internetverslaving
Dinsdag 28 Januari 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Is internet verslavend? Deze vraag is al vaak in vele talen gesteld en eindeloze discussies zijn erover gevoerd. Laten we de vraag wat nuanceren: zijn bepaalde activiteiten op internet verslavend?
Da's een makkie, het antwoord is zonder meer 'ja'. Bezigheden als chatten, porno-surfen, gamen en niet te vergeten webloggen blijken uitermate verslavend te kunnen zijn. De doorbraak van de permanente internetverbinding heeft het aantal internetjunkies ongetwijfeld nog verder doen toenemen.
Aan de andere kant moeten we er ook niet al te dramatisch over gaan doen. Want het is wèl opvallend dat dergelijke negatieve etiketten vooral op computergerelateerde activiteiten worden geplakt. Immers, Raymond van Barneveld wordt geen dart-verslaafde genoemd, Wibi Soerjadi geen piano-junk en twee meisjes die het schoppen tot wereldkampioen line-dancing worden niet met spoed naar de Jellinek-kliniek afgevoerd.
Het ligt er dus kennelijk maar nèt aan welke idiote bezigheid goed ligt bij het grote publiek.
Hoe komt het dan tóch dat vooral de computer- en internetjunk in een kwaad daglicht staat? Hier zijn meerdere redenen voor te geven. Ten eerste snapt de buitenwacht nooit waar je nu eigenlijk mee bezig bent. Pijltjes en piano's zijn reeds lang in onze cultuur ingebed, een beetje figuratief marcheren op country-muziek is óók nog wel te vatten. Laatstgenoemde gedragsafwijking staat namelijk niet al te ver af van groepsgewijs gehuppel als het menuet, de quadrille en desnoods de klompendans. Maar computers, internet, dat is je reinste mystiek en dient verketterd te worden.
Ten tweede word je er zelden beroemd mee. Een beroemdheid wordt veel wangedrag vergeven, dus als je faalt op dat punt heet je gewoon a-sociaal. Niet helemaal verwonderlijk overigens, want in de praktijk leggen gezins- en maatschappelijke activiteiten het af tegen de virtuele. Niet voor niets bestaat het begrip 'computerweduwe' al vele jaren. Zolang jouw staren naar een beeldscherm niet leidt tot beroemdheid of financieel binnenlopen eist de firma Partner & Kroost gewoon áándacht. En door die botsende belangen gaat het nogal eens fout.
Menig huishouden is zwaar verloederd als gevolg van de internetverslaving van één of meerdere gezinsleden. Bekende symptomen zijn: onder stapels afwas doorbuigende aanrechten, aan het lijf vastgekoekte kleding, onzekerheid over het exacte kinderaantal, decennia onopgemerkt gebleven buitenechtelijke relaties van de wederhelft, toenemende twijfel over de precieze identiteit van die wederhelft, overleden huisdieren die inmiddels gemummificeerd in mand, kooi of gewoon op schoot zijn blijven liggen, levensbedreigend overgewicht bij huisstofmijt en schoonfamilie die al jarenlang ongemerkt inwoont.
Er hoeft dan nog maar een kleinigheid te gebeuren om het gezin in een totale crisis te storten. De radeloosheid slaat toe wanneer de vaatwasser plotseling de geest geeft, de bezorgkruidenier MaxFood failliet gaat of de crèche opbelt dat je zoon van 16 nu toch écht uit de toon begint te vallen.
U ziet, de internetverslaving is een zwaar onderschatte kwestie. Een nieuwe regering zou er daarom goed aan doen zich in deze pro-actief op te stellen door alvast her-inburgeringscursussen voor deze probleemgroep te laten ontwikkelen en reïntegratie verplicht te stellen.
Maar dan óók voor pianisten, lijndansers en pijltjespleurders.
NB: ontkenning is een kenmerk van verslaving.
| Tweet |
