ook áángekondigde huiszoekingen?
Dat zou stom zijn namelijk.
Maar hier in Nederland zijn ze tot alles in staat.
Maar dit terzijde.
Hebben wij wel tijd om telkens dat hele huis te gaan doorzoeken?

Nee, volgens mij moeten we dit alles toch wat vrijblijvender formuleren, zal de Afdeling Voorlichting hebben geadviseerd en gecommuniceerd. Anders word je er later op afgerekend.
En de PvdA staat tóch al zo slecht.
We zeggen het zo:

'Zo nu en dan verrassen met een bezoekje thuis.'
Ik denk dan: bloemetje erbij, gebakje mee.
Kijk, zo houden we het tenminste gezellig in Slotervaart.

Foto: Bas Bogers - via Flickr.

Geef een reactie: