belemmering van de rechtsgang
Vrijdag 30 Juli 2004 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Enkele dagen geleden zag ik een aflevering van een detectiveserie op onze nationale kijkbuis. Dat was niet echt een pretje, bij nadere overdenking. Volgens mij dient een beeldbuisdetective geen gezinsleven te hebben. In elk elk geval geen gezinsleven waarmee de kijker lastiggevallen moet worden. Een beeldbuisdetective moet zich met zijn werk bezighouden, een moord, een ontvoering, een gijzeling en met allerlei criminele bendes. Als wederdienst zullen wij als kijker vanaf de veiligheid van onze Ikea-bank bewonderend toezien hoe hij het zaakje snugger oplost.Maar nee hoor, bijna altijd komt er weer een jengelende partner*) opdraven die haar relatieproblemen met de detective ten overstaan van het kijkersvolk zo nodig moet uitvechten! Zij verwijt hem dan dat hij nooit thuis is, dat ze hem nooit ziet en dat hij meer van zijn werk houdt dan van haar. Ja hoor eens, zó is hij alleen nog maar later thuis!
De scriptwriters van zo'n serie doen al die persoonlijke ellende erbij om de karakters in het verhaal zogenaamd wat diepte te geven. Laat maar zitten, zou ik zeggen. Hoe tragisch ook, ik hoef niet te weten dat je kinderen moeilijk opvoedbaar zijn, dat zijn politiewerk conflicteert met je eigen carrière, dat hij zich niet houdt aan de omgangsregeling, dat je spijt hebt van die abortus, dat je nu al een week met z'n moeder zit opgescheept die bij jullie logeert, dat je dochter aan de drugs is, dat je maar niet kunt besluiten of je met hem zult trouwen, dat de hond een miskraam heeft gehad, dat de verwarming stuk is die hij beloofd had te repareren, dat de drollen uit het doucheputje komen, dat de cavia een keizersnee heeft ondergaan...
En kijk eens een beetje vrolijker! Je bent tenslotte op televisie!
Met weemoed denk ik terug aan de tijden van Sherlock Holmes, Miss Marple of Hercule Poirot! Ik kan me niet herinneren dat die ooit voor de voeten werden gelopen door alsmaar gedeprimeerd zanikende (al dan niet voormalige) levensgezellen met een chronisch aandachtstekort. Want je kunt zeggen van Dr. Watson wat je wilt, hij hield zijn homoseksuele lusten altijd keurig buiten de serie.
Kortom, werk en privé moeten ook in de misdaadserie gescheiden blijven. Al die zogenaamde relatieproblemen maken we zelf wel. Ik wil dat die moord wordt opgelost! Ik wil resultaten zien, ja?
*) Ingeval van vrouwelijke detectives is hier uiteraard de m/v clausule van toepassing.
| Tweet |
