arnoud de jong ® bij google
Woensdag 30 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
In een narcistische bui, niet in staat tot iets nuttigers, tiep ik wel eens mijn eigen naam in bij google. Kijken of ik niet te beroemd wordt. Dat soort dingen moet je in de gaten houden, want voor dat je het weet zit je in plaats van vredig googelen zwakbegaafd te giechelen in een 'quiz met bekende Nederlanders en/of Belgen' .
Ik ontdekte mijzelf in de online Volkskrant, maar ik bleek uiteindelijk alleen via de cache van Google bewaard te zijn gebleven:
"WEBWINKEL Online winkelen werd ook dit jaar geen succes. Reclamemakers zochten en vonden een reden waarom shoppen via internet prettiger is. Via weblogger Arnoud de Jong."
Nou, teveel eer. Het Volkskrantenvolk doelde op een filmpje dat toevallig op mijn site staat (die met die uit de fles ploppende kurk). Ach, dit filmpje werd mij ook maar toegestuurd door onze correspondent te Johannesburg.
Voor de rest stáát er toch een zooi ouwe meuk op die Google zolder! En ook de ene 'Arnoud-wannabee' na de andere. En allemaal houden die zich bezig met activiteiten waar ik absoluut niet mee geassocieerd wil worden.
Neuro Linguistisch Programmeren, doolhoven, scoorkaarten bij de chips, dat soort dingen.
Dus waarschuwing: gij zult mijn naam niet misbruiken! Arnoud de Jong, de enige echte! Registered Trademark. Ik ben de enige Arnoud de Jong die iets belangwekkends doet op internet. Onthoud dat!
Het begint hier te stinken, zou mijn grootmoeder zaliger zeggen. Maar die begreep niets van internet, want dat was er toen nog niet. Toen ze nog leefde hoefde ik dus nog niet aan deze genante zelfverheerlijking te doen om Google te manipuleren.
Anderen in dit land maken wèl serieus werk van het schaamteloos etaleren van hun ijdelheid. Neem die Braakhekke, die gemarineerde varkensleuter, die vette Bros-drol in een hangtobbe. Je kunt de tv niet aanzetten of zijn kleffe mango-kop zapt wel ergens voorbij. Altijd leukig zitten kotsbekken in ranzige kwisjes, in stupide commercials, in lulhannes-panels en niet te vergeten in sluikreclames voor zijn elitaire truttenrestaurant Le Garage. Voor de camera de lolbroek uithangen, maar buiten beeld zijn personeel autoritair lopen afzeiken en koeioneren.
Ik hunker naar de dag dat zijn werkvolk hem gretig roostert boven zijn eigen houtskoolgril. En dat gaan we dan uitzenden tijdens het tussen-de-middag kookprogramma. Want dat wil ik zien: die vetgemeste Braak aan zijn bloedeigen braadspit, energiek rondgewenteld onder luidkeels gezang van boertige liederen.
Maar goed, ik dwaal af...
Waar was ik... O, ja!
Ik zie ook dat mijn internetverleden mij achtervolgt. Brokstukken van sites die ik allang bij de stoeprand had gezet, waar ik het wachtwoord niet eens meer van weet, waar ik niets meer mee te maken wil hebben. Voor eeuwig rondzwevend in cyberspace, als ruimte-afval. Het ganse internet is in vijf jaar vol zwerfvuil komen te liggen. Het begint hier te stinken, zou mijn grootmoeder zaliger wederom zeggen.
Greenpeace kan weer honderd jaar voort.
als iedereen z'n eigen site nou een beetje netjes houdt...
| Tweet |
