de verjaardagsverpester
Dinsdag 24 Juni 2003 in categorie Even afreageren
Ik ben de Verjaardagverpester. Ik zorg dat iedere jarige bij wie ik op bezoek kom blij is wanneer het allemaal weer achter de rug is.
"Doe je nog iets aan je verjaardag?"
Wee de ongelukkige die hierop bevestigend antwoordt. Die schop ik meteen de moed uit z'n schoenen.
"Hoe oud werd je ook alweer? Dertig? Tjesus, laat ik nou denken dat je vijfenveertig wordt! Hoe kom ik nou bij vijfenveertig? Wordt het niet langzamerhand tijd dat je de tel kwijtraakt?"
Dat is een menslievender opmerking dan hij op het eerste gezicht lijkt. Van verjaardagen ga je je steeds ouder voelen en dat willen de meeste mensen juist voorkomen.
Neem een voorbeeld aan de dieren. Dieren tellen hun leeftijd niet. Dieren noemen elkaar dan ook geen 'ouwe lul' of 'ouwe taart'. Dieren onder elkaar zijn leeftijdloos, vieren hun verjaardag niet, behalve op menselijke verjaardagskaarten.
Maar mensen moeten zo nodig alles bijhouden. En het dan ook nog vieren. Tot in het absurde toe, zoals de honderdvijftigste verjaardag van Vincent van Gogh. Ik weet al niet wat ik voor de levenden moet kopen, laat staan voor de doden. Ja, want ze willen natuurlijk ook nog een cadeautje. Ze hebben alles al, maar toch moet en zal je een week lang stad en land aflopen op zoek naar iets onzinnigs. Ten einde raad besluit ik dan maar weer tot een boekenbon. Of bloemen. Want met bloemen komen ze niet zo makkelijk weg. Die moet je in een vaas zetten en dat is klerewerk. Later gaan ze smerig stinken en dat was uiteindelijk dus mijn bedoeling.
Op het verjaardagsfeestje zit je in een kring met mensen waarvan je de meeste niets te zeggen hebt omdat je ze al vaker ziet dan je lief is. En in het uitzonderlijke geval dat je nog wél iets nieuws uit te wisselen hebt wordt dit onmogelijk gemaakt door een driejarige lastpak die er continu op hoge toon doorheen jengelt.
"Moet die kleine niet eens naar bed?"
Nee, die kleine moet nooit naar bed, want hij heeft vanmiddag al geslapen. Die wil dus nog even Nova kijken.
"Wat wil je drinken?"
"Doe mij maar een lekker glas yoghurt met bosvruchten."
"Dat heb ik niet in huis..."
"Ja, kom effe, je viert het of je viert het niet. Geneens yoghurt! Nou, geef dan maar weer water..."
En dan heb ik de gave om daarbij een gezicht te kunnen trekken waardoor ze zich nog dagen schuldig voelen.
Ik heb wel iets beters te doen dan te luisteren naar de zwangerschapsverhalen van een nicht. O, en ze weten al dat het een jongetje wordt.
"Je gaat het toch niet in je hoofd halen om zijn verjaardagen óók nog eens te gaan vieren, hè?"
Ik ben een echt party-beest, dat merkt u. Gek genoeg zijn er altijd mensen die beginnen te zeuren dat ik ongezellig en saai ben. Niet hypocriet gaan lopen doen! Wie verjaardagen leuk vindt is een masochist of een kadosjop-eigenaar. Probeer maar eens zonder te zuchten uit te rekenen hoeveel keer u de afgelopen tien jaar binnen uw familie de klos was op dit gebied. U zult tot de ontluisterende conclusie komen dat u van al die verjaardagen van anderen feitelijk ouder bent geworden dan van uw eigen.
Laatst zag ik bij de boekhandel van die leuke felicitatiekaarten: 'Oeps! Vergeten..!' stond erop. Ik heb er direct vijftig van gekocht.
"Dat had je nu niet moeten doen..!"
| Tweet |
